Ο Γάλλος διαφωτιστής Jean le Rond d’ Alembert συνήθιζε να λέει πως «η περιέργεια είναι ανάγκη για όποιον σκέφτεται». Επομένως, η γνώση του μέλλοντος δεν μπορεί να αφήνει κανέναν αδιάφορο.

Έτσι, αισθάνεται κανείς μεγάλη συγκίνηση, όταν, ερευνώντας την Ιστορία, ανακαλύπτει μέσα στα βιβλία και στις παραδόσεις που μας διαφυλάχθηκαν, μερικά παραδείγματα ανθρώπων με μαντικές ιδιότητες.

Οι άνθρωποι, από τη μακρινή αρχαιότητα ακόμη, δεν έπαψαν ποτέ να ασχολούνται με τις υπερφυσικές δυνάμεις. Ταυτόχρονα με την Ιατρική, ανακάλυψαν και τη Μαντεία. Οι Σίβυλλες, οι γυναίκες των αρχαίων χρόνων με μαντική ικανότητα που προφήτευαν αυθόρμητα όταν περιέρχονταν σε έκσταση, συμβάδιζαν με την επιστήμη του Ιπποκράτη. Αλλά και για τους Αιγυπτίους και τους Χαλδαίους, η Επιστήμη και η Μαντική συμπορεύονταν αρμονικά, συμπληρώνοντας η μία τέχνη την άλλη.

Ένας από τους πρώτους μάντεις, αν πιστέψουμε στα λόγια του Αποστόλου Παύλου, ήταν ο Μωυσής, ο οποίος με το ραβδί του πραγματοποιούσε θαυμαστά έργα, μυημένος στα αιγυπτιακά μυστήρια. Ο Μωυσής είχε τοποθετήσει δώδεκα ράβδους πάνω στον βωμό του ναού, από τις οποίες η καθεμιά έφερε και το όνομα μια φυλής του Ισραήλ, ώστε να μάθει από ποια φυλή θα προερχόταν ο μελλοντικός αρχηγός.

Από την Ιουδαία μέχρι την Ελλάδα, ο δρόμος δεν είναι πολύ μακρύς. Εδώ βασίλευε ο Απόλλωνας, που εξουσίαζε το φως, τις τέχνες και τη μαντική, ένας κατ’ εξοχήν φλύαρος θεός. Ο Απόλλωνας, λοιπόν, μιλούσε στους θνητούς μέσω της Πυθίας. Οι χρησμοί της ήταν περίεργοι, αλλά είχαν καταστεί διάσημοι και χιλιάδες προσέτρεχαν στους Δελφούς, στη Δωδώνη, στη Δήλο, την Επίδαυρο, όπου έδρευε ο θεός.

Πάντως, οι Πυθίες, με τους αμφίσημους χρησμούς τους, δε μείωσαν καθόλου τη δύναμη των μάντεων. Αντιθέτως, θα έλεγε κανείς… Ο Κάλχας, άλλωστε, έγινε διάσημος, όταν συμβούλεψε τους Αχαιούς να θυσιάσουν την Ιφιγένεια, για να έχουν ούριο άνεμο στο ταξίδι τους προς την Τροία.

Ο Μανέθων, ο οποίος ήταν ιστορικός, αλλά και αρχιερέας και αρχειοφύλακας του ναού της Ηλιουπόλεως της Αιγύπτου, στην ποιητική συλλογή του «Αποτελέσματα», που ήταν γραμμένη στα ελληνικά, περιέγραφε πώς τα άστρα επηρέαζαν τη μοίρα των ανθρώπων.

Τον πρώτο μετά Χριστόν αιώνα, ο Λατίνος ποιητής Μάρκος Μανίλιος είχε γράψει ένα πεντάτομο ποίημα με τίτλο «Αστρονομικά», όπου πραγματευόταν διεξοδικά την Αστρονομία και την Αστρολογία. Με εξαιρετική ποιητική χάρη και ζηλευτή ευφράδεια, περιέγραφε την κίνηση των άστρων και την επίδρασή τους στους ανθρώπους, τον ζωδιακό κύκλο και τους αναλλοίωτους νόμους του πεπρωμένου.

