Σε εφημερίδα έδωσε συνέντευξη η Αποστολία Ζώη, η οποία συγκλόνισε με την εξομολόγησή της για τον χαμό των γονιών της.
Έχεις διαχειριστεί την απώλεια του πατέρα σου;
Επειδή ήταν το ένα πάνω στο άλλο, ήταν πρώτα η μαμά και μετά ο μπαμπάς, αυτή τη στιγμή δεν έχω να αντιμετωπίσω μόνο την απώλεια. Η απώλεια έχει μια διαδικασία πολύ εσωτερική και είναι κάτι που ο καθένας το περνάει μόνος του. Αυτή τη στιγμή έχω να αντιμετωπίσω τον ξεριζωμό. Όταν δεν έχεις γονείς, περνάς σε ένα δεύτερο στάδιο, πιο βαθύ. Όταν έχασα τη μητέρα μου, αυτομαστιγωνόμουν. Μου πήρε πάρα πολύ καιρό να συνειδητοποιήσω ότι δεν ήμουν θεός για να τη σώσω.
Όταν έφυγε η μαμά μου, όμως, είχα έναν λόγο για να σηκωθώ από τον καναπέ μου. Να περνάω περισσότερο χρόνο με τον πατέρα μου. Στο μνημόσυνο της μητέρας μου μάθαμε για τον πατέρα μου ότι έχει κι αυτός καρκίνο. Ήταν μια τεράστια σφαλιάρα. Όταν έφυγε και ο μπαμπάς μου, είχα να ντιλάρω ένα καινούργιο δεδομένο: ότι δεν έχω γονείς. Δεν έχω φτάσει στο σημείο να αισθανθώ απελευθέρωση. Ακόμη ζω μια κατάσταση που έχει να κάνει με την ανασυγκρότησή μου.
