Στο news-on.net παρεχουμε Ειδήσεις και σεβόμαστε την ιδιωτικότητά σας

Εμείς και οι συνεργάτες μας αποθηκεύουμε ή/και έχουμε πρόσβαση σε πληροφορίες σε μια συσκευή, όπως cookies και επεξεργαζόμαστε προσωπικά δεδομένα, όπως μοναδικά αναγνωριστικά και τυπικές πληροφορίες που αποστέλλονται από μια συσκευή για εξατομικευμένες διαφημίσεις και περιεχόμενο, μέτρηση διαφημίσεων και περιεχομένου, καθώς και απόψεις του κοινού για την ανάπτυξη και βελτίωση προϊόντων.

Με την άδειά σας, εμείς και οι συνεργάτες μας ενδέχεται να χρησιμοποιήσουμε ακριβή δεδομένα γεωγραφικής τοποθεσίας και ταυτοποίησης μέσω σάρωσης συσκευών. Μπορείτε να κάνετε κλικ για να συναινέσετε στην επεξεργασία από εμάς και τους συνεργάτες μας όπως περιγράφεται παραπάνω. Εναλλακτικά, μπορείτε να αποκτήσετε πρόσβαση σε πιο λεπτομερείς πληροφορίες και να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας πριν συναινέσετε ή να αρνηθείτε να συναινέσετε. Λάβετε υπόψη ότι κάποια επεξεργασία των προσωπικών σας δεδομένων ενδέχεται να μην απαιτεί τη συγκατάθεσή σας, αλλά έχετε το δικαίωμα να αρνηθείτε αυτήν την επεξεργασία. Οι προτιμήσεις σας θα ισχύουν μόνο για αυτόν τον ιστότοπο. Μπορείτε πάντα να αλλάξετε τις προτιμήσεις σας επιστρέφοντας σε αυτόν τον ιστότοπο ή επισκεπτόμενοι την πολιτική απορρήτου μας.

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί cookies για να βελτιώσει την εμπειρία σας.Δες περισσότερα εδώ.
ΠΑΡΑΞΕΝΑ

Ο θρύλος των Καρυάτιδων, που κλαίνε για την ξενιτεμένη αδελφή τους…

Ένας από τους ξένους, που επισκέφτηκαν την Ελλάδα και που το όνομά του θα προκαλεί πάντοτε τη φρίκη για την άκρατη ιεροσυλία που διέπραξε εις βάρος της Ιστορίας και της πολιτιστικής κληρονομιάς της, ήταν φυσικά ο Thomas Bruce, 7ος Κόμης του Έλγιν.

Το 1800 ήταν πρεσβευτής της Αγγλίας στην Πόλη, οπότε και ανακλήθηκε από την κυβέρνησή του. Πριν, όμως, ανακληθεί, είχε σκεφτεί να μιμηθεί τον Γάλλο συνάδελφό του, τον Auguste de Choiseul-Gouffier, ο οποίος, το 1784, είχε κατορθώσει να αποσπάσει από την Υψηλή Πύλη ένα φιρμάνι, που του επέτρεπε να προβεί σε ανασκαφές και ιστορικές μελέτες στην Αθήνα. Οι μελέτες του Choiseul-Gouffier ήταν βασικά το πρόσχημα για να κατεβάσει και να αποκομίσει από τον Παρθενώνα αρκετά γλυπτά κι έτσι, να αποζημιωθεί για τα έξοδα του ταξιδιού του.

Το ίδιο φιρμάνι, συμπληρωμένο μάλιστα με ευνοϊκότερους όρους, κατάφερε να αποσπάσει και ο Κόμης του Έλγιν. Η επιτηδειότητά του και η συμμαχία της Αγγλίας με την Τουρκία την εποχή εκείνη είχαν ως αποτέλεσμα να γραφτεί στο σουλτανικό φιρμάνι ότι του δινόταν η άδεια να περιεργαστεί, να αντιγράψει και να πάρει μαζί του αρχαία μάρμαρα.