Φυσικά, ο Μεσαίωνας και η Αναγέννηση έδωσαν ακόμα μεγαλύτερη ώθηση στη μαντική τέχνη. Πασίγνωστος έγινε από τον 10ο αιώνα μ.Χ. ο Μέρλιν ο Μάγος με τις προφητείες του, οι οποίες ήταν τόσο σκοτεινές, ώστε καταντούσαν ακατανόητες. Αυτό, όμως, δεν τον εμπόδισε να χειραγωγεί τους μονάρχες και να επηρεάζει τις αποφάσεις τους σε συνθήκες ειρήνης, αλλά και σε καιρό πολέμου.

Ο Νοστράδαμος ήταν κι εκείνος μια τέτοια περίπτωση αστρολόγου και μάντη. Το 1555 κυκλοφόρησε το βιβλίο του, με τίτλο «Οι Προφητείες», όπου πολλοί φρονούν ακόμη ότι τα διφορούμενα τετράστιχά του προοιωνίζονται μεγάλες συμφορές και κοσμοϊστορικά γεγονότα.

Η Αικατερίνη των Μεδίκων, αυτή η Ιταλίδα ευγενής που έγινε Βασίλισσα της Γαλλίας, είχε άσβεστο πάθος για τον Αποκρυφισμό. Ακολουθούσε πάντοτε τις συμβουλές και του Νοστράδαμου, αλλά και του άλλου φοβερού της μάγου, του Cosimo Ruggeri, και στην κατοχή της είχε έναν μαγικό καθρέφτη, του οποίου οι προειδοποιήσεις ήταν συχνά πολύτιμες.

Αλλά και ο Λουδοβίκος ο ΙΣΤ’ είχε προστατευόμενο στην Αυλή του τον επίσης δεινό μάγο Alessandro Cagliostro, ο οποίος είχε προβλέψει έως και των πτώση της Βασιλείας στη Γαλλία, αλλά και τον θάνατο του Βασιλιά και της συζύγου του, της Μαρίας Αντουανέτας.

Η Marie Anne Lenormand ήταν η πιο διάσημη χειρομάντισσα και χαρτορίχτρα της Γαλλίας στα χρόνια του Ναπολέοντα. Τις χαρτομαντικές συμβουλές της είχαν ζητήσει ονομαστοί άνθρωποι της εποχής της, Τσάροι, Πρίγκιπες, Βασιλείς και Βασίλισσες.

Ο Αυτοκράτορας Ναπολέων Βοναπάρτης, το 1807, εμπιστεύθηκε το χέρι του στην Marie Anne Lenormand, η οποία «διάβασε» στις γραμμές του, ανάμεσα σε άλλα, το επικείμενο διαζύγιό του με την Ιωσηφίνα. Η μάντισσα ασφαλώς έπραξε λανθασμένα που υπήρξε τόσο ομιλητική για θέματα τόσο προσωπικά, διότι ο Ναπολέων αγαπούσε τη διακριτικότητα.

Έτσι, της ζήτησε ένα γραπτό υπόμνημα, το οποίο τελικά ο Αυτοκράτορας το κατέθεσε στην Αστυνομία. Έτσι, στις 11 Δεκεμβρίου του 1879, η δεσποινίδα Lenormand φυλακίστηκε, αλλά είναι αλήθεια ότι έμεινε έγκλειστη μόλις για 12 ημέρες. Πάντως, οι προβλέψεις της για τον Ναπολέοντα είναι σίγουρο πως επαληθεύτηκαν.

Άξια διάδοχός της θεωρήθηκε μια άλλη επιβλητική μορφή της μαντικής τέχνης στη Γαλλία, η περίφημη Madame de Thebes, η οποία, πέραν από τους επιφανείς προσωπικούς πελάτες της, κάθε χρόνο τα Χριστούγεννα, εξέδιδε ένα Αλμανάκ, όπου εκεί δημοσίευε τις προφητείες της, που αφορούσαν σε επικείμενους πολέμους και τραγικούς θανάτους.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΒΡΑΔΥΝΗ», στις 05/01/1931…