Τον Απρίλιο του 1914, στο Χερβούργο της Νορμανδίας, μια παράδοξη φωτεινή εμφάνιση στον ουράνιο θόλο της βορειοδυτικής Γαλλίας, προξένησε τη γενικευμένη αναστάτωση του πληθυσμού της περιοχής.

Ήταν άραγε κομήτης ή μήπως κάποιο νέο άστρο; Οι άνθρωποι άρχισαν να υποθέτουν και να εικάζουν περί διαφορετικών εκδοχών, όπως ότι επρόκειτο για εξωγήινο αεροσκάφος ή ακόμα για το τέλος του κόσμου.

Βέβαια, υπήρξαν μερικοί που υποστήριξαν ότι λόγω των καιρικών συνθηκών και κυρίως λόγω της αυξημένης υγρασίας, αυτό που πραγματικά είχαν δει οι κάτοικοι του Χερβούργου δεν ήταν τίποτε άλλο, παρά ένας υπόλευκος κύκλος γύρω από τον πλανήτη Αφροδίτη.

Άλλωστε, φαινόμενα τέτοιου είδους δεν ήταν σπάνια. Οι υδρατμοί, οι μικροί κρύσταλλοι του πάγου, η παρατεταμένη υγρασία μπορούν να παράγουν περίεργες οπτικές οφθαλμαπάτες. Μάλιστα, είχε συμβεί στο παρελθόν να παρατηρηθούν στον ουρανό περισσότεροι από ένας ήλιοι, εξαπολύοντας σφοδρότατο τρόμο, αλλά και τη συνεχή αναπαραγωγή ακατάληπτων δεισιδαιμονιών και θρύλων.

Πολλοί πίστευαν επίμονα – και το διατράνωναν θαρραλέα – ότι είχαν δει με τα ίδια τους τα μάτια στον ουρανό ματωμένες φιγούρες, απόκοσμα τέρατα, στιλπνές κι αδιευκρίνιστες μηχανές, πύρινα σπαθιά, μυθικά ζώα, απολύτως γεωμετρικές φωταψίες, έως και ολόκληρες πολεμικές σκηνές με άγνωστους εχθρούς να αντιμάχονται στους αιθέρες.

Παρόλα αυτά, υπήρξαν στιγμές που ακόμα και η επιστήμη δε μπορούσε να δώσει επαρκείς απαντήσεις σε παρόμοια ζητήματα. Μάλιστα, ο Λατίνος ιστορικός Τάκιτος αφηγήθηκε ότι, όταν η Ιερουσαλήμ πολιορκήθηκε από τον Ρωμαίο Αυτοκράτορα Τίτο, εθεάθησαν στον ουρανό άγνωστοι στρατοί να πολεμούν ανηλεώς μεταξύ τους.

Επίσης, ο Έλληνας ιστορικός Παυσανίας βεβαίωνε ότι στην πεδιάδα του Μαραθώνα, τετρακόσια χρόνια μετά την ιστορική μάχη του 490 π.Χ., ανάμεσα στους αλύγιστους Έλληνες και στους πανίσχυρους Πέρσες, συχνά φαίνονταν οι σκιές των μαχητών ευκρινώς και ακούγονταν οι στεναγμοί τους.

Πολλά λέγονται, έως και τις μέρες μας, για εκείνο το συνταρακτικό φαινόμενο που συνέβη στο Ποζνάν της Πολωνίας, στις 2 Φεβρουαρίου του 1871! Οι κάτοικοι της περιοχής, σύμφωνα με τις καταπληκτικές τους αφηγήσεις, παρακολουθούσαν για περισσότερο από δύο ώρες, βουβοί κι υπνωτισμένοι, μια τεράστια εναέρια μάχη, που λάμβανε χώρα πάνω από τα κεφάλια τους.

Συχνά, τα ουράνια ανεξήγητα φαινόμενα μεταφράστηκαν ως σύμβολα συμφοράς και δυσοίωνα προμηνύματα. Το 1453, η Κωνσταντινούπολη έπεσε στα χέρια των Τούρκων και η νικηφόρα πορεία του Μωάμεθ του Β’ απειλούσε τη Βιέννη και τη Ρώμη.

Έτσι, όταν τρία χρόνια αργότερα, το 1456, ο κομήτης του Χάλεϋ διήρχετο το περιήλιο και η μακριά, φωτεινή ουρά του έσκιζε στα δυο τους ουρανούς, θεωρήθηκε αυτομάτως κακοποιός επίδραση και σκοτεινός οιωνός, επομένως συνδέθηκε άρρηκτα με τον ορυμαγδό που είχαν εξαπολύσει οι Οθωμανικές ορδές εναντίον των χωρών της Χριστιανοσύνης.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΝΕΟΛΟΓΟΣ ΠΑΤΡΩΝ», στις 15/12/1915…