Το απόγευμα της 11ης Μαΐου 1950, η κυρία Πολ Τρεντ τάιζε τα κουνέλια της στην πίσω αυλή του σπιτιού της, στο Μακμίνιβιλ του Όρεγκον, όταν εμφανίστηκε ένα παράξενο ιπτάμενο αντικείμενο.

Σύμφωνα με την αφήγηση της, σήκωσε το βλέμμα και είδε έναν τεράστιο μεταλλικό δίσκο να γλιστράει σιωπηλά στο συννεφιασμένο ουρανό. Φώναξε τον άντρα της που έτρεξε κοντά της με μια φωτογραφική μηχανή και τράβηξε δύο φωτογραφίες του σκάφους πριν εκείνο εξαφανιστεί με ταχύτητα προς την δύση. Αυτές οι  δύο φωτογραφίες έμειναν ιστορικές στα χρονικά της UFOλογίας.

Επί δεκαετίες αργότερα μελετήθηκαν σχολαστικά από πολλούς ερευνητές, αρχίζοντας από τους αξιωματούχους της πολεμικής αεροπορίας και φτάνοντας μέχρι τους φωτογράφους του περιοδικού Life. Οι πιο πολλοί από αυτούς που μελέτησαν τις φωτογραφίες συμφώνησαν με τα συμπεράσματα της σκεπτικιστικής αναφοράς Κόντον του 1969:

«Η απλούστερη και πιο άμεση ερμηνεία των φωτογραφιών επιβεβαιώνει αυτό ακριβώς που είπαν ότι είδαν οι ίδιοι οι μάρτυρες».

Πιο πρόσφατα ο Γουίλιαμ Χ. Σπόλντιν της Εταιρίας Επίγειων Παρατηρήσεων Ιπτάμενων Δίσκων, τις υπέβαλε σε ανάλυση το οποίο έδωσε ακόμα περισσότερες αποδείξεις για τις πολυσυζητημένες φωτογραφίες – αποδείξεις που φαίνεται να βεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται για απάτη.

Ο Σπόλντιν κι οι συνάδελφοι του έχουν χρησιμοποιήσει προγράμματα  Η/Υ για να μελετήσουν πάνω από 1.000 φωτογραφίες UFO, περιλαμβανομένων και εκείνων που τράβηξαν οι Τρεντ.

Πρώτα αναλύουν κάθε φωτογραφία μ’ ένα είδος τηλεοπτικής κάμερας που χωρίζει την εικόνα σε 250.000 περίπου μικροσκοπικά κύτταρα. Η φωτεινότητα κάθε κυττάρου υπολογίζεται αυτόματα και χαρακτηρίζεται από έναν αριθμό.

Το σύνολο των αριθμών εισάγεται στη μνήμη του κομπιούτερ και στη συνέχεια η αρχική εικόνα αναπαράγεται και εμφανίζεται στην οθόνη του υπολογιστή. Ανάμεσα στη σωρεία των τεστ που έκαναν οι ερευνητές στις φωτογραφίες των Τρεντ ήταν και δύο είδη εντονοποίησης των λεπτομερειών.

Το πρώτο λέγεται τόνισμα των άκρων και συνίσταται στην αύξηση του κοντράστ αμυδρών λεπτομερειών των εικόνων, με αποτέλεσμα την ένταση των διαφορών που υπάρχουν σε γειτονικά κύτταρα.

Αυτή η τεχνική αποκαλύπτει συχνά την ύπαρξη συρμάτων ή άλλων κρυφών στηριγμάτων που χρησιμοποιούνται σε πλαστές φωτογραφίες UFO: για παράδειγμα, ο ηλεκτρονικός υπολογιστής μπορεί να διακρίνει μια λεπτότατη κλωστή σε απόσταση τριών μέτρων (μια τακτική που χρησιμοποιήθηκε σε έντονο βαθμό σε πλαστές φωτογραφίες εκείνων των δεκαετιών, αφού το photoshop ήταν ακόμή κάτι άγνωστο).

Η δεύτερη διαδικασία, που ονομάζεται χρωματικό περίγραμμα, μπορεί να ανιχνεύει τριάντα ξεχωριστές αποχρώσεις σε όλους τους τόνους του γκρίζου πάνω στην αρχική φωτογραφία. Τα αμυδρά φωτεινά και σκιερά σχήματα του αντικειμένου, έντονα μετασχηματισμένα από τη διαδικασία αυτή, φανερώνουν στους ερευνητές πολλές λεπτομέρειες σχετικά με το πραγματικό σχήμα, την ύλη και την υφή του αντικειμένου.

Έτσι ξεχωρίζει εύκολα ένα σύννεφο από ένα σκάφος και μια επίπεδη επιφάνεια από ένα τρισδιάστατο σχήμα. Οι φωτογραφίες των Τρεντ πέρασαν το τεστ του Σπολντιν με μεγάλη επιτυχία. Το τόνισμα των άκρων έδειξε ότι το UFO δεν κρεμόταν με κλωστή από κάποιο οριζόντιο σύρμα, όπως υποστήριζαν μερικοί σκεπτικιστές.

Το χρωματικό περίγραμμα αποκάλυψε ότι το αντικείμενο είχε τρείς διαστάσεις και επίπεδη, και ομοιόμορφα φωτισμένη βάση. Περαιτέρω συγκρίσεις του UFO με αντικείμενα που διακρίνονταν στο μπροστινό μέρος της φωτογραφίας απέδειξαν επίσης ότι βρισκόταν τουλάχιστον ένα χιλιόμετρο μακριά και είχε διάμετρο είκοσι με τριάντα μέτρα.

Οι πιο πρόσφατη ανάλυση των δύο φωτογραφιών παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 2013 από την ιστοσελίδα AboveTopSecret και αφού η ανάλυση των φωτογραφιών με ότι πιο σύγχρονο διαθέτει η τεχνολογία διήρκεσε έξι σχεδόν μήνες!

Το συμπέρασμα των αναλύσεων που παρουσιάστηκε σε ένα κείμενο 27 σελίδων, αφήνει όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.