Τα σχολικά εγχειρίδια κάνουν ό,τι μπορούν για να κάνουν την Ιστορία γοητευτική στους μαθητές.

Ενώ όμως δίνουν έμφαση στις ημερομηνίες, τους πολέμους και τις δυναστείες, τείνουν να παραγνωρίζουν όλες αυτές τις υποσημειώσεις που κάνουν την ιστορική καταγραφή σαγηνευτική.

Κι ενώ δεν είναι εύκολο να περιληφθούν όλο αυτό το σεξ, η βία, η κραιπάλη και η ακολασία στο σχολικό πρόγραμμα, το ελαφρώς μεγαλύτερο κοινό μπορεί να απολαύσει χωρίς λογοκρισία το αλατοπίπερο που κάνει τελικά την Ιστορία ενδιαφέρουσα…

O θαλασσοπόρος Τζέιμς Κουκ που τον πήραν οι γηγενείς για θεό του σεξ

Ο περιβόητος βρετανός εξερευνητής έμεινε γνωστός από τα ταξίδια του σε περιοχές που δεν γνώριζε καν ο Ευρωπαίος, όπως η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία. Ήταν στο τρίτο του ταξίδι μεταξύ 1776-1779, όταν εξερευνούσε τα νησιά του Ειρηνικού, που πάτησε πρώτος τη Χαβάη, αν και καλύτερα να μην το είχε κάνει.

Γιατί εδώ θα γνώριζε τον θάνατο στις 14 Φεβρουαρίου 1779 από τα χέρια των ιθαγενών και το όλο σκηνικό είχε πιθανότατα σχέση με το γεγονός ότι τον είχαν πάρει για τον Λόνο, τον θεό της γονιμότητας στο τοπικό πάνθεο. Η πρώτη επαφή του Κουκ με τους αυτόχθονες της Χαβάης το 1778 ήταν φιλικότατη, με τις δύο πλευρές να ανταλλάσσουν δώρα και να εγκαθιδρύουν μια καλή σχέση.

Μετά ο Κουκ απέπλευσε από το νησί για να συνεχίσει τις εξερευνήσεις του. Όταν επέστρεψε το 1779 για να ξεχειμωνιάσει, η έλευσή του συνέπεσε με τον εορτασμό του Μαχακίκι, μιας γιορτής προς τιμήν του θεού της γονιμότητας Λόνο, και το ιερατείο θεώρησε ως σημάδι ότι ο Κουκ είχε μόλις επιστρέψει από τα ταξίδια του, πιστεύοντας πως ήταν ο ίδιος ο θεός του σεξ.

Στην αρχή το γεγονός στάθηκε ιδιαιτέρως ευνοϊκό για τον βρετανό θαλασσοπόρο, που τον πήγαιναν από χωριό σε χωριό και τον έλουζαν στα δώρα. Την ώρα που γίνονταν όμως αυτά, οι ντόπιοι άρχισαν να ενοχλούνται από την ασέβεια που έδειχναν οι λευκοί για τον πολιτισμό και τις παραδόσεις τους. Το πράγμα ξέφυγε κάποια στιγμή, όταν οι άντρες του Κουκ άρχισαν να χρησιμοποιούν τα ξύλινα ομοιώματα του Λόνο ως καυσόξυλα για τη φωτιά.

Λίγο οι πολιτισμικές διαφορές και λίγο η πλεονεξία του Δυτικού και η συμφορά δεν άργησε να έρθει. Στην οποία οι Ευρωπαίοι απαντούσαν τώρα με πυροβολισμούς, κάτι που κατέληξε σε εκτεταμένες συγκρούσεις. Σε μια κίνηση-ματ για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες, όπως πίστεψε ο Κουκ, απήγαγε τον βασιλιά του νησιού, μαχαιρώθηκε όμως θανάσιμα από τους ιθαγενείς που τον πήραν στο κατόπι, μιας και τώρα ήξεραν πως δεν ήταν ο θεός τους…

Η Οκτωβριανή Επανάσταση κατέληξε σε πελώριο μεθύσι

Με την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917, η τσαρική περίοδος της Ρωσίας πήρε τέλος και γεννήθηκε η Σοβιετική Ένωση των μπολσεβίκων. Η αποφασιστική στιγμή της ήταν η τελική επίθεση στα Χειμερινά Ανάκτορα της Αγίας Πετρούπολης στις 25 Οκτωβρίου 1917 (παλαιό ημερολόγιο), κάτι που προμήθευσε εξάλλου και το όνομα με το οποίο έμεινε τελικά γνωστή η Ρωσική Επανάσταση.

