Με τη συνάντηση στη Βουλή στις 11:30 των Γεννηματά- Παπανδρέου- Θεοχαρόπουλου - Τούντα πραγματοποιείται σήμερα η επίσημη πρώτη της διευρυμένης Δημοκρατικής Συμπαράταξης με τη συμμετοχή του ΚΙΔΗΣΟ.
Ωστόσο η φράση «τόσο κοντά-τόσο μακριά» φαίνεται να αποδίδει καλύτερα από κάθε άλλη το πόσο κοντά είναι η επίτευξη του στόχου της ενιαίας κεντροαριστεράς, αλλά και πόσο μακριά ταυτόχρονα.
Το ΠΑΣΟΚ συμφωνεί στο αίτημα του Ποταμιού να γίνει πρώτα η εκλογή αρχηγού από τη βάση και μετά το συνέδριο. Αλλά, ζητά να ενταχθεί πρώτα το Ποτάμι στη Δημοκρατική Συμπαράταξη, ως ένδειξη αφοσίωσης και δέσμευσης. Κάτι σαν σύμφωνο συμβίωσης πριν το γάμο.
Το ζήτημα, βέβαια, δεν είναι προωπικού χαρακτήρα, αλλά πολιτικό. Στη Χαριλάου Τρικούπη θέλουν να είναι σίγουροι πως αν μεσολαβήσουν εκλογές, μέχρι την εκλογή του νεου αρχηγού από τη βάση, τότε θα δοθεί μία ευκαιρία στη Φώφη Γεννηματά.
Ένα δεύτερο θέμα που καθυστερεί τις εξελίξεις είναι το ποιος θα σηκώσει το τηλέφωνο. Είναι προφανές πως κανείς δεν θέλει να εμφανιστεί ότι ξεκίνησε μία προσπάθεια που απορρίφθηκε από τους άλλους. Για τον λόγο αυτό έχει αναλάβει δράση μια σειρά στελεχών και παραγόντων που θέλουν να δει ξανά ενωμένη την παράταξη.
Στο πλαίσιο αυτό, έχει διαμηνυθεί αρμοδίως στο Ποτάμι πως αν ενταχθεί στη Δημοκρατική Συμπαράταξη τότε το ΠΑΣΟΚ θα δεχθεί και την αλλαγή του ονόματος του νέου φορέα στο ιδρυτικό του συνέδριο.
Οι σχετικές διεργασίες έχουν αναστείλει προσωρινά και τις ανακοινώσεις για τις προσχωρήσεις νέων βουλευτών, ώστε να κρατηθούν ανοιχτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας σε επίπεδο κομμάτων.
Τηρουμένων των αναλογιών, η πρόσκληση της Χαριλάου Τρικούπη ισχύει και για την Άννα Διαμαντοπούλου, τον Γιώργο Φλωρίδη και τον Γιάννη Ραγκούση.
Παρολαυατά το μέλλον είναι αβέβαιιο. Γιατί, όλες οι πλευρές συμφωνούν στο νέο κόμμα, συμφωνούν στην εκλογή αρχηγού από τη βάση, αλλά όλοι έχουν μία διαφορετική διαδικασία και, κυρίως, μία διαφορετική κατάληξη στο μυαλό τους.
