Η κατάθλιψη είναι μια βαθιά και εξαντλητική ψυχική κατάσταση, που πολλές φορές περιλαμβάνει συνήθειες που αντί να βοηθήσουν, εντείνουν το αίσθημα αδυναμίας και απογοήτευσης. Η Δρ Λίζα Βάρβογλη, Ψυχολόγος – Ψυχοθεραπεύτρια, Διδάσκουσα Ιατρικής Σχολής ΕΚΠΑ αναλύει σε βίντεο μερικές από τις συνηθέστερες συμπεριφορές που δυσκολεύουν τους ανθρώπους να βγουν από τον φαύλο κύκλο της κατάθλιψης.
Απομονώνονται από τους άλλους
Πολλοί άνθρωποι που παλεύουν με την κατάθλιψη επιλέγουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, να απομονώνονται. Αποφεύγουν να βγουν από το σπίτι, να κοινωνικοποιηθούν ή να αναζητήσουν στήριξη από το περιβάλλον τους. Περνούν ατελείωτες ώρες στον καναπέ, παθητικά περιμένοντας να «επιστρέψει» η ενέργειά τους. Όμως αυτή η αδράνεια καταλήγει να ενισχύει την απογοήτευση και να παγιώνει την αίσθηση ακινησίας.
Έχουν διαταραχές ύπνου
Η δυσκολία να ξεκουραστεί πραγματικά κάποιος έχει άμεσο αντίκτυπο στην καθημερινότητά του: το άτομο αισθάνεται συνεχώς κουρασμένο, χωρίς ενέργεια και χωρίς κίνητρο να δράσει.
Υπεραναλύουν και έχουν αρνητικές σκέψεις
Όσοι υποφέρουν από κατάθλιψη έχουν την τάση να υπεραναλύουν κάθε πτυχή της ζωής τους, συνήθως μέσα από έναν απαισιόδοξο και αρνητικό φακό. Εστιάζουν στα προβλήματα και όχι στις πιθανές λύσεις, εγκλωβίζοντας τον εαυτό τους σε έναν φαύλο κύκλο ανησυχίας και απογοήτευσης.
Έχουν ψεύτικο χαμόγελο
Ίσως η πιο οδυνηρή πτυχή της κατάθλιψης είναι η προσπάθεια απόκρυψης της. Πολλοί άνθρωποι επιλέγουν να «φορούν» ένα χαμόγελο, για να μη φανούν ευάλωτοι στους άλλους. Όμως αυτή η μάσκα εμποδίζει την ουσιαστική επικοινωνία και την πιθανότητα να ζητήσουν και να λάβουν βοήθεια.
Η κατάθλιψη δεν είναι αδυναμία χαρακτήρα ούτε ντροπή. Χρειάζεται κατανόηση, φροντίδα και υποστήριξη από το ίδιο το άτομο αλλά και από το περιβάλλον του. Η αναγνώριση αυτών των συνηθειών είναι το πρώτο βήμα για να αρχίσει κάποιος να φτιάχνει ξανά τον δρόμο προς την ελπίδα και την ψυχική ανάκαμψη.