Έτσι, ο Έλγιν άδραξε τη χρυσή ευκαιρία. Έστειλε ολόκληρη σπείρα πρακτόρων στην Πελοπόννησο να μαζέψουν αρχαία για λογαριασμό του, υπό την οδηγία του Πρόξενου της Αγγλίας στην Αθήνα, Προκοπίου Μηνά, τον οποίο διέταξε να συνοδεύσει τους πράκτορές του.

Ο δύστυχος Πρόξενος δεν μπορούσε να κάνει διαφορετικά και συνόδευσε τους εντεταλμένους, για να αρρωστήσει τελικά και να πεθάνει, μόλις το πλοιάριο, που τον έφερε από το ταξίδι του στην Πελοπόννησο, έφτασε στον Πειραιά.

Στο ημερολόγιο του Δ. Καληφορνά αναφέρεται το γεγονός ως εξής: «20 Οκτωβρίου 1799, ημέρα Πέμπτη, έφεραν τον Προκόπιο Μηνά, όπου είχε μεταβεί στον Μοριά ως συμβουλάτορας των Άγγλων πίσω στο Πόρτο Δράκο (Πειραιά). Βγήκε από το καΐκι και συγχωρέθηκε. Τον έφεραν δύο άλογα στην Αγία Ελεούσα, όπου και τον έθαψαν».

Όσο για τον Κόμη του Έλγιν, μαζί με τους πράκτορες που είχε στείλει στην Πελοπόννησο, «έστειλε τεχνίτες Ρωμαίους και Ναπολιτάνους, ώστε να ανασκάψουν και να ερευνήσουν για μάρμαρα και κτίσματα παλαιά και να κατεβάσουν από τον περίφημο Ναό της Αθηνάς στην Ακρόπολη τα αξιολογότατα ανάγλυφα και τους ανδριάντες, τα οποία έδιναν θάμβος και κατάπληξη σε όλους τους περιηγητές», όπως ανέφερε το χρονικό του Ανθίμου.

Το 1801, ο Κόμης του Έλγιν κατέφτασε και ο ίδιος στην Αθήνα και υπό τις εντολές του, οι εργάτες κατέβαζαν τα ανάγλυφα ακρωτηριασμένα από τις θέσεις τους. Πολλά, όμως, έπεσαν από τα αδέξια και αδιάφορα χέρια τους και τσακίστηκαν, ενώ τα κομμάτια τους βρέθηκαν στις ανασκαφές της Ακρόπολης και τοποθετήθηκαν ευλαβικά στο Μουσείο του Ιερού Βράχου. Απέσπασε στο σύνολο 244 αγάλματα και ανάγλυφα, για τα οποία αργότερα πληρώθηκε από την αγγλική Κυβέρνηση με 35 χιλιάδες λίρες.

Μα, ο Άγγλος ιερόσυλος δεν αρκέστηκε να βεβηλώσει μόνο τον Παρθενώνα. Απέσπασε και από το Ερέχθειο μια από τις Κόρες, τις γνωστές Καρυάτιδες, που προκαλούσαν πάντα δέος και θαυμασμό.

Την εποχή εκείνη, οι Καρυάτιδες αποκαλούνταν τρυφερά από τους Αθηναίους «τα κορίτσια» ή «τα κορίτσια του Κάστρου» και ήταν τόσο αγαπητές οι μαρμαρωμένες βασιλοπούλες, που μιλούσαν για αυτές σαν να ήταν ζωντανές.

Στις παραδόσεις των γεροντότερων Αθηναίων αναφερόταν ότι το βράδυ της ημέρας, που ο Έλγιν απέσπασε τη μια Καρυάτιδα, θρήνος και οδυρμός ακούστηκε από τις υπόλοιπες πέντε αδερφές της, που όλες μαζί υποβάσταζαν πάντα το Ερέχθειο. Σύμφωνα με τον περιηγητή Frederick Douglas, «το καταραμένο εκείνο βράδυ, που έχασαν την αδερφή τους, οι Καρυάτιδες ξέσπασαν σε θρήνο γοερό και ο θρήνος αυτός απλώθηκε στην πόλη από κάτω, με τους πολίτες να κλαίνε και να σφαδάζουν».

