Το 1950 ήταν μία από τις πρώτες χρονιές του Ψυχρού Πολέμου. Ο ανταγωνισμός μεταξύ των υπερδυνάμεων ήταν ισχυρός και χωρίς κανόνες.
Μία τέτοια περίπτωση ήταν η είδηση, ότι η κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας σκόπευε να αντικαταστήσει τη γιορτή των Χριστουγέννων με τα γενέθλια του Στάλιν. Η είδηση προκάλεσε σάλο στην Ευρώπη του 1950.
Σύμφωνα με τα δημοσιεύματα, τα μέσα ενημέρωσης της Ανατολικής Γερμανίας προσπαθούσαν να πείσουν τον λαό μέσα από μεθοδευμένη προπαγάνδα, ότι η γιορτή των Χριστουγέννων θεωρούταν πλέον ξεπερασμένη. Η κομμουνιστική νεολαία σε σχολεία και Πανεπιστήμια τόνιζε το γεγονός ότι η Ανατολική Γερμανία έπρεπε να περάσει «σε ένα στάδιο εκσυγχρονισμού και αποτίναξης του θρησκευτικού σκοταδισμού».
Για αυτό τον λόγο η κομμουνιστική νεολαία και η κυβέρνηση πρότειναν τον Δεκέμβριο ως μήνα εορτασμού των γενεθλίων του «πατερούλη». Παράλληλα, πρότειναν ο Δεκέμβριος να γίνει μήνας αφιερωμένος στη γερμανοσοβιετική φιλία. Τα επιτεύγματα του Στάλιν προβάλλονταν συνεχώς ενώ ο Τύπος προσπαθούσε να μεταδώσει την εικόνα του, ως δημιουργού και πατέρα της ΕΣΣΔ.
Ωστόσο, η γιορτή των Χριστουγέννων δεν καταργήθηκε. Αυτό που έγινε ήταν να αγνοηθούν. Τα σχολικά βιβλία ξαναγράφτηκαν και δεν είχαν αναφορές στη γέννηση του Χριστού.
Aλλαξαν ακόμα και οι αναφορές στις χρονολογίες καθώς καταργήθηκε ο υπολογισμός με την ορολογία «προ Χριστόν και μετά Χριστόν». Τα εργοστάσια έπαψαν να κατασκευάζουν χριστουγεννιάτικα στολίδια τα οποία παρέπεμπαν σε θρησκευτικά σύμβολα, όπως αγγελάκια, φάτνες ή άλλες θρησκευτικές φιγούρες.
Πολλοί επεσήμαναν ότι και στη ναζιστική Γερμανία, τα Χριστούγεννα δεν ήταν αρεστά στο χιτλερικό καθεστώς, αλλά αποφεύχθησαν υπερβολικές συγκρίσεις, καθώς οι κομμουνιστές είχαν πάνω από είκοσι εκατομμύρια θύματα, στον πόλεμο κατά του ναζισμού. Στις 21 και 22 Δεκεμβρίου ο Χίτλερ είχε καθιερώσει τη μεγάλη γιορτή του Ναζιστικού Κόμματος για να συμπίπτει με το χειμερινό ηλιοστάσιο. Με την κίνηση αυτή τόνιζε τον παγανιστικό χαρακτήρα του κόμματος. Διοργανώνονταν γιορτές με φωτιές, πανηγυρισμοί και πομπώδεις εκδηλώσεις.
Η σύγκριση ήταν αναπόσπαστο κομμάτι του ψυχρού πολέμου, αλλά το βέβαιο είναι ότι για το κομμουνιστικό καθεστώς η θρησκεία ήταν «αντίπαλος». Κι αυτά σε μια χώρα που γεννήθηκε ο Λούθηρος και η κριτική ενάντια στον παπισμό, που τελικά οδήγησε στον Προτεσταντισμό!
