Στην αρχαία Ινδία στην Ελλάδα και στη Ρώμη η ζάχαρη αντιμετωπιζόταν ως φάρμακο για διάφορες ασθένειες, αναφέρει το grunge.com, χωρίς, ωστόσο, να γνωρίζουν τις συνέπειες μιας δίαιτας με ζάχαρη, καθώς το μέλι και η ζάχαρη μολύβδου ήταν συνήθως τα γλυκαντικά επιλογής τους.
Για ποιο λόγο, όμως, τα χαλασμένα δόντια, που σίγουρα σχετίζονται με την κατανάλωση ζάχαρης, αποτελούσαν απόδειξη πλούτου και ευημερίας;
Ακόμα, λοιπόν, και όταν η καλλιέργεια ζαχαροκάλαμου και η μαγειρική χρήση της εξαπλώθηκαν από την Ινδία στην Κίνα, τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη, η ζάχαρη παρέμεινε ένα ακριβό πρόσθετο και η σπάνια χρήση του ήταν ενδεικτική του πλούτου.
Η ανακάλυψη της Αμερικής άλλαξε τα δεδομένα, καθώς το περιβάλλον της Καραϊβικής κρίθηκε ιδανικό για μαζικές φυτείες ζαχαροκάλαμου. Σύμφωνα με το grunge.com, καθώς η παραγωγή ζάχαρης αυξήθηκε δραματικά, αυξήθηκε και η ζήτησή της από τους πλούσιους της Ευρώπης.
Μάλιστα, απόδειξη του πλούτου του καθενός δεν αποτελούσε μόνο η ικανότητα κάποιου να αγοράσει ζάχαρη, αλλά και σε τι ποσότητες μπορούσε να την αγοράσει. Όταν οι Ρωμαίοι (εν αγνοία τους) επέλεγαν τη ζάχαρη μολύβδου που μπορούσε να προκαλέσει ακόμη και δηλητηρίαση για την καλή τους οδοντική υγεία, η Αγγλία του 16ου αιώνα, συγκεκριμένα, θα χρησιμοποιούσε τη ζάχαρη προς την αντίθετη κατεύθυνση και μάλιστα μέσω μιας όχι και τόσο αποδεκτής, σήμερα, μεθόδου επίδειξης πλούτου.
Πριν από την εισαγωγή της ζάχαρης, οι κάτοικοι στη Βρετανία είχαν αρκετά ολοκληρωμένες μεθόδους στοματικής υγιεινής, συμπεριλαμβανομένης της μάσησης σπόρων, της χρήσης οδοντόκρεμας και της χρήσης στοματικού διαλύματος. Ως επί το πλείστον, αυτό ίσχυε ακόμα και για τις χαμηλότερες τάξεις μέχρι την εποχή του Οίκου των Tudor. Για την ελίτ, ωστόσο, η προσδοκία για την ανάδειξη της κοινωνικής τους θέσης θα τους οδηγούσε σε πρακτικές, που σήμερα μοιάζουν εντελώς απίστευτες. Σύμφωνα με όσα αναφέρει το grunge.com βάσει του ZME Science, η επιθυμία τηςβασίλισσας Ελισάβετ Α΄ για ζάχαρη και η ικανότητά της να αγοράζει μεγάλες ποσότητες από αυτήν οδήγησε τα δόντια της να χαλάσουν και φυσικά να γίνουν μαύρα.
Μη θέλοντας να θεωρηθούν ανίκανοι να αντέξουν οικονομικά μια τέτοια διατροφή με μεγάλες δόσεις ζάχαρης, λοιπόν, πολλές από τις ανώτερες τάξεις της Αγγλίας έκαναν ό,τι μπορούσαν για να αποκτήσουν μια παρόμοια εμφάνιση με εκείνη της βασίλισσας.
Έτσι, ένα προϊόν, και πιο συγκεκριμένα μια οδοντόκρεμα με βάση τη ζάχαρη, θα προκαλούσε έντονες αντιδράσεις από τους σύγχρονους οδοντίατρους, καθώς η αριστοκρατία των Tudor το χρησιμοποίησε ακόμη και για να προωθήσει τη φθορά της υγιεινής του στόματός τους. Κατά τη βασιλεία της Ελισάβετ Α’, αυτά τα «σκοτεινά» χαμόγελα έγιναν τόσο σημαντικά όσο τα ακριβά κοσμήματα ή ρούχα, ως απόδειξη πλούτου και ευημερίας.