Ήταν, μάλιστα, τόσο ζωηρή η παράδοση, που κράτησε για πολλά χρόνια. Ο ιστορικός Δημήτρης Καμπούρογλου ανέφερε τον θρύλο, όπως του τον είχε μεταφέρει η Μαριάννα Μιχαήλ Μπουζίκη, η οποία είχε γεννηθεί τον χρόνο, που ο ιερόσυλος Κόμης άρπαξε την Καρυάτιδα. Της τον εξιστόρησε η μητέρα της, Ευφροσύνη Τυρναβίτου με αυτά ακριβώς τα λόγια:

«Έκλαιγε η αρπαγμένη βασιλοπούλα και ζητούσε ικετευτικά βοήθεια από τις αδερφές της, που απόμειναν στο Κάστρο. Έκλαιγαν και φώναζαν κι εκείνες. Μα, τι μπορούσαν να κάνουν σαν ήταν έτσι μαρμαρωμένες;

Πρώτα ακούστηκε μια βουή κι έπειτα, ένα μοιρολόι, που τα λυπημένα λόγια του έκαναν τους ανθρώπους να ξεσπούν σε κλάματα και σε λυγμούς. Έμοιαζε με τραγούδι αργό, από φωνές αργόσυρτες και τραβηχτές, που σου προξενούσε ανατριχίλα».

Μα όσο κι αν έκλαιγαν οι Καρυάτιδες, η δόλια αδερφή τους δεν ξαναγύρισε στη θέση της. Παραμένει εξόριστη στην ομιχλώδη χώρα, στην Αγγλία.

Το 1846, η αγγλική Κυβέρνηση δώρισε στην ελληνική γύψινα εκμαγεία των αρχαιοτήτων, που είχε υφαρπάξει ο Έλγιν, πλην της Καρυάτιδας. Τελικά, το 1912, έστειλαν και το αντίστοιχο εκμαγείο της εξόριστης Κόρης, κατασκευασμένο από τσιμέντο του Portland. Έτσι, οι πέντε αδερφές έχουν την εικόνα της αγαπημένης τους απούσας, αλλά όχι την ίδια.

Αλλά, ο Thomas Bruce, 7ος Κόμης του Έλγιν, δεν περιορίστηκε εκεί. Για να διαιωνίσει την ιεροσυλία του, χάραξε πάνω στον Παρθενώνα το όνομα το δικό του και της γυναίκας του, σαν να του ανήκε ολόκληρος ο Ιερός Βράχος. Αυτό το γεγονός προκάλεσε τέτοια αγανάκτηση στην ψυχή του Λόρδου Βύρωνα, ο οποίος, όταν λίγα χρόνια αργότερα επισκέφτηκε την Ακρόπολη, αυτός ο μεγάλος ποιητής και φιλέλληνας, σκαρφάλωσε με κίνδυνο της ζωής του να πέσει και να τσακιστεί, στον Παρθενώνα και έσβησε με το ίδιο του το χέρι τα ονόματα των βέβηλων. Στη θέση τους ζήτησε να χαραχτεί το λατινικό αυτό δίστιχο: «Quod non fecerunt Gothi, hoc fecerant Scotti», δηλαδή «Ό,τι δεν έκαναν οι Γότθοι, το έκαναν οι Σκώτοι».

Απτόητος ο Έλγιν, προκειμένου να αποζημιώσει οπωσδήποτε τους Αθηναίους για την καταστροφή που προκάλεσε στην πόλη τους, τους δώρισε ένα μεγάλο ρολόι, που στήθηκε σ’ ένα τετράγωνο πύργο, που έκτισαν οι ίδιοι και σωζόταν μέχρι το 1884 στο μέσο της Παλαιάς Αγοράς, στο τετράγωνο του Αδριανού, που εν τέλει κάηκε στις 8 Αυγούστου εκείνης της χρονιάς. Έτσι, καταστράφηκε το ρολόι και σε λίγο κατεδαφίστηκε από τον Δήμο και ο πύργος, που υπενθύμιζε διαρκώς την ανίερη και βέβηλη πράξη του Έλγιν.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ», στις 05/07/1930…

Tags
Back to top button