Ένας δυνατός καφές εσπρέσο μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από το να μας δώσει ενέργεια για να ξεκινήσουμε την ημέρα. Όπως αναφέρει έρευνα που δημοσιεύτηκε στο Journal of Agricultural and Food Chemistry, κάποιες ενώσεις που περιέχει ο συγκεκριμένος καφές μπορούν να μπλοκάρουν μια παθολογική διεργασία που γίνεται στον εγκέφαλο και προετοιμάζει την εκδήλωση της νόσου Αλτσχάιμερ.
Αντίστοιχες μελέτες το τελευταίο διάστημα έχουν διαπιστώσει ότι ο καφές δρα ευεργετικά έναντι διαφόρων νευροεκφυλιστικών νοσημάτων, συμπεριλαμβανομένης της νόσου Αλτσχάιμερ, χωρίς όμως να έχουν «φωτίσει» τους ακριβείς μηχανισμούς που εμπλέκονται στα θετικά αποτελέσματα. Χαρακτηριστικά, μελέτη από το Πανεπιστήμιο Edith Cowan είχε διαπιστώσει ότι η κατανάλωση περισσότερου καφέ προσέφερε θετικά αποτελέσματα σε συγκεκριμένες εγκεφαλικές λειτουργίες όπως οι εκτελεστικές που αφορούν στον προγραμματισμό, τον αυτοέλεγχο και την προσοχή, επιβραδύνοντας παράλληλα τη συσσώρευση της πρωτεΐνης β-αμυλοειδές στον εγκέφαλο, βασικό παράγοντα για την ανάπτυξη της νόσου Αλτσχάιμερ.
Η πρόσφατη έρευνα από το Πανεπιστήμιο της Βερόνα στην Ιταλία με επικεφαλής την Mariapina D’Onofrio, έδειξε μέσα από προκαταρκτικές εργαστηριακές δοκιμές in vitro, ότι ενώσεις του καφέ εσπρέσσο μπορούν να αναστείλουν τη συσσώρευση της πρωτεΐνης Ταυ (tau) σε ινίδια μέσα στο κυτταρόπλασμα των νευρώνων (νευροϊνιδιακά συσσωματώματα) που, όπως και η πρωτεΐνη β-αμυλοειδές, σχετίζονται με τη νόσο Αλστχάιμερ. Σε υγιείς οργανισμούς, η πρωτεΐνη Ταυ επιτρέπει τη σταθεροποίηση των δομών του εγκεφάλου.
Οι ερευνητές ουσιαστικά….έφτιαξαν εσπρέσο, από κόκκους καφές που προμηθεύτηκαν από διάφορα καταστήματα και προχώρησαν στην ανάλυση της χημικής τους σύστασης, χρησιμοποιώντας φασματοσκοπία πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού, μια μέθοδος που αξιοποιείται για την ταυτοποίηση, ανάλυση και µελέτη των ιδιοτήτων διαφόρων χηµικών ενώσεων. Ξεχώρισαν τα αλκαλοειδή καφεΐνη και τριγωνελλίνη και τα φλαβονοειδή γενιστεΐνη και τη θεοβρωμίνη (ένωση που εντοπίζεται και στη σοκολάτα), για να προχωρήσουν την πειραματική διαδικασία που περιλάμβανε την επώασή τους μαζί με μια ημι-λειτουργική μορφή της πρωτεΐνης Ταυ για έως και 40 ώρες.
Παρατηρήθηκε ότι όσο αυξανόταν η συγκέντρωση του εκχυλίσματος εσπρέσο, της καφεΐνης ή της γενιστεΐνης, τα ινίδια ήταν μικρότερα και δεν σχημάτιζαν μεγαλύτερες συσσωματώσεις, με το πλήρες εκχύλισμα να παρουσιάζει τα πιο δραστικά αποτελέσματα. Τα κοντύτερα ινίδια αποδείχθηκαν μη τοξικά για τα κύτταρα και δεν λειτουργούσαν ως πρόδρομος για περαιτέρω συσσωμάτωση. Σε άλλα πειράματα, διαπιστώθηκε ότι τόσο η καφεΐνη όσο και το εκχύλισμα εσπρέσσο μπορούσαν να δεσμεύσουν ήδη σχηματισμένα ινίδια Ταυ.
Αν και χρειάζονται περισσότερες μελέτες, η ομάδα αναφέρει ότι τα προκαταρκτικά in vitro ευρήματά τους θα μπορούσαν να ανοίξουν το δρόμο για την εύρεση ή τον σχεδιασμό άλλων βιοδραστικών ενώσεων κατά των νευροεκφυλιστικών παθήσεων όπως η νόσος Αλτσχάιμερ.