Μονάδες επαναστατημένων στρατευμάτων και αποσπάσματα της Κόκκινης Φρουράς κατέβηκαν στο κέντρο της Αγίας Πετρούπολης και περικύκλωσαν τα Χειμερινά Ανάκτορα, έδρα της προσωρινής κυβέρνησης, καταλαμβάνοντας ουσιαστικά την εξουσία, αφού είχαν στο πλευρό τους στρατό και στόλο. Όταν μάλιστα το θωρηκτό «Αυγή» χτυπά προειδοποιητικά από τον Νέβα τα ανάκτορα με ομοβροντία πυρών τη νύχτα της 25 Οκτωβρίου, η αλλαγή φρουράς στα ρωσικά πράγματα είναι ολότελα γεγονός.

Είναι ωστόσο περισσότερο αναίμακτη και λιγότερο ηρωική απ’ όσο θέλει η «Έφοδος στα Χειμερινά Ανάκτορα», η αναπαράσταση του Λένιν λίγα χρόνια αργότερα που παρακολούθησαν 100.000 κόσμου και σφράγισε την επίσημη ιστορία του κινήματος. Το θυμητικό του Λένιν απάλειψε βέβαια βολικά να αναφερθεί στην κραιπάλη του αλκοόλ που επιδόθηκαν οι θριαμβευτές μπολσεβίκοι μετά την ανάληψη της εξουσίας!

Όντας στο αυτοκρατορικό παλάτι, οι επαναστάτες έπεσαν πάνω στη μυστική κάβα του τσάρου, που δεν ήταν παρά το μεγαλύτερο ιδιωτικό κελάρι του κόσμου. Η αναπάντεχη αυτή ανακάλυψη θα μεθούσε την πόλη για μέρες και νύχτες, στέλνοντας τις απέλπιδες κραυγές των λίγων νηφάλιων ηγετών στον κάλαθο των αχρήστων.

Θα έπρεπε να φτάσει ουσιαστικά η Πρωτοχρονιά του νέου έτους για να μοιάζει και πάλι η Αγία Πετρούπολη με κανονική πόλη. Άνθρωποι πέθαναν στα παγωμένα νερά του Νέβα προσπαθώντας να ανακτήσουν μερικά κιβώτια με αλκοόλ που επέπλεαν…

Ο παπικός χορός με τα κάστανα

Ο Οίκος των Βοργία δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, καθώς δεν ήταν παρά η σημαντικότερη και πιο ισχυρή δυναστεία της αναγεννησιακής Ιταλίας, όταν δεν ασχολούνταν φυσικά με αιμομιξίες, αδελφοκτονίες, όργια και τρελές συνωμοσίες στο Βατικανό.

Ο πλέον δυνατός Βοργίας ήταν αναμφίβολα ο Ροδρίγο, ο οποίος θα έμενε γνωστός ως Πάπας Αλέξανδρος ΣΤ’, ένας διεφθαρμένος και ακόλαστος Ποντίφικας που δεν νοιαζόταν καν να κρύψει τα σεξουαλικά του σκάνδαλα και τα τόσα νόθα παιδιά του.

Ένα από αυτά ήταν ο Καίσαρας Βοργίας, ο οποίος με τη βοήθεια του πατέρα του έγινε καρδινάλιος και ηγεμόνας κατόπιν δουκάτου της Κεντρικής Ιταλίας.

