Ο γνωστός τραγουδιστής Σταμάτης Γονίδης, μίλησε εκτός των άλλων για τη νέα κατάσταση την οποία ζούμε με τον κορωνοϊό και την μετατροπή των εκκλησιών... σε εμβολιαστικά κέντρα.
«Έχουμε συχνούς ελέγχους στα μαγαζιά με τον κορωνοϊό, και με παραξενεύει που ένα θέμα υγείας μπορεί να σου στερήσει όλα τα όμορφα», ανέφερε ο γνωστός τραγουδιστής, ενώ πρόσθεσε ότι πάντα είχε στο μυαλό του ότι μπορεί κάποια στιγμή να μην έχει τη δυνατότητα να ασκήσει το επάγγελμά του.
«Όλα τα είχα στο μυαλό μου, μέχρι και να μην μπορώ να τραγουδήσω λόγω της φωνής μου. Δεν είμαι απερίσκεπτος, πάντα είχα στο νου μου να έχω οικονομίες στην άκρη», είπε χαρακτηριστικά.
Αναφερόμενος στη βαθιά του πίστη στο Θεό, ο ίδιος εξήγησε ότι «Αν δεν είχα δει πράγματα και θαύματα δε θα ήμουν ορθόδοξος όσο είμαι. Γιατί να μη γίνει μια λιτανεία και γιατί οι εκκλησίες να γίνουν εμβολιαστικά κέντρα; Δεν είναι σωστό αυτό.
Η πίστη κινεί βουνά. Έχω δει φουρτούνα να γίνεται γαλήνη μέσα σε πέντε λεπτά, μέσα από πίστη. Ενώ είχε νοτιά, και το κύμα έπεφτε στα βράχια, έγινε λίμνη».
Μιλώντας για το τραγούδι του «Γυναίκα είναι η ζωή», ο ίδιος είπε «Εξυμνώ τη γυναίκα και λέω την αλήθεια», ενώ αναφερόμενος στη σύζυγό του, είπε ότι «Με τη γυναίκα μου έχουμε να ανταλλάξουμε άσχημες κουβέντες πάνω από δέκα χρόνια. Είναι όλα κατανοητά, διαβάζει ο ένας τον άλλο. Αισθάνομαι πολύ πιο νέος από τη γυναίκα μου. Η ψυχή μου δε θα μεγαλώσει ποτέ. Αγαπώ την κάθε ρυτίδα μου και δε χαλιέμαι να πω ότι μεγαλώνω».
«Το μωράκι μας είναι εννιά μηνών. Έχω άλλα δύο κορίτσια και έχω και εγγόνια. Δεν τα μεγάλωσα, αλλά ήμουν εκεί. Αλλά το κλάμα που σε ξυπνάει, δεν το έχω ζήσει. Είναι μια εμπειρία ασύλληπτη. Θα βαφτίσουμε το μωρό Μαρία Ελένη. Όσοι τη βλέπουν λένε ότι μου μοιάζει πολύ. Τις επόμενες ημέρες θα γίνει η βάφτιση», είπε για το κοριτσάκι τους.
Τα επαγγελματικά σχέδια του Σταμάτη Γονίδη, δε σταματούν στο τραγούδι. «Έβγαλα ένα κόκκινο κρασί πριν 18 χρόνια και είχαν φύγει 10.000 μπουκάλια. Τώρα έβγαλα ένα κρασί λευκό», είπε, ενώ σε ό,τι αφορά στον τομέα του τραγουδιού ανακοίνωσε ότι «Βγάζω ένα νέο ζεϊμπέκικο που μιλάει για το πώς θα ήθελα να ζω. Λιτά και ελεύθερα».
