Ως «Άνοιξη της Πράγας» χαρακτηρίζονται οι προσπάθειες του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας υπό την ηγεσία του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ (Alexander Dubček) να εφαρμόσει ένα πρόγραμμα φιλελευθεροποίησης και εκδημοκρατισμού στη χώρα το 1968.
Οι μεταρρυθμιστικές προσπάθειες συνδιαμορφώθηκαν και ενισχύθηκαν από τη ραγδαία ανάπτυξη του κριτικού πνεύματος στην τσεχοσλοβακική κοινή γνώμη εκείνη την περίοδο.
Η Άνοιξη της Πράγας έμεινε στην ιστορία να συμβολίζει δύο ιστορικά φαινόμενα: το πείραμα της εγκαθίδρυσης ενός «σοσιαλισμού με “ανθρώπινο πρόσωπο”» στο μεταπολεμικό ανατολικό μπλοκ, αλλά και το γεγονός ότι αυτό το πείραμα έμελλε να συντριβεί στις 21 Αυγούστου 1968 με την εισβολή των τανκς του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Τα γεγονότα εντάσσονται σε μια περίοδο γενικότερου αναβρασμού στο κλίμα του Ψυχρού Πολέμου, την περίοδο του Μάη του '68 στη Γαλλία και των φοιτητικών διαδηλώσεων κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Στις 23:00 τη νύχτα προς την 21η Αυγούστου 1968, αρχίζει η προέλαση στρατευμάτων της Σοβιετικής Ένωσης, της Πολωνίας, της Ουγγαρίας και της Βουλγαρίας στην Τσεχοσλοβακία με το κωδικό όνομα «Επιχείρηση Δούναβης».
Από τις 02:00 άρχισαν να προσγειώνονται σοβιετικά στρατιωτικά αεροπλάνα στο αεροδρόμιο της Πράγας ανά ένα λεπτό.
200.000 άνδρες συμμετείχαν στην εισβολή και έφτασαν συνολικά τους 800.000 τις επόμενες μέρες.
Μέσα σε λίγες ώρες είχαν καταληφθεί τα στρατηγικά σημεία της χώρας.
Στις μάχες που σημειώθηκαν έχασαν τη ζωή τους 98 Τσέχοι και Σλοβάκοι, καθώς και 50 στρατιώτες του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
Τα στρατεύματα της Ανατολικής Γερμανίας δεν πήραν μέρος στην κατοχή σύμφωνα με νεότερες έρευνες, ήταν όμως σταθμευμένα στα σύνορα σε κατάσταση ετοιμότητας.
Μόνο 30 περίπου στρατιώτες μιας μονάδας πληροφοριών παρευρίσκονταν στο αρχηγείο των στρατευμάτων εισβολής κοντά στο Milovice.
Η Ανατολική Γερμανία ήταν από τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της δυναμικής λύσης, φοβούμενη ότι θα ήταν η πρώτη που θα δεχτεί τη σπίθα αν επικρατούσαν οι μεταρρυθμίσεις στην Τσεχοσλοβακία
Ο σοβιετικός τύπος δημοσίευσε ένα ανυπόγραφο αίτημα ηγετικών στελεχών του κόμματος και της κυβέρνησης για «άμεση βοήθεια, συμπεριλαμβανομένης της βοήθειας με ένοπλες δυνάμεις» προς αντιμετώπιση «του άμεσου κινδύνου αντεπανάστασης».
Αν και διαψεύστηκε τότε από την επίσημη ηγεσία του τσεχοσλοβακικού κόμματος στο 14ο συνέδριο, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 η ρωσική κυβέρνηση έδωσε στον Τσέχο πρόεδρο Βάτσλαβ Χάβελ ένα αντίγραφο της επιστολής που δόθηκε στις σοβιετικές αρχές στη συνάντηση της Μπρατισλάβας και έφερε τις υπογραφές των Vasil Bil’ak, Oldrich Švestka, Drahomir Kolder, Alois Indra και Antonin Kapek. Το σχέδιο των συνωμοτών ήταν να συμπέσει η εισβολή με μια συνεδρίαση το βράδυ της 20ης Αυγούστου, στην οποία ο Bil’ak και η ομάδα του θα είχαν κατεβάσει πρόταση δυσπιστίας εναντίον του Ντούμπτσεκ.
Στη συνέχεια θα ενέκριναν το σχηματισμό μιας «Επαναστατικής Κυβέρνησης των Εργατών και των Αγροτών». Το σχέδιό τους όμως απέτυχε: Ο Ντούμπτσεκ καθυστερούσε με τα προγραμματισμένα θέματα της ημερήσιας διάταξης και ο διάλογος γύρω απ' αυτά ήταν έντονος. Έτσι, όταν έφτασε το νέο της εισβολής στη συνεδρίαση αργά το βράδυ, οι προτάσεις του Bil’ak δεν είχαν καν συζητηθεί. Αντί για το σχηματισμό επαναστατικής κυβέρνησης, η συνεδρίαση προέβη στην καταδίκη της εισβολής.
