Μια λίστα με 7 οχι και τόσο γνωστά αρχιτεκτονικά κτίσματα, που όμως, σίγουρα ξεχωρίζουν. Δείτε μερικά από τα «άγνωστα» αξιοθέατα, που παργματικά αξίζουν την προσοχή μας.

Μεγάλο Μουσουλμανικό τέμενος στη Τζενέ (Μάλι)

Η πόλη Τζενέ διαθέτει χαρακτηριστική προϊσλαμιστική και ισλαμική αφρικανή αρχιτεκτονική, με εκτεταμένη χρήση λάσπης. Το Μεγάλο Τέμενος της Τζενέ είναι το μεγαλύτερο κτίριο στο κόσμο από λάσπη. Κατασκευάστηκε την περίοδο 1906-1907 στη θέση ενός παλαιότερου τεμένους. Άλλα αξιοθέατα της πόλης είναι το ιστορικό κέντρο της και η αγορά της. Στο μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς πέρα από την ίδια της Τζενέ περιλαμβάνονται οι αρχαιολογικοί χώροι Τζενέ-Τζένο, Χαμπαρκετόλο, Τονομπά και Κανιανά. Η περιοχή κατοικείται από το 250 π.Χ. και η Τζενέ είναι μια από τις παλαιότερες πόλεις στην υποσαχάρια Αφρική. Λόγω της παραδοσιακής αρχιτεκτονικής της, η Τζενέ αποτελεί Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO από το 1988.

Υδραγωγείο Τσαντ Μπαόρι (Ινδία)

Το υδραγωγείο Chand Baori είναι ένα από τα παλαιότερα και πιο βαθιά υδραγωγεία κατασκευασμένα μέσα στη γη, με χιλιάδες σκαλοπάτα στις πλευρές του (περισσότερα από 3.500). Βρίσκεται στο χωριό Abhaneri, στο Ρατζαστάν της Ινδίας. Η περιοχή του Ρατζαστάν είναι εξαιρετικά άγονη, και ο σχεδιασμός και η δομή του Chand Baori επέτρεπε τη διατήρηση όσο το δυνατόν περισσότερου νερού για μεγάλο χρονικό διάστημα. Το χωριό σήμερα προσελκύει τουρίστες από όλο τον κόσμο. Το Chand Baori αποτελείται από 3.500 σκαλοπάτια και έχει βάθος πάνω απο 100 πόδια βαθιά στη γη, καθιστώντας το ενα από τα βαθύτερα και μεγαλύτερα κλιμακοστάσια στην Ινδία, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.  Χτίστηκε από τον βασιλιά Chanda της δυναστείας των Nikumbha το 800 μ.Χ. και ήταν αφιερωμένο στην θεά της χαράς και της ευτυχίας. Να σημειωθεί ότι στον πυθμένα η θερμοκρασία τάνει μέχρι και 5-6 βαθμούς Κελσίου χαμηλότερα από ότι στην επιφάνεια της γης.

-Τζαμί Λοτφολάχ (Ιράν)

Πρόκειται πραγματικά για ένα εξαιρετικό μνημείο. Αποτελεί μοναδικό παράδειγμα της Περσικής αρχιτεκτονικής της εποχής των Σαφαβιδών. Στα «αξιοπερίεργα» είναι ότι δεν έχει μιναρέ και δεν έχει εσωτερικό κήπο. Να σημειωθεί ότι σύμφων αμε την παράδοση, το τζαμί αυτό δεν προοριζόταν για δημόσια χρήση, αλλά ήταν τζαμί χτισμένο για τις γυναίκες του χαρεμιού του Σάχη!

Εκτός όμως από αυτά τα αρχιτεκτονικά «θαύματα», σύμφωνα με πολλούς τουριστικούς οδηγούς, υπάρχουν ακόμη 4 κτίρια ή κατασκευές που αποτελούν αντικείμενα παγκόσμιου θαυμασμού.  Αυτά είναι:

– Παλάτι της Βουλής, Βουκουρέστι. 

