Οι Ούννοι κατέφθασαν στην Ευρώπη από την κεντρική Ασία τον 4ο αιώνα μ.Χ. Σε μόλις ογδόντα χρόνια δημιούργησαν μια αυτοκρατορία που εκτεινόταν από τις στέπες της Κεντρικής Ασίας ως τη σύγχρονη Γερμανία και από τη Μαύρη Θάλασσα ως τη Βαλτική.

Ίππευαν μικρά άλογα και περνούσαν σχεδόν όλον τους το χρόνο έφιπποι. Οι Ρωμαίοι έλεγαν ότι οι Ούννοι μάχονταν, έτρωγαν, κοιμόντουσαν και εξασκούσαν τη διπλωματία πάνω σε άλογα, σε σημείο που να ζαλίζονται όποτε πατούσαν το πόδι τους στη γη.

Δεν γνωρίζουμε ακριβώς από του κατάγονταν ή τι γλώσσα μιλούσαν, αλλά οι περισσότεροι ιστορικοί πιστεύουν πλέον ότι οι Ούννοι ήταν ένας πολυεθνικός πολύγλωσσος στρατός. Το μόνο τους κοινό σημείο ήταν η αφοσίωση τους στον σπουδαίο ηγέτης τους, τον Αττίλα και η ανυπέρβλητη τεχνική που είχαν ως έφιπποι τοξοβόλοι. Μετά τον θάνατο του Αττίλα του Ούννου οι τρεις γιοι του ήρθαν σε ρήξη και η αυτοκρατορία διαλύθηκε σχεδόν όσο γρήγορα είχε δημιουργηθεί.

Τα υπολείμματα των στρατευμάτων ηττήθηκαν το 454 από μια συμμαχία γοτθικών και άλλων γερμανικών φυλών στη μάχη του Νεντάο. Από τη στιγμή που δεν υπήρχε κράτος Ούννων, δεν υπήρχαν κτίρια, νόμοι, πολιτισμός ή κοινή γλώσσα, σχεδόν τίποτα δεν διασώθηκε, αν εξαιρέσουμε τις διάφορες ιστορίες. Αυτό έχει επιτρέψει σε πολλούς λαούς της Ευρώπης και της Ασίας να ισχυρίζονται ότι στις φλέβες τους κυλά αίμα Ούννων, υπονοώντας φυσικά ότι συγγενεύουν με τον ηρωικό πολεμιστή- βασιλιά Αττίλα. Λαμβάνοντας υπόψη την εθνοτική ποικιλία των Ούννων, κάτι τέτοιο είναι ανούσιο. Αν ρωτήσει κάποιος που ζουν σήμερα οι απόγονοι των Ούννων η απάντηση είναι «παντού».

Οι «Ούννοι» στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Στα αγγλικά του 19ου αιώνα η λέξη «Ούννος» σήμαινε βάνδαλος: κάποιος που επιδίδεται σε ανεγκέφαλες πράξεις καταστροφής. Μόλις στις αρχές του 20ου αιώνα η λέξη κατέληξε να ταυτίζεται με τους Γερμανούς και γι’ αυτό ευθύνεται ένας Γερμανός. Στις 27 Ιουλίου 1900 ο Κάιζερ Γουλιέλμος Β’ απευθυνόταν στα στρατεύματα που ετοιμάζονταν να συμμετάσχουν στη συμμαχία με άλλες αποικιοκρατικές δυνάμεις προκειμένου να καταστείλουν μια εξέγερση κατά των Δυτικών στην Κίνα.

Τους παρότρυνε να μη δείξουν τον παραμικρό οίκτο στους επαναστάτες Μπόξερ, όπως χαρακτήριζαν σαρκαστικά στη δύση το κίνημα «Οι ενάρετες γροθιές της Αρμονίας». Ο Κάιζερ κατέληξε: «Οι Ούννοι υπό τις διαταγές του Αττίλα απέκτησαν φήμη που τη θυμόμαστε ακόμη και σήμερα.

Είθε το όνομα της Γερμανίας να γίνει εξίσου γνωστό στην Κίνα, ώστε κανένας Κινέζος να μην τολμήσει να λοξοκοιτάξει ξανά Γερμανό». Όταν ξέσπασε ο Α’ Παγκόσμιος Πόλεμος το 1914 η συμμαχική προπαγάνδα αξιοποίησε το συγκεκριμένο σχόλιο. Τον τόνο έδωσε το κύριο άρθρο των Times με τίτλο: «Η προέλαση των Ούννων». Παρουσίαζε τους Γερμανούς ως ακόμη χειρότερους από τους παλαιούς βαρβάρους.

Σε αντίθεση με τον Κάιζερ, το άρθρο τους κατακεραύνωνε με τη φράση «Ακόμη και ο Αττίλας είχε μια θετική πλευρά». Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο οι λέξεις «Kraut» και «Jerry» ήταν τα δημοφιλή παρατσούκλια που χρησιμοποιούσαν οι Βρετανοί για τους Γερμανούς, αν και ο Τσόρτσιλ εξακολουθούσε να προτιμά τον χαρακτηρισμό «Ούννοι». Σε ραδιοφωνικό διάγγελμα το 1941, αναφερόμενος στη γερμανική εισβολή στη Σοβιετική Ένωση, μίλησε για «κτηνώδεις μάζες από στρατιές Ούννων που προχωρούσαν με βήμα βαρύ σαν σμήνη σερνάμενων ακρίδων»....