Παρόλο που το λευκό θεωρείται το χρώμα της αγνότητας και της αθωότητας, εντάχθηκε στη νυφική εμφάνιση μετά τον γάμο της βασίλισσας Βικτώριας με τον πρίγκιπα Αλβέρτο το 1840. Η Αγγλίδα γαλαζοαίματη, αφήνοντας στην άκρη τους στιλιστικούς κανόνες της αριστοκρατίας που επικρατούσαν μέχρι τότε -χρυσοποίκιλτες διακοσμήσεις, γούνες και πλούσια χρώματα- επέλεξε ένα νυφικό με δαντέλα, σε λευκό χρώμα που αναδείκνυε τις αριστοτεχνικές λεπτομέρειες του εργόχειρου.
Το χρώμα του πλούτου
Κατόπιν στην καθιέρωση του λευκού έπαιξαν ρόλο και ο συμβολισμός της αθωότητας αλλά και το γεγονός ότι στο παρελθόν το συγκεκριμένο χρώμα ήταν προνόμιο των πλουσίων. Στα τέλη του 19ου αιώνα δεν υπήρχαν καθαριστήρια ούτε πλυντήρια ούτε εξελιγμένα απορρυπαντικά και για να διατηρηθεί ένα ένδυμα λευκό απαιτείτο μια μικρή περιουσία.
Για τις «κοινές» νύφες του 19ου αιώνα το λευκό νυφικό ήταν όνειρο θερινής νυκτός. Χαρακτηριστικά το 1873, σύμφωνα με σχετικό άρθρο του CNN, μια Αμερικανίδα νύφη, η Μέρι Σίαν Ρόναν, έγραφε στο ημερολόγιό της: «Ονειρεύτηκα ένα λευκό νυφικό με ουρά, βέλο και στεφάνι με άνθη πορτοκαλιάς, αλλά όταν έφτασε η στιγμή σκέφτηκα ότι αυτά τα πράγματα δεν ταιριάζουν με τον τρόπο ζωής μας». Συμβιβάστηκε λοιπόν με ένα γκρι φόρεμα, που είχε ράψει η θετή μητέρα της.
Η Μέρι Σίαν Ρόναν αντιπροσώπευε όλες τις νύφες που δεν ανήκαν σε εύπορες οικογένειες. Τα λευκά νυφικά διαδόθηκαν στις μεσαίες και χαμηλότερες κοινωνικές τάξεις μόλις μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε έπαψε να θεωρείται εξωφρενική και η ιδέα του να αγοράσεις ένα φόρεμα για να το φορέσεις για μία και μοναδική μέρα της ζωής σου.
Μέχρι σήμερα, πάντως, οι νύφες συνεχίζουν να φορούν ζωηρά χρώματα σε διάφορα μέρη του κόσμου. Στην Κίνα και την Ινδία, για παράδειγμα, τα νυφικά είναι κόκκινα, σύμβολο καλοτυχίας και επιτυχίας, στη Μαλαισία οι νύφες φορούν μοβ ή βιολετί, στη Νιγηρία τα νυφικά χρώματα είναι ζωηρόχρωμα, ενώ στην Γκάνα κάθε ζευγάρι επιλέγει διαφορετικό ντύσιμο.
