Το Παρίσι είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τον πύργο του Άιφελ.

Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι το πρώτο πράγμα που έρχεται στο μυαλό κάποιου, όταν σκεφτεί την Γαλλική πρωτεύουσα, είναι το εμβληματικό αυτό αξιοθέατο.

Δίχως καμία αμφιβολία πρόκειται για ένα από τα γνωστότερα και πιο εντυπωσιακά αξιοθέατα όχι μόνο της Γαλλίας και της Ευρώπης, αλλά και ολόκληρου του κόσμου. Τι γνωρίζετε όμως πραγματικά για αυτόν;

Στο παρακάτω αναλυτικότατο άρθρο μας θα βρείτε πολλές πληροφορίες για το διάσημο κομψοτέχνημα και πολλές άγνωστες πτυχές και μυστικά του.

Η κατασκευή του πύργου του Άιφελ

Ο πύργος του Άιφελ κατασκευάστηκε το 1889 από τον διάσημο μηχανικό Γουστάβο Άιφελ. Αφορμή για την κατασκευή του ήταν η διεθνής έκθεση Universell αλλά και η εκατονταετής επέτειος της Γαλλικής Επανάστασης.

Το αρχικό σχέδιο, έγινε από τους Maurice Koechlin και Emile Nouguier, δύο μηχανικούς της εταιρείας. Το διάσημο οικοδόμημα είναι φτιαγμένο σχεδόν εξολοκλήρου από σφυρήλατο σίδηρο και ζυγίζει συνολικά πάνω από 10 χιλιάδες τόνους.

Για την ακρίβεια το μεταλλικό μέρος του πύργου ζυγίζει 7300 τόνους, ενώ αν σε αυτό το βάρος προσθέσουμε και τα υπόλοιπα (μη μεταλλικά) μέρη, τότε φτάνουμε στους 10100 τόνους.

Το ύψος του φτάνει τα 300 μέτρα, ενώ αν συνυπολογίσουμε και την κεραία που διαθέτει στην κορυφή τότε αγγίζει τα 325 μέτρα. Όταν κατασκευάστηκε ήταν το ψηλότερο κτίριο στον κόσμο, τίτλο που διατήρησε μέχρι το 1931, δηλαδή για σχεδόν μισό αιώνα.

Αντιανεμικός σχεδιασμός του πύργου του Άιφελ

Ο Γουστάβος Άιφελ δέχτηκε σφοδρή κριτική για την διάσημο κατασκευή του. Δεν ήταν λίγοι αυτοί που ισχυρίζονταν ότι έδωσε πιο πολύ βάρος στο αισθητικό κομμάτι του πύργου παρά στην αντοχή του. Κι αυτό λόγω του τολμηρού σχεδιασμού του.

Κάτι τέτοιο φυσικά δεν ισχύει. Κι αυτό γιατί ο πύργος του Άιφελ είναι ένα σύγχρονο θαύμα της μηχανικής. Μάλιστα για τη μέτρηση της αντίστασης στον άνεμο, ο ίδιος ο Άιφελ και η ομάδα του έκαναν διάφορα πειράματα.

Αξίζει να σημειωθεί ότι η κατασκευή είναι τόσο σταθερή, καθώς ακόμη και με πολύ σφοδρό άνεμο, δεν παρεκκλίνει περισσότερο από 7,5 εκατοστά.

Αυτό φυσικά δεν είναι τυχαίο μιας και ο ίδιος ο Άιφελ, αλλά και οι συνεργάτες του, ήταν μηχανικοί γεφυρών, άρα γνώριζαν καλά τις αρχές της δυναμικής και ήξεραν πως να φτιάχνουν κατασκευές ανθεκτικές στον άνεμο.

Γνώριζαν επίσης ότι όταν φιλοδοξείς να φτιάξεις την ψηλότερη κατασκευή του κόσμου, πρέπει να είσαι απόλυτα σίγουρος ότι θα πρέπει να αντέχει στους ισχυρούς ανέμους.

Ο πύργος του Άιφελ δεν άρεσε πάντα σε όλους

Μπορεί σήμερα να συρρέουν στο Παρίσι άνθρωποι από όλον τον κόσμο για να δουν το δημοφιλές αξιοθέατο, αλλά ο πύργος δεν άρεσε πάντα σε όλους και πολύ περισσότερο στους Παριζιάνους.

