Στις 21 Ιουλίου του 1938, γύρω στις δέκα το βράδυ, εμφανίστηκε πάνω από το βορειοανατολικό τμήμα της Λάρισας, ένα υπέρλαμπρο ουράνιο φαινόμενο, συνοδευόμενο από ισχυρό κρότο, το οποίο κατήλθε κυκλικώς προς το έδαφος.

Κατά τη διάρκεια της τροχιάς του, εξέπεμπε εκτυφλωτικό φως, ενώ μόλις πλησίασε το σημείο πρόσκρουσης, προσέλαβε όλα τα χρώματα της ίριδος.

Ο διακεκριμένος Έλληνας Καθηγητής της Αστρονομίας, Σταύρος Πλακίδης, όταν ρωτήθηκε για το παράδοξο φαινόμενο, που είχε λάβει χώρα στη Λάρισα, εξήγησε ότι επρόκειτο πιθανώς για βολίδα. Ανέφερε, επίσης, ότι θα ακολουθούσαν έρευνες, ώστε να εντοπιστούν συντρίμμια αερόλιθου και δήλωσε τα εξής:

«Γενικώς, τα φαινόμενα αυτά είναι γνωστά ως μετέωρα. Είναι οι διάττοντες αστέρες, τους οποίους πολύ συχνά βλέπουμε στον ουρανό, όπως και οι βολίδες, αλλά και οι αερόλιθοι. Οι διάττοντες αστέρες είναι μικρά σώματα, τα οποία, κατά την κίνησή τους, αναφλέγονται.

Οι βολίδες, ομοίως, είναι σώματα, τα οποία κατά τη δική τους κίνηση, αποκτούν μεγαλύτερη θερμοκρασία εξωτερικώς και εκρήγνυνται με κρότο, λόγω της διαφυγής της εσωτερικής και της εξωτερικής θερμοκρασίας.

Προφανώς, αυτό συνέβη και στην προκειμένη περίπτωση. Τα συντρίμμια της βολίδας, φτάνοντας στην ατμόσφαιρα της Γης, δημιούργησαν τους αερόλιθους.

Τα συντρίμμια αυτά, όμως, δεν πρέπει να αναζητηθούν σε μικρή απόσταση από το μέρος, όπου παρατηρήθηκε το φαινόμενο, αλλά σε πολύ μεγαλύτερη. Καθόλου απίθανο να εντοπιστούν μέχρι και τη Μακεδονία. Η έρευνα, φυσικά, θα καταδείξει εάν το μετέωρο ήταν βολίδα ή αερόλιθος ή και κάτι άλλο».

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 22/07/1938…