«Όταν γύρισα μου λέει η αδελφή μου «μην τρομάξεις με την όψη» γιατί είχε χάσει πάρα πολλά κιλά».
Τον περασμένο Ιανουάριο, η Αποστολία Ζώη έχασε τον πατέρα της. Λίγο μόνο καιρό μετά τη νίκη της στο Nomads, έζησε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές στη ζωή της.
«Δεν ήξερα τι είχα να αντιμετωπίσω στην Αθήνα γυρνώντας, γιατί δεν ήταν στο κεφάλι μου ότι θα μείνω τρεις μήνες στο Nomads. Οπότε γυρνώντας δεν ήξερα τι θα αντιμετωπίσω γιατί μια τέτοια αρρώστια στο τρίμηνο δεν ξέρεις τι εξέλιξη θα έχει. Και η αλήθεια είναι και μέσα στο παιχνίδι δεν ήθελα να χτυπήσει κάποιο τηλέφωνο και να με ειδοποιήσει η παραγωγή. Ειδικά τις τελευταίες ημέρες αισθανόμουν ότι κάτι γίνεται και όντως κάτι γινόταν. Με περίμενε. Με το που γύρισα «έπεσε» εντελώς. Με έβλεπε στο παιχνίδι. Ήταν η χαρά του», εξομολογήθηκε η Αποστολία Ζώη στην Κατερίνα Καραβάτου και το Κρατερό Κατσούλη.
«Πήρα τη συγκατάθεση του για να πάω στο παιχνίδι. Δεν θα γινόταν αλλιώς. Τη στιγμή που έφυγα ήταν μια σταθεροποιημένη κατάσταση, ελεγχόμενη, όσο μπορεί να είναι μια τέτοια αρρώστια. Αλλά αυτό ήταν κατόπιν συνεννοήσεως με όλη την οικογένεια. Δεν αφορούσε μόνο τον πατέρα μου, αλλά και ποιον θα μπορούσε να είναι μαζί του, γιατί αυτό το μοιραζόμουν με την αδελφή μου και θα έπρεπε να το επωμιστεί όλο εκείνη. Όταν γύρισα μου λέει η αδελφή μου «μην τρομάξεις με την όψη» γιατί είχε χάσει πάρα πολλά κιλά. Στους τρεις μήνες που είχα να τον δω, η αλλαγή ήταν τεράστια. Η αλήθεια είναι ότι την πρώτη εβδομάδα δεν είχα το κουράγιο να ρωτήσω που ακριβώς βρισκόμαστε. Το μόνο που ήθελα ήταν να το δω και να περάσουμε χρόνο. Δεν είχα το κουράγιο να ρωτήσω την αδελφή μου τι συμβαίνει» είπε συγκινημένη η Αποστολία Ζώη.
«Ο πατέρας μου γενικότερα ήταν ένας άνθρωπος που εγώ πίστευα ότι είναι πολύ σκληρός, πιο ψυχρός. Καμία σχέση. Τα τελευταία χρόνια και αφότου έφυγε η μητέρα μου κατάλαβα τι εστί Γιώργος Καλαμπούκας. Του βγήκε όλη η ευαισθησία. Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια πήρα όλη του την ευαισθησία, κατάλαβα τι ψυχούλα είναι, πόσο δοτικός άνθρωπος και πόσο ανοιχτόμυαλος. Έφυγε στα 71 αλλά είχε Facebook, Ιnstagram, κανάλι στο youtube, μιλούσαμε στο what’s up, μου έστελνε βιντεάκια, δεν ήταν ένας φυσιολογικός 70άρης.
Επιστρέφοντας, ηρέμησα γιατί αισθάνθηκα ότι τον έκανα υπερήφανο και ότι όλο αυτό το εκτίμησε πάρα πολύ διότι όλη μου η διαδρομή ήταν για εκείνον. Όλες μου οι νίκες. Όλα ήταν για τον πατέρα μου. Ήταν πάρα πολύ σημαντικό που πρόλαβα να του μιλήσω και είχα αρκετές μέρες μέχρι να «πέσει» περισσότερο».
«Ένα ο πατέρας μου ήταν στη Θεσσαλονίκη και όταν με πήρε αντίστοιχα η μητέρα μου και μου είπε ο μπαμπάς σταμάτησε να μιλάει και δεν θα τον ξανάκουγα…», είπε συγκινημένη η Κατερίνα Καραβάτου.
