Όταν κάποιος μεταφέρει ένα γεγονός με κάθε δυνατή λεπτομέρεια, τότε λέμε πως αυτός «τα είπε χαρτί και καλαμάρι».
Πρόκειται για μια πολύ παλιά φράση, όπως σημειώνει ο Τάκης Νατσούλης. Από τον 4ο κιόλας αιώνα μ.Χ. ο συγγραφέας Παλλάδιος από την Ελενούπολη, γράφει: «Τα λεχθέντα ων έναυλον έχων την μνήμην ίσως και γραφή παραδώσω εν δέρματι ακμαίω μέλανι εγχαράξας εις μνήμην της ημών γενεάς».
Αλλά πιο παραστατικά το γράφει τον 7ο αιώνα και ο Λεόντιος από τη Νεάπολη στην αφήγηση του βίου του Αϊ-Γιάννη του Ελεήμονα: «Ητησάμην ουν ευθέως χαρτίν και καλαμάριν και τα λεγόμενα κατ’ έπος σημειούμην».
Αλλά και πολύ μεταγενέστερα συναντάμε τη φράση στο ποίημα «Περί όνου, λύκου και αλεπούς».
«Ευθύς ο λύκος έπιασε χαρτί και καλαμάρι,
γαϊδάρου τα αμαρτήματα εγγράφως για να πάρει».
