Σύμφωνα με τον Φώτη Κόντογλου, ο πλέον παράδοξος άνθρωπος, που μελέτησε και κήρυξε τον λόγο του Θεού στη Γηραιά Ήπειρο, ήταν ο Σουηδός Emanuel Swedenborg. Ήταν ένας πολυγραφότατος και πολυπράγμων φιλόσοφος, θεολόγος, επιστήμονας και εφευρέτης.

Ο Emanuel Swedenborg γεννήθηκε στη Στοκχόλμη το 1688. Ο πατέρας του ήταν ιεροκήρυκας και καθηγητής Θεολογίας στο Πανεπιστήμιο της Ουψάλα και μετέπειτα, έγινε επίσκοπος. Ο Emanuel από μικρό παιδί αγαπούσε τη θρησκεία, αλλά συγχρόνως, το κοφτερό μυαλό του διψούσε για γνώση. Έτσι, επιδόθηκε στην επιστήμη και καταστάθηκε φημισμένος φιλόσοφος, μαθηματικός, αστρονόμος, φυσικός μηχανικός.

Έγραψε πλήθος επιστημονικών βιβλίων, δημιούργησε ιδιαιτέρως καινοτόμες εφευρέσεις για την εποχή του και εν γένει, το έργο του θαυμάστηκε πολύ. Μάλιστα, το 1741 έγινε εξέχον μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας της Στοκχόλμης.

Ξαφνικά κι ενώ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του, ο Swedenborg αποτραβήχτηκε από τις κοινωνικές και επαγγελματικές του συναναστροφές, ενώ παράτησε μονομιάς την ενασχόλησή του με τις επιστήμες.

Το 1745, όμως, ο Emanuel Swedenborg επανήλθε και ισχυρίστηκε πως είχε φανερωθεί εμπρός του ένας άνθρωπος απαστράπτων, ντυμένος με πορφύρα και του είπε: «Είμαι ο Κύριος και Θεός, Δημιουργός και Λυτρωτής. Σε διάλεξα, για να εξηγήσεις στους ανθρώπους το πνευματικό νόημα της Αγίας Γραφής. Θα σου λέγω εγώ τι να γράψεις».

Ο Swedenborg έγραψε: «Ένιωσα να ανοίγουν διάπλατα τα μάτια του ανθρώπου, που έκρυβα μέσα μου βαθιά και έτσι, μπόρεσα να δω μέσα τον ουρανό, τον κόσμο των πνευμάτων, αλλά και την κόλαση. Από εκείνη την ημέρα, απαρνήθηκα κάθε κοσμική σοφία, για να συμμορφωθώ με την εντολή που έλαβα».

Από το 1745 ως το 1748, ο Swedenborg δεν εξέδωσε κανένα βιβλίο, όλως παραδόξως. Αλλά, το 1749 εξέδωσε ένα μεγάλο έργο, με τίτλο: «Ουράνια Μυστήρια της Αγίας Γραφής, όπερ ο Λόγος του Κυρίου ξεσκεπασμένος, καθώς και τα Θαύματα, που φανερώθηκαν στον Κόσμο των Πνευμάτων και των Αγγέλων».

Είχε παρατηρηθεί πως ο Σουηδός επιστήμονας έγραφε πια με εντελώς διαφορετική χρήση της γλώσσας, σαν να είχε λάβει θεϊκή επιφοίτηση, κατά τα λεγόμενα των μελετητών του. Σε εκείνο το βιβλίο, με το όνομα «Κύριος», λεγόταν μονάχα ο Σωτήρας του κόσμου, Ιησούς Χριστός, καθώς Αυτός είχε την αποκλειστική εξουσία στον Ουρανό και στη Γη, κατά τον Swedenborg.

Υποστήριζε, δε, πως κάθε λέξη της Αγίας Γραφής είχε πίσω της κάποια κρυμμένη έννοια, την οποία δεν την γνώριζαν οι περισσότεροι Χριστιανοί. Επομένως, ο Swedenborg χρησιμοποιούσε εκείνη την κρυφή σημασία, ώστε να εξηγήσει ολόκληρη την Αγία Γραφή. Πίστευε, ακόμη, πως την απόκρυφη έννοια δε μπορούσε να την αισθανθεί κανένας θνητός, εάν δε φωτιζόταν πρώτα από τον Κύριο.

