Ο αριθμός των ανακαλύψεων που έγιναν σε όλο τον κόσμο δείχνουν ότι αυτοκρατορίες, όπως η Ατλαντίδα, Λεμουρία, και Mu υπήρχαν πραγματικά στον πλανήτη μας κατά το μακρινό παρελθόν.

Πολλοί ερευνητές σε όλο τον κόσμο δέχονται την ιδέα ότι υπάρχουν πολλοί αρχαίοι πολιτισμοί που έχουν διατηρήσει ένα αποτύπωμα μίας προηγμένης πνευματικής και τεχνολογικής γνώσης.

Με κάθε ανακάλυψη που κάνουν, οι επιστήμονες αρχίζουν να κατανοούν ότι η ιστορία, όπως την έχουμε διδαχθεί όλα αυτά τα χρόνια είναι ελλιπής. Κάθε νέο εύρημα μας σπρώχνει προς την αποδοχή ότι τα μεγάλα αρχαία βασίλεια χάνονται σήμερα στην άμμο του χρόνου. Υπήρχαν πολύ πριν από τον τρέχον πολιτισμό μας σε όλες τις γωνιές του κόσμου.

Σήμερα, όταν μιλάμε για την Ατλαντίδα, Λεμουρία, Mu, και άλλους αρχαίους πολιτισμούς του κόσμου μας έρχεται αμέσως στο μυαλό η μυθολογία. Ωστόσο, ενδιαφέρον είναι ότι υπάρχουν μια σειρά από αρχαίες γραφές σε ολόκληρο τον πλανήτη, μεταξύ διαφορετικών πολιτισμών που παραπέμπουν σε αρχαίες αυτοκρατορίες που έχουν χαθεί περιγράφοντας μεγάλα κατακλυσμικά γεγονότα που τους εξαφάνισαν από την επιφάνεια του πλανήτη.

Οι μνήμες αυτών των μεγάλων πολιτισμών είναι μόνο εν μέρει αποδεκτές από τους ερευνητές σήμερα.

Δυστυχώς, αυτές οι πληροφορίες δεν διατίθενται σήμερα στο ευρύ κοινό και είναι ανύπαρκτες. Ωστόσο, τις έχουμε ανάγκη. Πρέπει να γνωρίζουμε ότι πριν από την ύπαρξη της σύγχρονης κοινωνίας και των σύγχρονων πολιτισμών, προηγήθηκαν άλλοι μεγάλοι πολιτισμοί.

Από τους αρχαιολόγους αυτή η ιδέα έχει απορριφθεί κατηγορηματικά και προσπαθούν να τα περάσουν ως θεωρίες, απλή φαντασία, ή μυθολογία και φαντασία αμόρφωτων ανθρώπων. Υπάρχουν όμως σαφείς ενδείξεις ότι ακόμη και πριν από τους αρχαίους Αζτέκους, Ίνκας, Μάγιας, Μεσοποταμία, υπήρχαν και άλλοι πολιτισμοί οι οποίοι αφανίστηκαν από ένα μεγάλο κατακλυσμικό γεγονός που συνέβη δεκάδες χιλιάδες χρόνια πριν.

Είναι ενδιαφέρον, ότι αρχαία κείμενα μιλούν από καιρό για χαμένους πολιτισμούς, όπως του Πλάτωνα για την Ατλαντίδα.

Πολλοί ερευνητές υποστηρίζουν σήμερα ότι υπάρχουν ενδείξεις ότι ένας τεράστιος μετεωρίτης που έπεσε στη Γη περίπου πριν από 13.000 χρόνια, προκάλεσε την ταχεία τήξη των πάγων του πλανήτη, με αποτέλεσμα ένα μεγάλο κατακλυσμό που αφάνισε πολλούς αρχαίους πολιτισμούς που είχαν δημιουργηθεί.

Η Eridu Genesis, (Η αρχαιότερη καταγραφή των Σουμερίων μύθος της δημιουργίας, ονομάζεται Eridu Genesis) η οποία πιστεύεται ότι έχει γραφτεί γύρω στο 2.300 π.Χ., περιγράφει τον κατακλυσμό.

Η Eridu Genesis είναι η ιστορία όπου ο Utnapishtim (Utnapishtim, ή ουτναπιστίμ, είναι ένας χαρακτήρας στο έπος του Γκιλγκαμές, που είναι επιφορτισμένος με την Enki (Εα) για να εγκαταλείψει τα εγκόσμια υπάρχοντά του και να δημιουργήσει ένα γιγαντιαίο πλοίο να ονομάζεται Ο συντηρητής της Ζωής) έλαβε εντολή από τους θεούς για να οικοδομήση ένα μεγάλο σκάφος και να συγκεντρώνει μέσα «το σπόρο της ζωής.»