Για την ακρίβεια, οι επικρίσεις ήταν πάρα πολλές όταν κατασκευάστηκε. Πολύς κόσμος θεωρούσε (φανταζόμαστε πως ίσως κάποιοι εξακολουθούν να θεωρούν) πως ο πύργος του Άιφελ ήταν αντιαισθητικός. Μάλιστα οι εφημερίδες της εποχής δημοσίευσαν αρκετές οργισμένες επιστολές από τον καλλιτεχνικό (και όχι μόνο) κόσμο του Παρισιού.

Ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος για τον οποίο ο αρχιτέκτονας "διακόσμησε" το έργο του με τα ονόματα 72 επιστημόνων (μηχανικών, αστρονόμων, μαθηματικών, φυσικών, χημικών, γεωγράφων, κλπ)

Χαρακτηριστικό παράδειγμα απέχθειας προς τον πύργο ήταν αυτό του συγγραφέα Γκυ ντε Μωπασσάν, ο οποίος φέρεται ότι μισούσε τόσο πολύ το δημοφιλές σήμερα αξιοθέατο, που έτρωγε κάθε μέρα στο εστιατόριο του πύργου.

Όταν τον ρώτησαν γιατί το κάνει αυτό αφού δεν του αρέσει το τέχνημα του Άιφελ, αυτός είπε πως το κάνει επειδή είναι το μόνο σημείο του Παρισιού από το οποίο δεν φαίνεται ο πύργος!

Μάλιστα, ακόμη και σήμερα υπάρχει η λανθασμένη άποψη (κυρίως στις ταινίες) ότι ο πύργος του Άιφελ είναι ορατός από κάθε σημείο ή παράθυρο της Γαλλικής μητρόπολης.

Πως ο Άιφελ κατάφερε να επεκτείνει το όριο ζωής του πύργου του Άιφελ

Όταν κατασκευάστηκε ο πύργος, η άδεια που πήρε ο Γουστάβος Άιφελ ήταν μόνο για 20 χρόνια. Αυτό πρακτικά σήμαινε πως ο πύργος μετά τα περνούσε στα χέρια του Δήμου του Παρισιού ο οποίος απλά θα τον κατέστρεφε.

Μάλιστα αυτό ήταν κάτι σαν προαπαιτούμενο, ή απαραίτητη προϋπόθεση αν προτιμάτε, για να ξεκινήσει η κατασκευή. Πολύ απλά, έπρεπε να είναι τέτοια ώστε η κατεδάφιση να γινόταν εύκολα μετά από αυτά τα 20 χρόνια.

Ωστόσο ο Άιφελ ήταν αρκετά ευφυής ώστε να σκεφτεί έναν τρόπο να αυξήσει ή να επεκτείνει, αν θέλετε, τη διάρκεια ζωής του πύργου. Πως το έκανε αυτό; Μα με το να προσπαθήσει (και τελικά να το πετύχει) να του δώσει λόγο ύπαρξης.

Αφού λοιπόν ο πύργος δεν θα είχε να επιτελέσει κάποιο ρόλο μετά την έκθεση, ο διάσημος αρχιτέκτονας σκέφτηκε του δώσει επιστημονική χρησιμότητα.

Από μετεωρολογικές και αστρονομικές παρατηρήσεις, μέχρι λειτουργία τηλεπικοινωνιακού σταθμού ή και πειράματα φυσικής, μελέτη φαινομένων ηλεκτρισμού και ανέμου είναι μερικές μόνο από τις χρήσεις που πρότεινε για το οικοδόμημα του.

Το όραμα του Άιφελ ήταν ο διάσημος πύργος του να αποτέλεσει παρατηρητήριο και εργαστήριο για όλους, κάνοντας την επιστήμη πιο προσιτή παρά ποτέ στον απλό κόσμο. Για αυτό και ο επιστημονικός κόσμος αγκάλιασε αμέσως το εγχείρημα του.

Αυτό ήταν! Ο πύργος είχε σωθεί!

Πόση μπογιά χρειάζεται για να βαφτεί ο πύργος του Άιφελ;

Είναι πραγματικά απίστευτο το πόση πολλή μπογιά χρειάζεται για να βαφτεί ο πύργος του Άιφελ. Εσείς, αλήθεια γνωρίζετε πόσα κιλά ή για να ακριβολογούμε πόσοι τόνοι χρώματος απαιτούνται για να βαφτεί το θρυλικό μνημείο του Παρισιού;

Καταρχάς να πούμε ότι το σήμα κατατεθέν του Παρισιού είναι βαμμένο σε τρεις αποχρώσεις. Συγκεκριμένα είναι πιο ανοιχτόχρωμο στο πάνω μέρος του, ενώ γίνεται πιο σκούρο προοδευτικά προς τη βάση για να ταιριάζει με τον Παριζιάνικο ουρανό.

