Αυτά είναι πιάτα που εντυπωσιάζουν και προκαλούν!

Σε όλους μας έχει συμβεί να βρεθούμε κάποια στιγμή σε ένα εστιατόριο και να πέσει το μάτι μας σε ένα ...ιδιαίτερο πιάτο που προσφέρει το μενού. Γλυκό φράουλας με ξύδι βαλσάμικο, ψητό κοτόπουλο με μαρμελάδα, μπέργκερ γαρίδας, τάρτα με καραμελωμένα σκόρδα και πολλά ακόμα, που όμως δεν είναι τίποτα μπροστά στα πιάτα που ετοίμαζαν οι ...γκουρμέ μάγειρες τού παρελθόντος. 

Ζελέ από την ουροδόχο κύστη ψαριών:
Η εξαίρετη αυτή ιδέα γεννήθηκε από τους κατοίκους τής Βικτοριανής Αγγλίας, όταν βρήκαν πως από την ουροδόχο κύστη των ψαριών μπορούσαν να παρασκευάσουν ένα επιδόρπιο σε μορφή ζελέ με γλυκιά γεύση. Έβραζαν, λοιπόν, την ουροδόχο κύστη και στην πορεία προσέθεταν νερό, φρούτα, ζάχαρη και χυμό λεμονιού. Όταν το μείγμα έπηζε, το γλυκό ήταν έτοιμο να σερβιριστεί! Άραγε, η ευχή “καλή όρεξη” να είχε ειπωθεί ποτέ πριν από το συγκεκριμένο γεύμα; 

Γεμιστός τυφλοπόντικας:
Ο γεμιστός τυφλοπόντικας ανήκε στη ρωμαϊκή κουζίνα. Για να μπορέσουν τα ζώα να αποκτήσουν όγκο για να φαγωθούν, οι Ρωμαίοι τα εξέθρεφαν το χειμώνα μέσα σε πήλινα δοχεία, σε σκοτεινό περιβάλλον, με σκοπό την αδρανοποίηση και κατ’ επέκταση την πάχυνσή τους. Όταν το βάρος τους κρινόταν ικανοποιητικό, έμπαιναν στο φούρνο παραγεμισμένοι με μπαχαρικά, μέλι και καρπούς. Η εκτροφή τους αργότερα απαγορεύτηκε, αλλά μέχρι και σήμερα σε κάποια μέρη τής Σλοβενίας ο τυφλοπόντικας θεωρείται διαλεκτό ορεκτικό. 

Τοστ-σάντουιτς:
Ένας γαστρονομικός εγκιβωτισμός ψωμιού, με μάλλον ελάχιστο γευστικό ενδιαφέρον. Ως γνωστόν, το σάντουιτς εφευρέθηκε από το Βρετανό Κόμη Σάντουιτς, ο οποίος ως οπαδός τής χαρτοπαιξίας, έψαχνε έναν πρακτικό τρόπο να τρώει ενώ παράλληλα παίζει. Και πράγματι, η εφεύρεση αυτή μας έχει λύσει τα χέρια μέχρι σήμερα. Αργότερα, όμως, το 1861 δημοσιεύθηκε το βιβλίο συνταγών τής Μις Μπετόν με τίτλο “Book of Household Management”, στο οποίο προτάθηκε η συνταγή τού τοστ-σάντουιτς. Μια στρώση βουτυρωμένης φέτας ψωμιού με αλατοπίπερο, τοποθετημένη ανάμεσα σε δύο άλλες φέτες ψωμιού. Για αυτό αν καμιά φορά ξεμείνετε από υλικά, μην ανησυχήσετε πως θα μείνετε νηστικοί, φτιάξτε ένα ωραιότατο τοστ-σάντουιτς και ...απολαύστε!

Ζελέ σαλάτα:
Η δημοφιλέστατη σαλάτα-ζελέ τής δεκαετίας του ‘50 είχε τη φόρμα ενός κέικ. Την περίοδο εκείνη, οι τροφές σε μορφή ζελέ ήταν ιδιαίτερα δημοφιλείς, έτσι πολλά περιοδικά ξεκίνησαν να “πρωτοπορούν”, δημοσιεύοντας συνταγές για πηχτές σαλάτες, πολλές φορές με προσθήκη θαλασσινών ή κρεατικών. Εσείς θα δοκιμάζατε χωριάτικη σε μορφή ζελέ;

Σο:
Ένα εκλεκτό πιάτο ιαπωνικής προέλευσης με μοναδικό συστατικό το γάλα. Στόχος ήταν η διατήρηση τού γάλακτος για όσο δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Το έβραζαν τόσο πολύ ώστε να πάρει τη μορφή πάστας και η τελική του μορφή ήταν ένα τετράγωνο κομμάτι στέρεου γάλακτος. Η παρασκευή του χρονολογείται μεταξύ 8ου και 14ου αιώνα, ενώ το θεσπέσιο αυτό έδεσμα ήταν προνόμιο των ευγενών, μιας και μαρτυρούσε το κύρος όσων το έτρωγαν. Όταν, λοιπόν, χάθηκε η αριστοκρατία, εξαφανίστηκε το Σο και μάλλον τότε εισήχθη η λέξη “ευωχία” στο λεξιλόγιο των ανθρώπων.