Ηταν η πιο εύκολη, η πιο προφανής επιλογή- γι’ αυτό ξεκινούσες πάντοτε από αυτήν: «Γιαγιάκα μου!», της έλεγες και βλεφάριζες παιχνιδιάρικα τα ματάκια σου σα να ‘σουνα η αντρική εκδοχή της Αλίκης Βουγιουκλάκη, «το ξέρεις ότι σε αγαπώ περισσότερο από την άλλη την γιαγιά;», έπαιζες το δυνατό σου χαρτί κι αυτή, αυτομάτως, έδειχνε 20 χρόνια νεότερη.
Της είχες κεντρίσει, ρε σκασμένο, το ενδιαφέρον και το συνέχιζες μέχρι τέλους: «Για την ακρίβεια, σε αγαπώ περισσότερο κι από τον παππού…», το τραβούσες λίγο ακόμα και μόλις έβλεπες ότι έπιανε το τρικ και ήταν μισό κλικ από το να δακρύσει, έκοβες τα λεκτικά κρεμμύδια για να ολοκληρωθεί η δουλειά- «Διάολε, σε αγαπώ περισσότερο κι από την ίδια μου τη ζωή!».
Διαβάστε τη συνέχεια στο
