Ο 23χρονος τρανς άνδρας, διηγείται το πόσο υπέφερε με την περίοδο κατά τη διάρκεια της φυλομετάβασης του. Ήταν μόλις 14 όταν έκανε coming out ως τρανσέξουαλ και 16 όταν άλλαξε το όνομά του. Εξηγεί ότι αισθανόταν τελείως αποκομμένος από την πραγματική του ταυτότητά του κάθε φορά που είχε περίοδο.

«Νιώθεις αρρενωπός, αλλά έχεις αυτό το πολύ θηλυκό μυστικό. Ένιωθα σαν το σώμα μου να αγωνίζεται», λέει. Δεν είχε κανέναν να μιλήσει και απέφευγε να πλησιάσει τη μητέρα του και την αδελφή του επειδή αισθανόταν άβολα.

Χρόνια αργότερα, όταν η εκστρατεία «I’m On» της εταιρείας ειδών υγιεινής Pink Parcel του ζήτησε να πάρει μέρος στην καμπάνια, δέχτηκε αμέσως παρά τις προκλήσεις και λέει: «Οτιδήποτε είναι θετικό και προσπαθεί να ενδυναμώσει τους ανθρώπους σπάζοντας τα στερεότυπα, θα το υποστηρίξω 100%. Αυτός είναι ο λόγος που ζω».

6 ευρώ από την πώληση κάθε t-shirt της καμπάνιας θα πάνε στην Bloody Good Period, μια φιλανθρωπική οργάνωση που δωρίζει προϊόντα περιόδου σε αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες σε μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί αυτό που ονομάζεται στο Ην. Βασίλειο «φτώχεια περιόδου», δηλαδή η δυσκολία ορισμένων γυναικών να αγοράσουν είδη υγιεινής για αυτές τις μέρες του μήνα.

Η εκστρατεία έφερε τον Kenny πρόσωπο με πρόσωπο με τις σοκαριστικές συνέπειες αυτού του φαινομένου. Τα δύο πέμπτα των νεαρών κοριτσιών δεν έχουν τα απαραίτητα χρήματα για να αγοράσουν προϊόντα υγιεινής και αναγκάζονται να χρησιμοποιήσουν ρολό τουαλέτας. Το 7% των γυναικών δήλωσαν ότι έχουν χρησιμοποιήσει κάλτσες, υφάσματα, εφημερίδα ή χαρτί.

Κατά τη διάρκεια της φυλομετάβασης του, ο Kenny ντρεπόταν να αγοράσει είδη περιόδου από καταστήματα, είτε έστελνε τη μητέρα του, είτε τα παρήγγειλε online.

Έπρεπε να φοράει στενά εσώρουχα μην τυχόν φανεί η σερβιέτα και να κρύβει τα γυναικεία προϊόντα υγιεινής από τα κορίτσια που επισκέπτονταν το σπίτι του. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Kenny θεωρεί ότι είναι ακόμη πιο δύσκολο για τους τρανς άνδρες που αντιμετωπίζουν «φτώχεια περιόδου» να λάβουν τη βοήθεια που χρειάζονται. Τα τρανς άτομα διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο έλλειψης στέγης και σχεδόν το ένα τρίτο δήλωσε ότι ζει σε συνθήκες φτώχειας.

«Αν ήμουν άστεγος πριν από τέσσερα χρόνια, και έπρεπε να ζητήσω σερβιέτες από κάποιον, δεν θα το έκανα με τίποτα. Δεν θα ήθελα κάποιος άλλος να με κρίνει. Ειδικά σε αυτό το σημείο της μετάβασης, επειδή φοβάσαι τι σκέφτονται οι άνθρωποι για σένα. Είναι ήδη δύσκολο για μια γυναίκα να ζητάει είδη υγιεινής, πόσο μάλλον για ένα τρανς άτομο. Θα προτιμούσα να πεθάνω παρά να πάω σε κλινική και να ζητήσω σερβιέτες».

ΠΗΓΗ: mikropragmata.lifo.gr/