Το 1936 σηματοδότησε την εξαφάνιση (ακόμα μια) ενός απειλούμενου είδους, ενός επιβλητικού θηλαστικού. Ο λόγος για τον αποκαλούμενο Τίγρη της Τασμανίας (Θυλακίνος – Thylacinus cynocephalus) το μεγαλύτερο γνωστό σαρκοβόρο μαρσιποφόρο της σύγχρονης εποχής. Ζούσε στην ηπειρωτική Αυστραλία, Τασμανία, και Νέα Γουινέα. Ήταν το τελευταίο μέλος της οικογενείας των Θυλακινιδών (Thylacinidae), ενώ δείγματα άλλων μελών της οικογενείας αυτής έχουν βρεθεί σε απολιθώματα που χρονολογούνται ως και από την πρώιμη Μειόκαινο εποχή. O «Mπέντζαμιν» όπως τον είχαν ονομάσει ήταν ο τελευταίος του είδους του. 

Ο θυλακίνος είχε γίνει εξαιρετικά σπάνιος ή είχε εξαφανιστεί εντελώς στην ηπειρωτική Αυστραλία πριν τον Βρετανικό εποικισμό της ηπείρου, αλλά κατάφερε να επιζήσει στο νησί της Τασμανίας μαζί με τα άλλα ενδημικά είδη, συμπεριλαμβανομένου του διάβολου της Τασμανίας. Το εντατικό κυνήγι το οποίο ενθαρρυνόταν και από επικηρύξεις για την θανάτωση των ζώων αυτών, θεωρείται γενικά πως είναι υπεύθυνο για την εξαφάνιση του, αλλά πιθανώς να υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που συντέλεσαν στην εξαφάνιση του, όπως η εισαγωγή σκύλων από τους βρετανούς αποίκους, και η γενικότερη ανθρώπινη παρουσία στον βιότοπό του. Παρά την επίσημη κατηγοριοποίηση του ως εξαφανισμένου, εξακολουθούν να αναφέρονται σποραδικές εμφανίσεις του, αν και ουδεμία έχει αποδειχτεί αδιαμφισβήτητα.

Θυλακίνοι στις ΗΠΑ, 1906

Τα διαθέσιμα στοιχεία από την εποχή που μελετήθηκε το ζώο αυτό, αναφέρουν πως ήταν ένα σχετικά ντροπαλό, νυκτόβιο πλάσμα, με μέγεθος περίπου όσο ενός μεσαίου/μεγάλου σκύλου. Η ουρά του ήταν δύσκαμπτη, διέθετε μάρσιπο, αρκετά παρόμοιου με του καγκουρό -ο οποίος όμως εμφανιζόταν και στα αρσενικά πέρα από τα θηλυκά-, και είχε μια σειρά από σκούρες λωρίδες στο πίσω μέρος του σώματός του, που θύμιζαν τις λωρίδες της τίγρης.

Όπως οι τίγρεις και οι λύκοι του Βορείου Ημισφαιρίου, είδη από τα οποία και απέκτησε δύο από τις κοινές ονομασίες του, ο θυλακίνος ήταν αρπακτικό στην κορυφή της τροφικής αλυσίδας.
Ο τελευταίος του είδους του ήταν ο «Μπέντζαμιν» όπως είχε ονομαστεί. Απεβίωσε στο Χόμπαρτ της Αυστραλίας στις 7 Σεπτεμβρίου του 1936, όπου είχε μεταφερθεί μετά την αιχμαλωσία του, μόλις τρία χρόνια νωρίτερα το 1933.

Φωτογραφίες του «Μπέντζαμιν» το 1936

Θα «ξαναγεννηθεί» ο Μπέντζαμιν;

Ο θυλακίνος είναι ένα από τα υποψήφια είδη για κλωνοποίηση, καθώς και άλλα εγχειρήματα της μοριακής επιστήμης, μια και εξαφανίστηκε σχετικά πρόσφατα και διασώζονται πολλά καλοδιατηρημένα δείγματά του.