Αρχικά είχε ένα κοκκινωπό καφέ χρώμα, ενώ στα τέλη της δεκαετίας του 60 πήρε το σημερινό μπρονζέ που είναι γνωστό και σαν "το καφέ του πύργου του Άιφελ".

είναι απίστευτο το πόσο χρώμα χρειάζεται για να βαφτεί ο πύργος του Άιφελ
Το εντυπωσιακό όμως είναι ότι για τη συντήρηση του πύργου, που γίνεται κάθε εφτά χρόνια, απαιτούνται περίπου 60 τόνοι(!) μπογιάς για να τον προστατεύσουν από την σκουριά.

Ο πύργος του Άιφελ υπολογίζεται ότι έχει βαφτεί περί τις 20 φορές από την κατασκευή του, η οποία όπως αναφέραμε πιο πάνω έγινε το μακρινό 1889.

Το μυστικό δωμάτιο του πύργου του Άιφελ

Ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει ότι ακριβώς στην κορυφή του πύργου υπάρχει ένα κρυφό δωμάτιο. Τι ήταν αυτό;

Το μυστικό δωμάτιο ήταν ειδικά σχεδιασμένο από τον ίδιο τον Γουστάβο Άιφελ και ουσιαστικά πρόκειται για ένα μικρό ιδιωτικό διαμέρισμα που χρησιμοποιούσε ο ίδιος σαν παρατηρητήριο.

Το δωμάτιο αυτό βρίσκεται στο τρίτο τμήμα του πύργου και συγκεκριμένα σε ύψος 285 μέτρων. Ο χώρος μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα μεγάλος, αλλά είναι ζεστός, καθώς είναι επιπλωμένος και διακοσμημένος σε στυλ κλασικό.

Όλα τα έπιπλα και τα ντουλάπια είναι κατασκευασμένα από μασίφ ξύλο υψηλής ποιότητας, όλοι οι τοίχοι είναι καλυμμένοι με ταπετσαρία, ενώ στον χώρο υπάρχει και ένα μεγάλο πιάνο.

Σήμερα, οι επισκέπτες του πύργου μπορούν να δουν ένα μέρος μόνο του δωματίου αυτού, στο οποίο μάλιστα έχουν τοποθετηθεί και δύο κέρινα ομοιώματα, ένα του Γουστάβου Άιφελ και ένα του Τόμας Έντισον οι οποίοι είχαν συχνές συναντήσεις στον χώρο αυτό.

Ο Γουστάβος Άιφελ με τον Τόμας Έντισον στο μυστικό δωμάτιο του πύργου
Ο διάσημος αρχιτέκτονας ήθελε αρχικά να διατηρήσει τον χώρο μυστικό, αλλά είχε δεχτεί τόσες πολλές προτάσεις από τους ευγενείς της εποχής για να νοικιάσει το συγκεκριμένο δωμάτιο, που η μυστικότητα δεν διατηρήθηκε για πολύ.

Μάλιστα, σύμφωνα με μαρτυρίες, δεν ενέδωσε σε καμία από τις προτάσεις αυτές, παρά το υψηλό τίμημα που προσέφεραν οι υποψήφιοι μνηστήρες του χώρου.

Το μίνι - ταχυδρομείο του πύργου του Άιφελ

Όσο κι αν σας φανεί περίεργο, πάνω στον διάσημο πύργο του Παρισιού υπάρχει, εκτός όλων των άλλων καταστημάτων (2 εστιατόρια, καταστήματα αναμνηστικών ειδών σουβενίρ, κιόσκι σαμπάνιας κλπ) υπάρχει και ένα ταχυδρομείο!

Στην ουσία πρόκειται για ένα μίνι γραφείο από όπου μπορείτε να ταχυδρομήσετε αναμνηστικές καρτ - ποστάλ σε φίλους, συγγενείς ή ακόμη και στον ίδιο σας τον εαυτό για να θυμάστε πόσο καλά περάσατε στο Παρίσι.

Μάλιστα, το πιο εντυπωσιακό είναι ότι στο μίνι αυτό ταχυδρομείο μπορείτε να προμηθευτείτε και το ειδικό γραμματόσημο του πύργου του Άιφελ, που θα κάνει το σουβενίρ σας ακόμη πιο ξεχωριστό και μοναδικό.

Το φιάσκο του Αδόλφου Χίτλερ κατά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο

Όταν οι δυνάμεις κατοχής του άξονα κατά τον δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο κατέλαβαν το Παρίσι, ήταν θέμα ένδειξης ισχύος να υψώσουν τη σημαία της ναζιστικής Γερμανίας στην κορυφή του εμβληματικού πύργου.