Κάθε νέο εύρημα μας σπρώχνει προς την αποδοχή ότι η μεγάλη αρχαία βασίλεια χάνονται σήμερα στην άμμο του χρόνου.Αποδεικτικά στοιχεία από έναν μεγάλο κατακλυσμό: Το καταστροφικό γεγονός που αφάνισε αρχαίους πολιτισμούςΜία από τις πιο διαδεδομένες ιστορίες στη σημερινή κοινωνία είναι της κιβωτού του Νώε και του Μεγάλου Κατακλυσμού. Για χρόνια, οι ερευνητές υποστήριξαν ότι το γεγονός αυτό ποτέ δεν έγινε και ότι ο Νώε, η μεγάλη Κιβωτός, και ο Μεγάλος Κατακλυσμός δεν υπήρξε ποτέ.Ωστόσο, ένας αρχαιολόγος πιστεύει ότι έχει βρει αδιαμφισβήτητες αποδείξεις ότι η βιβλική πλημμύρα, που αναφέρεται και σε πολλά άλλα θρησκευτικά κείμενα στην πραγματικότητα βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα.

Ο Ρόμπερτ Μπάλαρντ, ένας από τα πιο γνωστούς υποβρύχιους αρχαιολόγους που το 1985, χρησιμοποιώντας ένα ρομποτικό υποβρύχιο με μία τηλεκατευθυνόμενη κάμερα βρέθηκε στο περίφημο ναυάγιο του Τιτανικού. Στα βάθη της Μαύρης Θάλασσας κοντά στις ακτές της σύγχρονης Τουρκίας αναζητά τώρα τα ίχνη των αρχαίων πολιτισμών που χρονολογούνται από την εποχή του Νώε.

Όπως εξηγεί ο ίδιος σε μεγάλο αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι, πριν από 12.000 χρόνια το μεγαλύτερο κομμάτι του πλανήτη ήταν καλυμμένο από πάγους. Όχι όμως η Μαύρη Θάλασσα, που ήταν μία λίμνη με γλυκό νερό, περιτριγυρισμένη από ξηρά.

Όταν άρχισαν να λιώνουν οι πάγοι, γύρω στο 5600 π.Χ., τα νερά κατέληξαν στους ωκεανούς προκαλώντας παντού πλημμύρες. Τα νερά έφτασαν στη Μαύρη Θάλασσα μέσω των Στενών του Βοσπόρου.

Ο Μπάλαρντ αποφάσισε να ερευνήσει την περιοχή όταν διάβασε την αμφιλεγόμενη θεωρία που διατύπωσαν δύο ειδικοί από το Πανεπιστήμιο Κολούμπια της Νέας Υόρκης για ένα ακραίο πλημμυρικό φαινόμενο στη Μαύρη Θάλασσα. Το 1997, ο Γουίλιαμ Ράιαν και ο Γουόλτερ Πίτμαν ανακοίνωσαν πως, βάσει αρχαιολογικών και ανθρωπολογικών ερευνών, τουλάχιστον 16 κυβικά χιλιόμετρα υδάτων έφταναν στη Μαύρη Θάλασσα κάθε ημέρα επί τουλάχιστον 300 ημέρες. Ως αποτέλεσμα, πλημμύρισαν τουλάχιστον 155.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα γης.

Η στάθμη της λίμνης ανέβηκε κατά εκατοντάδες μέτρα και έγινε ένα με τη Μεσόγειο, προκαλώντας μεγάλες μεταναστεύσεις ζώων σε όλη την Ευρώπη.

Η ομάδα του Μπάλαρντ ανακάλυψε μία αρχαία ακτογραμμή, η οποία είναι απόδειξη αυτού ακριβώς του γεγονότος, λέει ο ίδιος. Σε βάθος 120 μέτρων βρέθηκαν κοχύλια, τα οποία χρονολογήθηκαν περίπου στο 5000 π.Χ.

Ο Μπάλαρντ θα συνεχίσει τις έρευνες στην Τουρκία, αναζητώντας τα ίχνη του πολιτισμού που εξαφανίστηκε από τις καταστροφικές πλημμύρες πριν από 7.000 χρόνια.

Κάθε φορά που μια ανακάλυψη που γίνεται η οποία επιβεβαιώνει τις «μύθους» μιας μεγάλης πλημμύρας, και πολιτισμών προ-πλημμυρών, οι μελετητές τους «κλείνουν τις πόρτες». Το ερώτημα είναι γιατί;

Μάλλον, επειδή τέτοιες ανακαλύψεις θα οδηγήσουν τελικά σε ένα άλλο ιστορικό χρονοδιάγραμμα. Επιπλέον, ένα νέο χρονοδιάγραμμα θα συντρίψει το σημερινό μοντέλο και να απαιτήσει το πλήρη ξαναγράψιμο της ιστορίας και του πολιτισμού μας, όπως τον ξέρουμε.

Είναι καιρός να αξιολογήσουμε εκ νέου τον σκοπό του είδους μας, είναι καιρός να επανεξετάσουμε το που πηγαίνουμε, είναι καιρός να δεχθούμε τη γνώση, και είναι καιρός να ξαναγράψουμε την ιστορία.

Αυτό το βίντεο θα σας βοηθήσει να καταλάβετε γιατί η ιστορία όπως την γνωρίζουμε είναι λάθος.