Ο William Lyon Mackenzie King ήταν ο 10ος πρωθυπουργός του Καναδά, ο οποίος μάλιστα υπήρξε ο διασημότερος πολιτικός άντρας της χώρας του. Ο Mackenzie King πίστευε βαθιά στον πνευματισμό και λάμβανε μέρος σε ποικίλες πνευματιστικές συνεδριάσεις, κατά τη διάρκεια των οποίων ερχόταν σε επαφή με τα πνεύματα της μητέρας του, αλλά και του Προέδρου Theodore Roosevelt.

Η εντελώς απροσδόκητη αυτή αποκάλυψη δύο χρόνια μετά τον θάνατό του, που συνέβη το 1950, προκάλεσε τεράστια αίσθηση στον Καναδά. Οι εκεί πολιτικοί κύκλοι φρονούσαν πως αν η αποκάλυψη είχε γίνει όσο ο Mackenzie King βρισκόταν ακόμη εν ζωή, δε θα λάμβανε ποτέ τις ψήφους των πιστών Καθολικών Γαλλόφωνων κατοίκων της χώρας του, οι οποίοι του εξασφάλισαν για 21 ολόκληρα χρόνια την παραμονή του στην πρωθυπουργία.

Η μυστική ζωή του πνευματιστή πολιτικού ηγέτη έγινε γνωστή, όταν οι έμπιστοι σύμβουλοί του και συνάδελφοί του στον πνευματισμό, αποφάσισαν να λύσουν επιτέλους τη σιωπή τους, την οποία είχαν τηρήσει για πάνω από 25 χρόνια. Μετά την πρώτη αποκάλυψη του μεταφυσικού μυστικού του, εφημερίδες και περιοδικά βομβάρδιζαν τους αναγνώστες με πληθώρα πληροφοριών που σχετίζονταν με την πνευματιστική δράση του μεγάλου Καναδού πολιτικού.

Χαρακτηριστική ήταν η αφήγηση της Μαρκησίας Ishbel Hamilton Gordon, χήρας του πνευματιστή, γιατρού και πολιτικού John Hamilton Gordon, που ήταν επίσης και ο Πρώτος Μαρκήσιος του Aberdeen. Η Μαρκησία Ishbel δημοσίευσε επιστολές που είχαν γραφτεί 18 χρόνια πριν από τον θάνατο του Mackenzie King και αναφέρονταν στις επαφές του με το πνεύμα του σπουδαίου Σκώτου συγγραφέα και ποιητή Robert Louis Stevenson. Ο Stevenson, ανάμεσα στα άλλα διάσημα έργα του, είχε συγγράψει το «Treasure island», όπως και «Strange Case of Dr. Jekyll and Mr. Hyde»

Η Μαρκησία εξηγούσε πως είχε κρατήσει τις επιστολές κρυμμένες στο συρτάρι της, γνωρίζοντας ότι, αν ο Mackenzie King ήθελε να γίνει φανερό το περιεχόμενο των πνευματιστικών συνομιλιών του, θα το ανακοίνωνε ο ίδιος χρόνια πριν.

Ο Καναδός πολιτικός, που ήταν σκωτικής καταγωγής, έδειχνε ανέκαθεν ζωηρό ενδιαφέρον για τα διαισθητικά φαινόμενα, καθώς και για την αστρολογία.

Όταν όμως έχασε τη μητέρα του, τον αδερφό και την αδερφή του μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα τον ένα μετά τον άλλο, ο Mackenzie King, που ήταν άγαμος, άρχισε να ενδιαφέρεται για τη δυνατότητα επικοινωνίας με τους νεκρούς.

Ο King πείσθηκε για πρώτη φορά να επιδοθεί στη μελέτη του πνευματισμού γύρω στο 1920 από τη φίλη του Μαρκησία Ishbel Hamilton Gordon. Εκείνη τον μύησε στον πνευματισμό και τον οδήγησε να διαπιστώσει ότι ήταν εφικτή η επικοινωνία με τους νεκρούς.

Έκτοτε, ιδίως όσες φορές ταξίδευε στη Μεγάλη Βρετανία, ο Mackenzie King φρόντιζε να επισκέπτεται διάφορα μέντιουμ. Ο Leonard Brockington, στενός πολιτικός συνεργάτης του Πρωθυπουργού, ειδικά κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου, είχε προβεί σ’ ένα ειδικό διάβημα, ώστε να μην αποκαλυφθεί ποτέ το επτασφράγιστο μυστικό της πίστης του αρχηγού του στον πνευματισμό.

Έτσι, συνάντησε την Geraldine Cummins, που ήταν το διασημότερο μέντιουμ του Λονδίνου και την έπεισε να μην αναφέρει το όνομα του Καναδού Πρωθυπουργού στο βιβλίο, που τότε ετοιμαζόταν να εκδώσει.

Επίσης, το ισχυρό μέντιουμ της Αγγλίας, Helen Hughes, είχε οργανώσει πολλές συνεδριάσεις στη Γλασκόβη χάριν του Mackenzie King από το 1935 έως το 1950, όπου απεβίωσε. Για τέσσερα ολόκληρα χρόνια, η Helen Hughes δεν είχε την παραμικρή ιδέα ποιος ήταν ο τακτικός πελάτης της, που συχνά την επισκεπτόταν έως και δύο φορές την εβδομάδα.

Ο King ενδιαφερόταν έντονα για τις πνευματιστικές φωτογραφίες. Τον είχε ιδιαιτέρως εντυπωσιάσει μια φωτογραφία του αποθανόντος στον πόλεμο γιου του Sir Oliver Lodge. Ο Sir Oliver, παρά το γεγονός ότι υπήρξε σημαντικότατος επιστήμονας και εφευρέτης, μετά τον θάνατο του γιου του, Raymond, στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, στράφηκε με πάθος στον πνευματισμό, προκειμένου να καταφέρει να επικοινωνήσει μαζί του.

Ο ίδιος ο Καναδός Πρωθυπουργός είχε οργανώσει πολλές πνευματιστικές συγκεντρώσεις στο γραφείο του, εντός της κατοικίας του. Στο συγκεκριμένο δωμάτιο υπήρχε μια ελαιογραφία της πολυαγαπημένης του μητέρας, μπροστά από την οποία υπήρχε πάντοτε αναμμένο ένα καντήλι.

Ο Mackenzie King είχε βαθύτατο θρησκευτικό συναίσθημα. Γι’ αυτόν ο πνευματισμός ήταν επιστήμη και όχι θρησκεία. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μοιραζόταν τους προβληματισμούς του με τον Πρεσβυτεριανό ιερέα της Οττάβα, Ίαν Μπάρνεττ.

Σύμφωνα με την καλή του φίλη Μαρκησία Ishbel, ο Mackenzie King ήταν ένας γνήσιος επιστημονικός ερευνητής, που μέσα από τα διάφορα πειράματα που είχε παρακολουθήσει, είχε καταλήξει να πιστεύει ακράδαντα στη μεταθανάτια ζωή.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΜΠΡΟΣ», στις 13/01/1952…