Στις 16 Νοεμβρίου του 1924, στην αίθουσα της Ακαδημίας Αθηνών, δόθηκε διάλεξη της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών από τον καθηγητή Εμμανουήλ Πεζόπουλο.
Η αίθουσα ήταν κατάμεστη, κυρίως από άτομα του επιστημονικού χώρου. Ο Πρόεδρος της Εταιρίας, Άγγελος Τανάγρας, παρουσίασε τον ομιλητή της διάλεξης, πλέκοντας το εγκώμιό του. Άλλωστε, ο Εμμανουήλ Πεζόπουλος υπήρξε διακεκριμένος φιλόλογος και πανεπιστημιακός, με ειδίκευση στην αρχαία φιλολογία και παπυρολογία.
Ο Πεζόπουλος, στη συνέχεια, μίλησε επί μακρόν, επί του θέματος, που ήταν «Τα όνειρα κατά τους αρχαίους συγγραφείς». Μάλιστα, ανέφερε πολλά άγνωστα και περιεργότατα γεγονότα μαντικών ονείρων και πλήθος άλλων.
Σύμφωνα με τον καθηγητή, οι αρχαίοι πίστευαν βαθιά στη μαντική και αυτό το αποδείκνυαν οι οιωνοί, τα σύμβολα, τα ενύπνια, τα οποία ανέφεραν οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς από την εποχή του Ομήρου κι έπειτα.
Τα «θεϊκά όνειρα» απασχολούσαν τους συγγραφείς και πρώτον απ’ όλους τον Αριστοτέλη. Άλλωστε, για την εξήγησή τους υπήρχαν οι «υποκριτές», δηλαδή οι ερμηνευτές των ονείρων.
Τα όνειρα αναφέρονταν στη γέννηση μεγάλων ανδρών, στον θάνατό τους και στη σταδιοδρομία τους. Πολλά από αυτά είχαν στοιχεία πλαστότητας, καθώς αναγράφονταν κατόπιν αφηγήσεων, ενώ άλλα παρουσίαζαν τη βεβαιότητα του γεγονότος.
Κατά τον Ηρόδοτο, ο ένας από τους δυο υιούς του Κροίσου, ο Άτης, σκοτώθηκε από δόρυ, αφού προηγουμένως ο πατέρας του είχε προειδοποιηθεί για το τραγικό γεγονός από όνειρο.
Ο Αστυάγης, επίσης, είχε για κόρη του τη Μανδάνη, που εξαιτίας ενός ονείρου που είδε, την πάντρεψε με έναν Πέρση, τον Καμβύση. Αργότερα, είδε ένα άλλο όνειρο που σήμαινε, σύμφωνα με τους ερμηνευτές, ότι ο γιος της Μανδάνης θα του έπαιρνε τον θρόνο. Έτσι, όταν το παιδί γεννήθηκε, ο Αστυάγης ανέθεσε στον Άρπαγο, συγγενή του και διαχειριστή της ιδιοκτησίας του, να το θανατώσει. Ο Άρπαγος, μη θέλοντας να αναμειχθεί σε τέτοιο φόνο, διέταξε έναν από τους βοσκούς του βασιλιά, τον Μιτραδάτη να παρατήσει το βρέφος στο βουνό. Όμως, εκείνος το λυπήθηκε και παρουσίασε στον Άρπαγο, όχι τον νεκρό Κύρο, αλλά τον γιο του, που είχε γεννηθεί νεκρός.
Ο περίφημος τύραννος της Σάμου, ο Πολυκράτης, είχε ειδοποιηθεί από τον απέναντι ηγεμόνα της Ασίας να συναντηθούν, ώστε να μοιράσουν κάποιον θησαυρό. Η κόρη του Πολυκράτη, όμως, έχοντας δει στο όνειρό της τον πατέρα της να κινδυνεύει, του ζήτησε να μην παραστεί στη συνάντηση. Τελικά, ο πατέρας της πήγε κι εκεί φονεύθηκε.
Επιπλέον, ο Εμμανουήλ Πεζόπουλος ανέφερε τον Θουκυδίδη και τον Πλάτωνα σχετικά με τον Παυσανία, ο οποίος από το «Ψυχοπομπείο» έμαθε για το οικτρό τέλος του. Ακόμη, μίλησε για τα όνειρα του Ιουλίου Καίσαρα, του Οκταβιανού και του Βεσπασιανού.
Ο καθηγητής αναφέρθηκε και στα Ασκληπιεία Επιδαύρου, Περγάμου και Αθηνών, όπου γινόταν θεραπεία μέσω προφητικών ονείρων από ιερείς έμπειρους ιατρούς.
Όταν πήρε τον λόγο ο Άγγελος Τανάγρας, μίλησε στους παρευρισκομένους για ένα σχετικό γεγονός, που είχε εκτυλιχθεί στην Κοζάνη. Ο δημοσιογράφος Τσώνης, έχοντας τη σύζυγό του άρρωστη σε άλλο χωριό, ειδοποιήθηκε τηλεπαθητικά στον ύπνο του ότι ψυχορραγούσε και ότι θα πέθαινε. Η ετοιμοθάνατη γυναίκα του τού ζήτησε να εμπιστευθεί το μονάκριβο κοριτσάκι τους σε μια άγνωστή τους κοπέλα, την οποία και του την υπέδειξε. Η κοπέλα αυτή έγινε αργότερα η νέα σύζυγος του δημοσιογράφου.
Ο Τανάγρας εξήγησε το φαινόμενο αυτό μέσω του ψυχικού συνδέσμου, διότι κατά την ώρα του θανάτου, εκλύεται μια δύναμη, που επιτρέπει να επικοινωνούν δυο υπάρξεις. Η σκέψη μεταδίδεται υπό τη μορφή αθροιστικής παραίσθησης.
Ο Άγγελος Τανάγρας παρέθεσε ένα ακόμη παρόμοιο γεγονός. Ο ιατρός Ζωγράφος είχε δει στο όνειρό του πως η έγκυος αδερφή του θα πέθαινε κατά τη διάρκεια του τοκετού. Πράγματι, μόλις η γυναίκα ολοκλήρωσε τον τοκετό, πέθανε. Ο αδερφός της πληροφορήθηκε τα δυσάρεστα νέα, συγκλονισμένος.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ’, στις 17/11/1924…
