Του Άγγελου Ρούσσου
Μετά το μακελειό του Christchurch, στην Νέα Ζηλανδία, οι ηγέτες του κόσμου στάθηκαν ο ένας μετά τον άλλον στο πλευρό των μουσουλμάνων.
Και το αυθόρμητο ερώτημα κάθε κοινού νου είναι γιατί δεν κάνουν το ίδιο τώρ με τους Χριστιανούς μετά τα γεγονότα στην Σρι Λάνκα;
Η αντίδραση μετά από τις καταστροφικές τρομοκρατικές επιθέσεις από ισλαμιστές στη Σρι Λάνκα την Κυριακή του Πάσχα είναι αινιγματική.
Μετά τις επιθέσεις στα τζαμιά στο Christchurch, πολιτικά πρόσωπα σε ολόκληρο τον δυτικό κόσμο δεν δίστασαν να περιγράψουν με ακρίβεια τι ήταν οι τρομοκρατικές επιθέσεις εναντίον μουσουλμάνων στους τόπους λατρείας τους κατά τις προσευχές της Παρασκευής, χαρακτηρίζοντάς τις ως ενδεικτικές της τάσης της «λευκής υπεροχής».
Για παράδειγμα η Χίλαρι Κλίντον εξέφρασε την αλληλεγγύη της στην παγκόσμια μουσουλμανική κοινότητα λέγοντας ότι «πρέπει να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε για την εξομάλυνση της ισλαμοφοβίας και του ρατσισμού σε όλες τις μορφές της». Ο πρώην πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα, είπε ότι ο ίδιος και η σύζυγός του, Michelle, θρηνούσαν με τους λαούς της Νέας Ζηλανδίας και τη «μουσουλμανική κοινότητα». Η Βρετανίδα πρωθυπουργός, Τερέζα Μάι, χαρακτήρισε σωστά το Christchurch ως μια «τρομακτική τρομοκρατική επίθεση».
Τώρα αντιπαραθέστε αυτό με τη γλώσσα που χρησιμοποιούν οι ίδιες τρεις πολιτικές μορφές μετά τη συντονισμένη σειρά τρομοκρατικών επιθέσεων της Σρι Λάνκα. Ουσιώδεις εκφράσεις αλληλεγγύης με τις διωγμένες χριστιανικές κοινότητες απουσιάζουν παντελώς. Οι χριστιανοί που σκοτώθηκαν στις εκκλησίες τους έχουν αναφερθεί από την Κλίντον και τον Ομπάμα ως «προσκυνητές του Πάσχα». Παρά την σαφώς εξελιγμένη και καλά προγραμματισμένη φύση των τρομοκρατικών επιθέσεων, οι οποίες είχαν ως στόχο να σκοτώσουν πολλούς χριστιανούς, η βρετανή πρωθυπουργός τις χαρακτήρισε απλά ως «πράξεις βίας».
Οι διαφορές στον τόνο και τη φύση μεταξύ της καταδίκης των τρομοκρατικών επιθέσεων του Christchurch και της Σρι Λάνκα είναι εντυπωσιακές. Μετά το Christchurch, δεν υπήρχε δισταγμός για να δηλώσει κανείς το θρησκευτικό υπόβαθρο των θυμάτων και να κατευθύνει το συναίσθημα και την αγάπη προς τις μουσουλμανικές κοινότητες. Οι πολιτικοί δεν είχαν κανένα πρόβλημα με την κατηγοριοποίηση των γεγονότων στο Christchurch ως τρομοκρατία.
Αντίθετα, οι λέξεις «τρομοκρατία» και «Χριστιανισμός», μαζί με τους σχετικούς όρους, μέχρι στιγμής δεν έχουν συμπεριληφθεί σε μεγάλο βαθμό στην γενική και ειδική αντίδραση στις επιθέσεις στη Σρι Λάνκα.
Αυτό που είναι εμφανές δεν είναι μόνο η σαφής απροθυμία να προσδιοριστεί το θρησκευτικό υπόβαθρο των χριστιανών που σκοτώθηκαν στη Σρι Λάνκα, αλλά και η απουσία ειλικρινους αλληλεγγύης προς τις χριστιανικές κοινότητες σε όλο τον κόσμο, οι οποίες εξακολουθούν να υφίστανται σοβαρές μορφές δίωξης λόγω της πίστης τους.
Οι τρομοκρατικές επιθέσεις της Κυριακής του Πάσχα στη Σρι Λάνκα ακολούθησαν τις επιθέσεις αυτοκτονίας της Κυριακής του Πάσχα του 2016 στη Λαχόρη του Πακιστάν. Η επίθεση αυτή διεξήχθη από την Jamaat-ul-Ahrar, τρομοκρατική ομάδα που συνδέεται με τους Πακιστανούς Ταλιμπάν.
Αλλά από ότι φαίνεται για την Δύση οι χριστιανοί είναι παιδιά ενός κατώτρου θεού…