Το μεγαλύτερο μη στρατιωτικό διοικητικό κτίριο στον κόσμο, το μεγαλύτερο κτίριο Βουλής, καθώς και το πιο βαρύ διοικητικό κτίριο στον κόσμο. Μέσα στα πέντε χρόνια της οικοδόμησής του, από το 1984 ως το 1989, εργάστηκαν ασταμάτητα 20.000 εργάτες σε τρεις εναλλασσόμενες 24ωρες βάρδιες των οκτώ ωρών. Το σοσιαλιστικής έμπνευσης αυτό κτίριο, ύψους 80 περίπου μέτρων και επιφάνειας 330.000 τετραγωνικών μέτρων, έχει 14 ορόφους με 3.200 δωμάτια, 60 διαδρόμους, 60 αίθουσες υποδοχής και είκοσι μέτρα κάτω από τη γη ένα τεράστιο αντιπυρηνικό καταφύγιο. Είναι φτιαγμένο από μάρμαρο, 3.500 τόνους κρύσταλλο και 900.000 τόνους ξύλο. Το κόστος της οικοδόμησής του ανήλθε στο 30% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος της Ρουμανίας.

– Η γέφυρα Στάρι Μοστ, Βοσνία – Ερζεγοβίνη.

 Είναι το ορόσημο της πόλης Μόσταρ. Με μήκος 28,7 μέτρα, πλάτος 4 και 19 μέτρα ύψος (πάνω από τον ποταμό) η γέφυρα ήταν ένα αριστούργημα της μηχανικής του 16ου αιώνα, οπότε και κατασκευάστηκε. Στα άκρα της υπάρχουν 2 οχυρωματικοί πύργοι, ο Χελέμπιγια στο βόρειο ανατολικό και ο Τάρα στα νοτιοδυτικό, οι οποίοι αποκαλούνται μοστάρι (ελληνικά:φύλακες της γέφυρας). Η γέφυρα καταστράφηκε στις 9 Νοεμβρίου του 1993 κατά τη διάρκεια του πολέμου της Βοσνίας ύστερα από 427 χρόνια ύπαρξης. Στις 15 Ιουλίου 2005 η γέφυρα και τα περίχωρα της χαρακτηρίστηκαν από την UNESCO ως μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς όχι μόνο λόγω της αρχιτεκτονικής της αξίας αλλά και της μεγάλης συμβολικής της σημασίας. Ανάμεσα στους νέους του Μόσταρ υπάρχει η παράδοση να πηδούν από τη γέφυρα στον Νερέτβα, η οποία πλέον αποτελεί τουριστική ατραξιόν επί πληρωμή. Επειδή τα νερά είναι πολύ κρύα και η γέφυρα βρίσκεται πολύ ψηλά πάνω από το ποτάμι, η κατάδυση απαιτεί θάρρος και πολύ καλή φυσική κατάσταση. Το έθιμο λέγεται πως ξεκίνησε από την περίοδο της κατασκευής της γέφυρας και η πρώτη αναφορά κατάδυσης χρονολογείται το 1665. Από το 1986 διεξάγεται κάθε καλοκαίρι και ένας σχετικός διαγωνισμός.

– Τείχος Kumbhalgarh, Ινδία.

Μερικοί το αποκαλούν με το όνομά του, Kumbhalgarh. Άλλοι απλά «το Μεγάλο Τείχος της Ινδίας». Το Kumbhalgarh έχει συνολικό μήκος 36 χλμ. Βλέποντας το κανείς μπορεί να το μπερδέψει με το Σινικό Τείχος. Ωστόσο, αυτά τα δύο τα χωρίζουν πολλοί αιώνες και πολιτισμοί. Οι εργασίες στο Kumbhalgarh άρχισαν το 1443. Το τείχος προστάτευε, εκτός των άλλων πάνω από 360 ναούς, ενώ 60 περίπου από αυτούς είναι ινδουιστικοί.

– Φρούριο Ντεραβάρ, Πακιστάν.

Το Ντεραβάρ είναι ένα εντυπωσιακό φρούριο τετράγωνου σχήματος, το οποίο χτίστηκε το 1733. Το φρούριο αποτελείται από 40 προμαχώνες και είναι ορατό από δεκάδες χιλιόμετρα μακριά μέσα στην έρημο. Το ύψος του τείχους φτάνει μέχρι και τα 30 μέτρα σε μερικά σημεία και η περίμετρος του είναι 1500 μέτρα.