Ωστόσο, οι δυνάμεις της Γαλλικής αντίστασης, έκοψαν κρυφά όλα τα σχοινιά όλων των ανελκυστήρων του πύργου για να τους δυσκολέψουν. Τελικά οι στρατιώτες ανέβηκαν όλα τα σκαλιά με τα πόδια για να υψώσουν τη σημαία.

ο Χίτλερ φωτογραφίζεται με τον πύργο του Άιφελ από το Τροκαντερό
Ωστόσο, η έξυπνη αυτή πράξη των Γάλλων αντιστασιακών είχε ως αποτέλεσμα ο Αδόλφος Χίτλερ να μην καταφέρει να ανέβει στο αξιοθέατο, προτιμώντας απλά να φωτογραφηθεί με φόντο τον πύργο του Άιφελ από τη διάσημη πλατεία του Τροκαντερό.

Γιατί απαγορεύεται να τραβάμε νυχτερινές φωτογραφίες του πύργου του Άιφελ

Η λήψη φωτογραφιών γενικά υπόκειται ως γνωστόν σε νόμους σχετικά με την προστασία δικαιωμάτων πνευματικής ιδιοκτησίας. Φυσικά τα δικαιώματα αυτά έχουν περιορισμένη ισχύ κάποιων ετών η οποία ποικίλλει από χώρα σε χώρα.

Γενικά η διάρκεια της απαγόρευσης φτάνει συνήθως μέχρι τα 50 χρόνια ή και περισσότερα ανάλογα με τους σχετικούς νόμους της εκάστοτε χώρας. Για την χώρα της Γαλλίας το όριο αυτό είναι τα 70 έτη.

Φυσικά από την κατασκευή του πύργου έχουν περάσει και με το παραπάνω αυτά τα 70 χρόνια, επομένως οι κληρονόμοι του Γουστάβου Άιφελ (ή όποιος είχε τα δικαιώματα του πύργου) δεν μπορούν να έχουν καμία αξίωση για πνευματικά δικαιώματα από φωτογραφίες του διάσημου μνημείου κατά τη διάρκεια της ημέρας.

Τι γίνεται όμως με τις νυχτερινές λήψεις του πύργου; Μήπως εκεί ισχύει κάτι διαφορετικό; Και αν ναι, για ποιον λόγο;

Αυτό που αλλάζει είναι ότι, πολύ απλά, ο φωτισμός του πύργου του Άιφελ δεν μπήκε εξ' αρχής, δηλαδή από την κατασκευή του, αλλά πολύ αργότερα. Επίσης, το 1990, οι γαλλικές αρχές κατοχύρωσαν πνευματικά δικαιώματα για μια συγκεκριμένη λειτουργία φωτισμού που δημιουργήθηκε το 1989.

η φωτογράφιση του πύργου του Άιφελ την νύχτα είναι παράνομη!
Έτσι, από τότε η φωτογράφιση του πύργου τη νύχτα συνιστά παράβαση των κατοχυρωμένων πνευματικών δικαιωμάτων του καλλιτέχνη που ανέλαβε τον σχεδιασμό εκείνου συστήματος φωτισμού που διατηρείται μέχρι και σήμερα.

Μάλιστα η "παράνομη" νυχτερινή φωτογράφηση του κορυφαίου αξιοθέατος της Γαλλίας είναι και μία από τις πιο συχνές παραβάσεις που γίνονται σε ολόκληρη την χώρα, τόσο από τους Γάλλους πολίτες, όσο και από τους επισκέπτες - τουρίστες!

Με άλλα λόγια, αν επιθυμείτε να φωτογραφίσετε το διασημότερο γαλλικό μνημείο κατά τη διάρκεια της νύχτας, θα πρέπει υποχρεωτικά να εξασφαλίσετε πρώτα την σχετική άδεια, αν θέλετε να είστε νόμιμοι.

Φυσικά, ο νόμος αφορά αυστηρά την εμπορική χρήση των φωτογραφιών και όχι την προσωπική. Βέβαια, με βάση τον νόμο, η ανάρτηση της φωτογραφίας στα social media (πχ facebook, instagram κλπ) μπορεί να θεωρηθεί εμπορική και να προκαλέσει προβλήματα στον χρήστη.

Βέβαια μέχρι και σήμερα δεν έχει επιβληθεί ποτέ ποινή για το συγκεκριμένο παράπτωμα σε κανέναν, από τα γαλλικά δικαστήρια.

Πραγματικά απίστευτες πτυχές του διάσημου πύργου, κι όμως πέρα για πέρα αληθινές!