Λένε πως οι στοιχηματικές εταιρείες σπάνια λαθεύουν. Και ότι όλος ο τρόπος λειτουργίας τους είναι έτσι δομημένος ώστε η χασούρα –σε βάθος χρόνου- να μεταφέρεται όλη στον πελάτη και να αποφεύγονται τα λάθη που κοστίζουν περιουσίες.
Έτσι, περιστασιακά «ατυχήματα» δεν είναι ικανά να μεταβάλλουν την μεγάλη εικόνα, εκτός κι αν πρόκειται για γκέλα πρώτου μεγέθους, γεγονός που βέβαια δεν συγκεντρώνει πολλές πιθανότητες. Ειδικά, το ενδεχόμενο αυτή η αστοχία να προέρχεται εκ των έσω, είναι μάλλον απειροελάχιστη… Έλα όμως που συμβαίνει πού και πού… Έλα όμως που έχει συμβεί και –μάλιστα- με πρωταγωνίστρια την Ελλάδα!
Και –ΟΧΙ– δεν αναφερόμαστε στην απίστευτη κατάκτηση του EURO το 2004 που καταγράφηκε ως μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις όλων των εποχών. Άλλωστε εκείνο το ταξίδι του «Πειρατικού» μάλλον έκανε τους «μπουκ» να τρίβουν τα χέρια τους, αφού οι περισσότεροι είχαν ήδη ποντάρει στα φαβορί της διοργάνωσης και φυσικά έκλαψαν τα λεφτά τους, χύνοντας περισσότερα και από εκείνα του Κριστιάνο όταν έβλεπε τον Άγγελο Χαριστέα και τον Φάνη Κατεργιαννάκη να σηκώνουν την κούπα μες στο… σπιτάκι του!
Έντεκα χρόνια αργότερα ο ενθουσιασμός από την κατάκτηση του EURO, η… αλεγκρία εξαιτίας της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και η πίκρα για την απώλεια του τίτλου της Eurovision στην Κωνσταντινούπολη, όπου όλοι οι Ευρωπαίοι έδειξαν το ανθελληνικό μένος τους στο πρόσωπο του Σάκη Ρουβά, είχε πάει περίπατο.
Οι Ευρωπαίοι στάθηκαν ξανά μονομπλόκ απέναντί μας και αυτήν την φορά το έκαναν για θέμα πολύ πιο σοβαρό (μπορεί και όχι, προχωράμε) από έναν διαγωνισμό τραγουδιού. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες, άλλωστε τον λογαριασμό τον πληρώσαμε όλοι, αλλά σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι μετά από μια δεκαετία μνημονίων και σκληρής λιτότητας, η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αφού πήρε χαμπάρι ότι οι τσαμπουκάδες δεν περνάνε στις Βρυξέλλες, αποφάσισε να καταφύγει στην πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Στην λαϊκή βούληση η οποία θα εκφραζόταν μέσω ενός δημοψηφίσματος στο οποίο οι Έλληνες θα έκαναν δεκτή ή όχι την πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ένα νέο μνημόνιο.
Αν και ποτέ πρόβατα στο παρελθόν δεν τάχθηκαν υπέρ του να σφαγιαστούν από τον χασάπη, αν ζούσες στην Ελλάδα της εποχής θα πόνταρες ακόμα και τα παιδιά σου υπέρ του «Ναι». Ακόμη κι αν εσύ ήσουν υπέρμαχος του «Όχι». Η εικονική πραγματικότητα την οποία είχαν δημιουργήσει απόλυτα οργανωμένα τα συστημικά κανάλια έδειχνε πως οι οπαδοί του «Όχι» ήταν λιγότεροι και από οπαδούς του Εργοτέλη σε φιλικό προετοιμασίας. Μια κατάσταση η οποία μπέρδεψε πολλούς. Ακόμη και τους καλύτερους. Ακόμη κι εκείνους που θεωρητικά είναι εκπαιδευμένοι στο να μυρίζονται τις γκέλες πιο εύκολα κι από βρωμούσα που πετάει 15χρονος στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας.
Όλες οι στοιχηματικές τότε έδιναν μεγάλο φαβορί το ναι (δινόταν περίπου στο 1,44 ενώ το όχι πάνω από 2,60) και μάλιστα η Paddy Power το πήγε και ένα βήμα παραπέρα. Με μια κίνηση που ξάφνιασε πολλούς (ιδιαίτερα αυτούς που είχαν ποντάρει υπέρ του ναι και είδαν ξαφνικά τους λογαριασμούς τους να γεμίζουν) αποφάσισε ξαφνικά να κλείσει το στοίχημα για το δημοψήφισμα και να αρχίσει να προπληρώνει τους παίκτες που είχαν ρίξει το περίσσευμά τους στο «Μένουμε Ευρώπη». Τόσο σίγουρο το είχαν όλοι ότι θα επικρατήσει.
Αυτή ήταν η τρίτη φορά μόλις που η συγκεκριμένη εταιρεία έκανε κάτι αντίστοιχο σε μη αθλητικό γεγονός. Το βράδυ εκείνης της Κυριακής αποδείχθηκε και φαρμακερή για τον «μπουκ». Σε αντίθεση με την δική του πρόβλεψη αλλά και εκείνη των καναλιών το «ΟΧΙ» επικρατεί με ποσοστό 67% (δεν το λες καν ντέρμπι) και όσοι είχαν ποντάρει υπέρ του «Ναι», παρά την ενδεχόμενη πίκρα τους για το αποτέλεσμα, βλέπουν την περιουσία τους να μεγαλώνει και να πληρώνονται για μοναδική φορά στη ζωή τους για λάθος ποντάρισμα!