Ήταν ωστόσο στις 30 Οκτωβρίου 1501 που θα οργάνωνε ο Καίσαρας Βοργίας το πλέον σκανδαλώδες, διεφθαρμένο και αχρείο πάρτι που θα γνώριζαν ποτέ τα παπικά ανάκτορα: τον Χορό των Κάστανων. Περισσότερες από πενήντα πόρνες προσκλήθηκαν στο Βατικανό, πλάι στους ευγενείς, τους ιερείς και τη μεγαλοαστική τάξη, και αρχικά χόρευαν και λικνίζονταν προς τέρψη των υψηλών προσκεκλημένων.

Λίγο αργότερα όμως οι υπηρέτες κάλυψαν το πάτωμα με κάστανα και οι ιερόδουλες έπεσαν στα τέσσερα γυμνές για να τα μαζέψουν. Το παιχνίδι με τα κάστανα εξελίχθηκε σε ένα πελώριο όργιο και δόθηκαν ακόμα και βραβεία στις πόρνες με τις μεγαλύτερες φυσικές αντοχές.

Ο Πάπας και οι ακόλουθοί του απολάμβαναν το θέαμα, καθώς στο όργιο συμμετείχαν και τα παιδιά του, ο Ιωάννης και ο Καίσαρας, που είχαν κληρονομήσει αμφότεροι τα έκλυτα σεξουαλικά ήθη του πατέρα τους…

Η Όλγα του Κιέβου και η εκδίκησή της

Σήμερα η Αγία Όλα είναι μια σημαντική προσωπικότητα της ρωσικής ορθόδοξης εκκλησίας, ονομαζόμενη τελικά «ισαπόστολος» επειδή εκχριστιάνισε τους Ρώσους. Ως σύζυγος του ρουρικίδα ηγεμόνα Ιγκόρ Α’, αρχηγού του μεσαιωνικού Κράτους των Ρως (Κιεβινή Ρωσία), είδε τον άντρα της να σφαγιάζεται το 945 μ.Χ. από μια φυλή της ομοσπονδίας των σλαβικών φυλών (Δρεβλιανοί), οι οποίοι απαίτησαν κατόπιν από τη χήρα να νυμφευθεί τον δικό τους πρίγκιπα.

Σύμφωνα με το Πρώτο Χρονικό, τη βασική πηγή πληροφόρησης για την ιστορία των Ρως από το 850-1110 δηλαδή, η Όλγα (Χέλγκα ακόμα) επιδόθηκε σε μια αιματοβαμμένη εκστρατεία εκδίκησης. Πρώτο θύμα ήταν οι απεσταλμένοι των Δρεβλιανών που κατέφτασαν στην αυλή της με την απαίτηση, τους οποίους έκαψε ζωντανούς.

Μετά έπαιξε ένα εκδικητικό παιχνίδι με τους Δρεβλιανούς, παριστάνοντας πως αποδέχθηκε την πρότασή τους και καλώντας τους να της στείλουν τους καλύτερους πολεμιστές τους στο Κίεβο για να τη συνοδεύσουν στη νέα της αυλή. Όταν κατέφτασε η φρουρά, η Όλγα τους πρότεινε να πάρουν το λουτρό τους, κλειδώνοντάς τους τελικά μέσα και καίγοντάς τους ζωντανούς.

Μη γνωρίζοντας την τραγική μοίρα των ομοεθνών τους, οι Δρεβλιανοί προετοίμασαν κανονικά τη γιορτή για τη βασιλική υποδοχή της και όταν είχαν όλοι μεθύσει, εκείνη έβαλε τους νηφάλιους άντρες της να τους σφάξουν όλους. Όσοι έζησαν, την ικέτευσαν να τους λυπηθεί και εκείνη ζήτησε τρία οικόσιτα σπουργίτια και τρία περιστέρια από κάθε σπίτι Δρεβλιανού ως εξευμενισμό.

