Στο news-on.net παρεχουμε Ειδήσεις και σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων.

Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία από εμάς και τους συνεργάτες μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν συναινέσετε ή να αρνηθείτε να συναινέσετε. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αρνηθείτε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις σας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο. Μπορείτε πάντα να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας επιστρέφοντας σε αυτόν τον ιστότοπο ή επισκεπτόμενοι την πολιτική απορρήτου μας.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας.Δες περισσότερα εδώ.
Lifestyle

«Ραγίζει» καρδιές η αποκάλυψη του Ζαχίρ: «Μας πέταξαν στη θάλασσα - Κολυμπούσαμε 4 ώρες - Είναι θαύμα που ζω»

Μια άκρως αποκαλυπτική συνέντευξη έδωσε ο Ζαχίρ Γιαβαρί στο περιοδικό People. Ο πρώην παίκτης του MasterChef συγκλόνισε με την αφήγησή του για το πώς πέρασε με βάρκα από το Αϊβαλί στην Ελλάδα.

«Όντως, είναι θαύμα που ζω ακόμα. Το 2005 πέρασα από το Αϊβαλί στην Ελλάδα ως παράνομος μετανάστης. Κάποια στιγμή μάς πέταξαν στη θάλασσα. Ξεφούσκωσαν το φουσκωτό μας και μας άφησαν μεσοπέλαγα στο έλεος του Θεού. Ύστερα από τέσσερις ώρες που κολυμπούσαμε, βγήκαμε στα παράλια της Τουρκίας. Από δώδεκα άτομα, είχαμε μείνει δέκα. Έλειπαν δύο άνθρωποι. Έκλαιγα και έλεγα στους υπόλοιπους πως πρέπει να μπούμε ξανά στη θάλασσα και να τους βρούμε. Τελικά, μαζί με ένα άλλο παιδί βρήκαμε ένα φουσκωτό και με τα κουπιά στα χέρια ξεκινήσαμε να ψάχνουμε. Οι ώρες περνούσαν και χάναμε την αντοχή μας. Είχα απογοητευτεί που δεν τους βρίσκαμε και ήμουν αποφασισμένος να τα παρατήσω.

Ξαφνικά, ακούσαμε μια φωνή από μακριά. Αυτή η φωνή μάς έδωσε τη δύναμη να συνεχίσουμε και τελικά να τους βρούμε μπλεγμένους σε ένα φουσκωτό που είχε ξεφουσκώσει και βούλιαζε. Βούτηξα στη θάλασσα και ήπια πολύ νερό μέχρι να καταφέρουμε να τους τραβήξουμε μέσα στο δικό μας φουσκωτό. Το ένα παιδί είχε τις αισθήσεις του. Ο πιο μικρούλης, όμως, ήταν κάτασπρος και αναίσθητος. Δεν κουνιόταν καθόλου. Δεν γνώριζα από διάσωση, απλά από αυτά που είχα δει στην τηλεόραση άρχισα να του πιέζω την κοιλιά στο ύψος του διαφράγματος. Ύστερα από δέκα λεπτά έβγαλε το νερό και συνήλθε. Όταν φτάσαμε στην Τουρκιά, μου είπε “Σ’ ευχαριστώ, μου έδωσες δεύτερη ζωή”. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα πως είμαι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου».

Tags
Back to top button