Η Δούκισσα της Πλακεντίας καταρρακώθηκε. Ο θάνατος της μονάκριβης κόρης της, της Ελίζας, και η αποτέφρωση του ταριχευμένου πτώματός της επέδρασαν καταλυτικώς στη συμπεριφορά και συλλήβδην στον χαρακτήρα της.Άρχισε τότε να σχηματίζει παράδοξα πολιτικά και κοινωνικά ιδεώδη και αποφάσισε να οργανώσει την αθηναϊκή κοινωνία σύμφωνα με τη δική της κοσμοθεωρία. Γι’ αυτό, λοιπόν, ανέγειρε ένα πελώριο μέγαρο στις όχθες του Ιλισσού και καλούσε πολλά επιφανή μέλη της αθηναϊκής κοινωνίας, όπου τους ανέπτυσσε τις παράξενες απόψεις της σχετικά με πολιτικά και θρησκευτικά θέματα.Η διακόσμηση του εν λόγω μεγάρου δεν ήταν ιδιαιτέρως πολυτελής, όπως συνήθιζε άλλοτε, αλλά παρείχε όλες τις ανέσεις και έμοιαζε πολύ με τα σαλόνια των Γάλλων αριστοκρατών. Κάθε απόγευμα, κυρίες και κύριοι μετέβαιναν στον οίκο της και έπαιρναν το τσάι τους. Δίχως να είναι ιστορικά εξακριβωμένο, ωστόσο πιστευόταν πως στο μέγαρο της Δούκισσας προσφέρθηκε για παρθενική φορά το τσάι, ρόφημα άγνωστο μέχρι τότε στην Ελλάδα.Οι περισσότεροι που επισκέπτονταν τη Σοφί το έκαναν κυρίως από ματαιοδοξία. Ήθελαν να φαίνονται πως είχαν στενές σχέσεις με την πλούσια αυτή αρχόντισσα και ότι απολάμβαναν την εύνοιά της. Για τους περισσότερους, άλλωστε, οι ομιλίες που λάμβαναν χώρα εκεί, ήταν ακατάληπτες, αλλά άντεχαν οι δυστυχείς το φορτίο των βαριεστημένων και δυσνόητων εκείνων συζητήσεων, προκειμένου να διηγούνται την επομένη ημέρα στον κύκλο τους πως ήταν προσκεκλημένοι της Δούκισσας.Ήταν ευρύτατα γνωστό πως η Σοφί δεν μπορούσε να δεχτεί καλεσμένους οι οποίοι δε φορούσαν γάντια, τα λεγόμενα χειρόκτια, ενώ οι γυναίκες ήταν υποχρεωμένες να κρύβουν τα χέρια τους μέσα σε πολύχρωμες χειρίδες, δηλαδή μέσα σε μανίκια, κατά το πρόσταγμα της μόδας της εποχής.Ένα περίεργο μείγμα ανθρώπων συναντιόταν κάθε απόγευμα στο μέγαρό της. Εν τούτοις, οι συναναστροφές αυτές σχολιάζονταν ποικιλοτρόπως μεταξύ των αργόσχολων της αθηναϊκής κοινωνίας, η οποία έδινε διάφορες εξηγήσεις για τις συγκεντρώσεις αυτές, λέγοντας στερεότυπα:-Κάτι αλλόκοτο συμβαίνει εκεί μέσα…Η Δούκισσα της Πλακεντίας λάτρευε τους σκύλους. Είχε δεκάδες στην έπαυλή της στην Πεντέλη. Στην αυλή υπήρχε ένα μεγάλο κυνοτροφείο, από όπου πρόβαλαν απειλητικά τα κεφάλια μεγαλόσωμων σκύλων, οι οποίοι, όμως, μόλις έβλεπαν την κυρά τους, κουνούσαν ξέφρενα τις ουρές τους και αναπηδούσαν όλο χαρά.Μια μέρα, ο κυνοτρόφος της είχε αφήσει κατά λάθος ανοιχτή την πόρτα της αυλής και οι σκύλοι κατασπάραξαν ένα δύστυχο κορίτσι που περνούσε απ’ έξω.Άλλοτε, πάλι, οι σκύλοι περιφέρονταν εντός του μεγάρου και κάθονταν αναπαυτικά στα πολυτελή καθίσματα, ενώ το υπηρετικό προσωπικό δεν τολμούσε τότε να τους πειράξει ή να τους ξεβολέψει. Όλοι ανέμεναν στωικά πότε θα δεηθούν οι σκύλοι να κατεβούν, προκειμένου να καθίσουν οι καλεσμένοι.Αν κάποιος από την παρέα της προσπαθούσε να διώξει έναν σκύλο από το κάθισμά του για να καθίσει επιτέλους κι ο ίδιος, η Δούκισσα έκανε φανερή τη δυσαρέσκειά της και τον επέπληττε ζωηρά.Ο ιδιότροπος βίος της Δούκισσας, συνδυασμένος με ένα σωρό εκκεντρικότητες, της είχαν προσδώσει μια αύρα μυστηρίου. Οι κυρίες των Αθηνών, πάντως, όσες από αυτές είχαν ζήσει στην Ευρώπη, περιγελούσαν τις συνήθειές της και σατίριζαν την ενδυμασία της. Η Σοφί είχε καταργήσει εντελώς τον στηθόδεσμο, δεν έφερε κρινολίνο και απεχθανόταν τα άσχημα και γεροντικά πρόσωπα.Η παρέα της αποτελούνταν αποκλειστικά από νέους και νέες και το ίδιο ακριβώς συνέβαινε και με το υπηρετικό προσωπικό της.Μάλιστα, στα πρώτα χρόνια της άφιξής της στην Ελλάδα, η Δούκισσα της Πλακεντίας είχε προσλάβει ως Δέσποινα επί των Τιμών, τη Φωτεινή Μαυρομιχάλη, η οποία διαδραμάτισε κατόπιν ένα σημαντικότατο πρόσωπο στην αναπτυσσόμενη αθηναϊκή κοινωνία.Η Φωτεινή Μαυρομιχάλη, η αξεπέραστη τούτη καλλονή, η ευφυής, ευφραδής και καλλιεπής αυτή Ελληνίδα, ήταν κόρη του Στρατηγού Αναστασίου Μαυρομιχάλη και εγγονή του τελευταίου ηγεμόνα της Μάνης, του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη.Ήταν η ωραιότερη Ελληνίδα της εποχής. Όσοι τη γνώριζαν, πίστευαν πως καμιά γυναίκα δεν μπορούσε να εξισωθεί μαζί της στην νεραϊδένια της ομορφιά, στους τρόπους και στη χάρη της, ενώ είχε κατακτήσει τους πάντες με την αβρότητα, την καλοσύνη, την οξύνοια και το πνεύμα της.Η συμβίωση της κοπέλας αυτής με τη Γαλλίδα αριστοκράτισσα επέδρασε σπουδαίως στη μόρφωσή της. Η Φωτεινή, που έμαθε στο πλάι της να μιλά άπταιστα τη γαλλική γλώσσα, είχε μαγέψει τους υψηλούς ξένους, που δεν έπαψαν στιγμή να τη θαυμάζουν κι αυτός ήταν κι ένας ακόμη λόγος που διατέλεσε Δεσποινίδα επί των Τιμών της Βασίλισσας Αμαλίας.Συνεχίζεται…Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΑΘΗΝΑΙ”, στις 10/04/1903…