Οι κάτοικοι προθυμοποιήθηκαν ευχάριστα και παρέδωσαν αμέσως τα δώρα, μόνο και μόνο για να δουν πως η Όλγα έδεσε κάρβουνα στα πόδια τους και τα άφησε ελεύθερα. Αυτά γύρισαν τρομαγμένα στο σπίτι τους, καίγοντας έτσι κάθε κατοικία της πόλης. Λέγεται πως η Όλγα δεν σταμάτησε μέχρι να κατασφάξει κάθε Δρεβλιανό, κλείνοντας τους τελευταίος μέσα σε πλοία, τα οποία βύθισε…

Το Συνέδριο της Βιέννης που δεν ήταν παρά ένα συνεχές πάρτι

Το περιβόητο Συνέδριο της Βιέννης ήταν μια κεφαλαιώδης στιγμή της ευρωπαϊκής ιστορίας, όταν οι Μεγάλες Δυνάμεις ξανασχεδίασαν τον πολιτικό χάρτη της Ευρώπης καθορίζοντας εκ νέου τα σύνορα και τις σφαίρες επιρροής τους μετά τους γαλλικούς επαναστατικούς πολέμους, τους ναπολεόντειους πολέμους, την οριστική διάλυση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και την εν εξελίξει κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Αγγλία, Ρωσία, Πρωσία, Αυστρία, αλλά και η ηττημένη Γαλλία κάθισαν στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων μεταξύ Σεπτεμβρίου 1814 και Ιουνίου 1815 για να ξαναμοιράσουν την εδαφική πίτα και να τακτοποιήσουν τους λογαριασμούς τους, θέλοντας να εγκαινιάσουν μια νέα περίοδο σταθερότητας για την Ευρώπη, η οποία μαστιζόταν από τον πόλεμο εδώ και δεκαετίες.

Το Συνέδριο έφερε κοντά όλες τις ευρωπαϊκές ηγεμονίες, περισσότερους από 450 συνέδρους δηλαδή, και είχε από την αρχή χαρακτήρα πανηγυρικό: στρατιωτικές παρελάσεις, συναυλίες, θεατρικές παραστάσεις, δεξιώσεις και χοροί διοργανώνονταν σε ημερήσια διάταξη για να διασκεδάζουν οι εστεμμένοι, οι αυλικοί τους και οι διπλωμάτες που κατέκλυσαν τη Βιέννη, όντας ακραία χαρούμενοι που ο Βοναπάρτης ήταν πλέον εξόριστος.

Όταν βέβαια το Συνέδριο δεν ήταν απασχολημένο με τον εδαφικό διαμοιρασμό της Γηραιάς Ηπείρου, οι σύνεδροι του έδιναν να καταλάβει! Ο βρετανός πρεσβευτής Ρόμπερτ Στιούαρτ ήταν πια καλός γνώριμος της βιεννέζικης αστυνομίας, καθώς τα μεθυσμένα καμώματά του έρχονταν με τη σέσουλα.

Όσο για τον βασικό εκπρόσωπο της Αυστρίας, Κλέμενς φον Μέτερνιχ, αυτός φαινόταν να προτιμά τις γυναίκες από το κρασί και διατήρησε αναρίθμητα κυριολεκτικά ειδύλλια κατά τη διάρκεια της διάσκεψης που έκρινε το μέλλον της Ευρώπης. Τόσο ο τσάρος Αλέξανδρος όσο ο βρετανός διπλωμάτης Φρέντρικ Λαμ συνήθιζαν να κοιμούνται με τις ερωμένες του Αυστριακού κάτω από το άλλοθι ότι τις αποπλανούσαν για να αποσπάσουν κρατικά μυστικά!

Ακόμα και ο μεγάλος ηττημένος της περίστασης, ο γάλλος διπλωμάτης Ταλλεϋράνδος, συμμετείχε κανονικά στη φεστιβαλική ατμόσφαιρα πλαγιάζοντας ακόμα και με μια μητέρα και την κόρη της. Την ώρα που γραφόταν πολιτική και διπλωματική ιστορία, στο περιθώριο του Συνεδρίου της Βιέννης γραφόταν ένα από τα χρυσά κεφάλαια της πιο έκλυτης ερωτικής παραζάλης όλων των καταγεγραμμένων εποχών…