Συνήθιζε να λέει: «Με αξίωσε ο φιλεύσπλαχνος Κύριος, εδώ και λίγα χρόνια, να βρίσκομαι αδιάκοπα, έως και σήμερα, σε απόλυτη συνάφεια και συνεργασία με τα Πνεύματα και τους Αγγέλους, να τους ακούω να μιλάνε και να μιλώ κι εγώ μαζί τους. Κι έτσι, αξιώθηκα να ακούω και να βλέπω πράγματα θαυμαστά, που γίνονται στην άλλη ζωή, πράγματα που δεν έφταναν στην αντίληψη κανενός ανθρώπου ούτε να τα ψυχανεμιστεί, αλλά ούτε και να κατανοήσει».

Για τους Αγγέλους, έγραφε με λόγια καθαρά και με βεβαιότητα αταλάντευτη: «Οι Άγγελοι έχουν σχήμα όμοιο με τους ανθρώπους. Έχουν πρόσωπο, μάτια, αυτιά, στήθος, πόδια, χέρια, βλέπουν ο ένας τον άλλον και ακούν ο ένας τον άλλον και μπορούν, φυσικά, να μιλούν μεταξύ τους, μόνο που δεν είναι ντυμένοι με σώμα υλικό. Τους είδα μέσα σ’ ένα φως, που είναι πολύ δυνατότερο από το φως τούτου του κόσμου και μέσα σε αυτή την πανίσχυρη φωταψία, ξεχώριζα ολοκάθαρα όλα τα χαρακτηριστικά τους, πολύ πιο καθαρά από όσο ξεχωρίζω τους ανθρώπους της Γης.

Μάλιστα, αξιώθηκα να δω κι έναν Άγγελο από τον πιο βαθύ Ουρανό και η όψη του ήταν ακόμα πιο λαμπερή και αστραφτερή, από όσο ήταν οι Άγγελοι που ζούνε στους χαμηλότερους ουρανούς. Τον κοίταξα προσεκτικά και ήταν ολόιδιος με άνθρωπο».

Αλλού λέγει ο Σουηδός επιστήμονας: «Ο άνθρωπος είναι πλασμένος με τέτοιον τρόπο στην εσωτερική ύπαρξή του και στην ουσία του, που δε δύναται να πεθάνει. Είναι ολωσδιόλου ανέφικτο. Μόνο το εξωτερικό ένδυμά του, το κορμί του δηλαδή, που το φοράει σε αυτόν τον κόσμο, φθείρεται και το βγάζει από πάνω του με τον θάνατο του σώματος. Έτσι, το πνεύμα του εξακολουθεί και υφίσταται και στην άλλη ζωή και παίρνει σχήμα ανθρώπινο, πανομοιότυπο με αυτό που κατέχουμε. Κι εκεί βλέπει, ακούει, μιλάει και νιώθει. Επίσης, συνεχίζει να σκέπτεται και να θέλει, όπως και σε αυτόν τον κόσμο τον υλικό».

Εξηγώντας τις Γραφές, ανέφερε ότι όλη η ιστορία της ανθρωπότητας κρύβει ένα μυστηριώδες νόημα, που το κλειδί της κατανόησής του το κατέχει όποιος αξιώθηκε από τον Χριστό να του ανοίξει διάπλατα τα πνευματικά του μάτια. Εξηγούσε μακροσκελώς τι σημαίνουν τα ιουδαϊκά ονόματα του Αδάμ, του Αβραάμ, του Νώε, του Μιχαήλ, του Γαβριήλ κλπ. Μιλούσε λεπτομερέστατα για τον Παράδεισο και την Κόλαση, σαν να τα έβλεπε μπροστά του ολοζώντανα και διατεινόταν πως ο Ιησούς είναι ο Υιός του Θεού, που ήρθε στη Γη και πήρε πάνω του όλες τις ανθρώπινες αμαρτίες για τη σωτηρία του κόσμου.

Κατέστησε σαφές πως η πνευματική αλήθεια είναι άλλη από τη φυσική αλήθεια, όπως την ερμηνεύουν οι επιστήμονες. Η πνευματική αλήθεια βιώνεται μονάχα με την Αγάπη, που είναι η αληθινή ζωή. Η κακία και η αμαρτία είναι ο θάνατος. Οι εγωιστές και οι φιλόδοξοι, που επιθυμούν διακαώς να εξουσιάζουν τους άλλους, είναι εκείνοι που κολάζονται πολύ σκληρά και τιμωρούνται αέναα.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στις 20/05/1951…