Βέβαια, λίγο αργότερα σε μια κίνηση αλά Ιωάννης Μελισσανίδης, το «Όχι» έγινε «Ναι», αλλά δυστυχώς καμία εταιρεία δεν είχε προβλέψει στο να προσφέρει στοίχημα για το ενδεχόμενο κωλοτούμπας. Τουλάχιστον όχι πριν γίνει Ολυμπιακό Άθλημα…
Έντεκα χρόνια αργότερα ο ενθουσιασμός από την κατάκτηση του EURO, η… αλεγκρία εξαιτίας της διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων αλλά και η πίκρα για την απώλεια του τίτλου της Eurovision στην Κωνσταντινούπολη, όπου όλοι οι Ευρωπαίοι έδειξαν το ανθελληνικό μένος τους στο πρόσωπο του Σάκη Ρουβά, είχε πάει περίπατο.
Οι Ευρωπαίοι στάθηκαν ξανά μονομπλόκ απέναντί μας και αυτήν την φορά το έκαναν για θέμα πολύ πιο σοβαρό (μπορεί και όχι, προχωράμε) από έναν διαγωνισμό τραγουδιού. Δεν χρειάζεται να μπούμε σε πολλές λεπτομέρειες, άλλωστε τον λογαριασμό τον πληρώσαμε όλοι, αλλά σε γενικές γραμμές μπορούμε να πούμε ότι μετά από μια δεκαετία μνημονίων και σκληρής λιτότητας, η τότε κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ αφού πήρε χαμπάρι ότι οι τσαμπουκάδες δεν περνάνε στις Βρυξέλλες, αποφάσισε να καταφύγει στην πεμπτουσία της Δημοκρατίας. Στην λαϊκή βούληση η οποία θα εκφραζόταν μέσω ενός δημοψηφίσματος στο οποίο οι Έλληνες θα έκαναν δεκτή ή όχι την πρόταση της Ευρωπαϊκής Ένωσης για ένα νέο μνημόνιο.
Αν και ποτέ πρόβατα στο παρελθόν δεν τάχθηκαν υπέρ του να σφαγιαστούν από τον χασάπη, αν ζούσες στην Ελλάδα της εποχής θα πόνταρες ακόμα και τα παιδιά σου υπέρ του «Ναι». Ακόμη κι αν εσύ ήσουν υπέρμαχος του «Όχι». Η εικονική πραγματικότητα την οποία είχαν δημιουργήσει απόλυτα οργανωμένα τα συστημικά κανάλια έδειχνε πως οι οπαδοί του «Όχι» ήταν λιγότεροι και από οπαδούς του Εργοτέλη σε φιλικό προετοιμασίας. Μια κατάσταση η οποία μπέρδεψε πολλούς. Ακόμη και τους καλύτερους. Ακόμη κι εκείνους που θεωρητικά είναι εκπαιδευμένοι στο να μυρίζονται τις γκέλες πιο εύκολα κι από βρωμούσα που πετάει 15χρονος στο μάθημα της Οικιακής Οικονομίας.
Όλες οι στοιχηματικές τότε έδιναν μεγάλο φαβορί το ναι (δινόταν περίπου στο 1,44 ενώ το όχι πάνω από 2,60) και μάλιστα η Paddy Power το πήγε και ένα βήμα παραπέρα. Με μια κίνηση που ξάφνιασε πολλούς (ιδιαίτερα αυτούς που είχαν ποντάρει υπέρ του ναι και είδαν ξαφνικά τους λογαριασμούς τους να γεμίζουν) αποφάσισε ξαφνικά να κλείσει το στοίχημα για το δημοψήφισμα και να αρχίσει να προπληρώνει τους παίκτες που είχαν ρίξει το περίσσευμά τους στο «Μένουμε Ευρώπη». Τόσο σίγουρο το είχαν όλοι ότι θα επικρατήσει.
Αυτή ήταν η τρίτη φορά μόλις που η συγκεκριμένη εταιρεία έκανε κάτι αντίστοιχο σε μη αθλητικό γεγονός. Το βράδυ εκείνης της Κυριακής αποδείχθηκε και φαρμακερή για τον «μπουκ». Σε αντίθεση με την δική του πρόβλεψη αλλά και εκείνη των καναλιών το «ΟΧΙ» επικρατεί με ποσοστό 67% (δεν το λες καν ντέρμπι) και όσοι είχαν ποντάρει υπέρ του «Ναι», παρά την ενδεχόμενη πίκρα τους για το αποτέλεσμα, βλέπουν την περιουσία τους να μεγαλώνει και να πληρώνονται για μοναδική φορά στη ζωή τους για λάθος ποντάρισμα!
Βέβαια, λίγο αργότερα σε μια κίνηση αλά Ιωάννης Μελισσανίδης, το «Όχι» έγινε «Ναι», αλλά δυστυχώς καμία εταιρεία δεν είχε προβλέψει στο να προσφέρει στοίχημα για το ενδεχόμενο κωλοτούμπας. Τουλάχιστον όχι πριν γίνει Ολυμπιακό Άθλημα…
