Στο Σάο Πάολο είχε παρατηρηθεί μια σπανιότατη περίπτωση διαταραχής ύπνου, που τα κατοπινά χρόνια ονομάστηκε Σύνδρομο της Ωραίας Κοιμωμένης, αλλά την εποχή εκείνη προκάλεσε την κατάπληξη, όσο και την απερίσπαστη προσοχή των ιατρικών κύκλων της Βραζιλίας.

Μια νέα γυναίκα 27 ετών, η Noemi Boldin, κοιμόταν για έξι συνεχή χρόνια, από την 1η Οκτωβρίου του 1930. Είχε πάντοτε τα μάτια της σφαλιστά, αλλά από καιρού εις καιρόν, μία ή δύο φορές την εβδομάδα, έδινε σημεία ζωής. Δηλαδή, άλλαζε πλευρό ή κουνούσε ελαφρά τα πόδια της.

Οι θεράποντες ιατροί επωφελούνταν τότε της ευκαιρίας, για να της δώσουν λίγη τροφή σε πολτώδη μορφή, την οποία εκείνη κατάπινε, χωρίς καν να ανοίξει τα βλέφαρά της. Στη συνέχεια, βυθιζόταν εκ νέου στον ίδιο μονότονο λήθαργο.

Τρεις μήνες μετά την εκδήλωση των συμπτωμάτων ληθαργικού ύπνου, η νεαρή γυναίκα μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, αλλά οι ιατροί αδυνατούσαν να την αφυπνίσουν, πόσω δε μάλλον να ενημερώσουν τους οικείους της για τα ακριβή αίτια της σπανιότατης κατάστασής της, που αποτελούσε γι’ αυτούς έναν ιατρικό γρίφο.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΘΝΟΣ», στις 12/11/1936…