Τον Δεκέμβριο του 1929, πρωτοφανή πειράματα για την εποχή διεξάγονταν στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης. Σκοπός των καταπληκτικών και καινοτόμων πειραμάτων ήταν η κατασκευή μιας συσκευής αναβίωσης πτωμάτων.

Η εκτέλεση των πρώτων πειραμάτων θύμιζαν περισσότερο φαντασιώδη μυθεύματα, παρά άσκηση ιατρικής τέχνης. Στην κοιλιακή χώρα ανθρώπινων πτωμάτων εισήχθη αντλητική συσκευή, η οποία προκαλούσε τεχνητή αναπνοή. Ταυτοχρόνως, ενεχύθη διάλυμα μαγειρικού άλατος μέσα σε αιμοφόρα αγγεία. Τα αποτελέσματα υπήρξαν συγκλονιστικά.

Δεν προκλήθηκε πλήρης αναβίωση του πτώματος, προφανώς. Πάντως, το πρόσωπο του νεκρού απέκτησε χροιά ζωντανού ανθρώπου, παρά το γεγονός ότι υπήρξε προ πολλού παγωμένο. Τα διάφορα τραύματα φαίνονταν να επουλώνονται αργά και η κυκλοφορία του αίματος είχε αποκατασταθεί με τη χρήση τεχνητών μέσων.

Οι γιατροί κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η μηχανική αναπνοή προκαλούσε στο πτώμα μετακινήσεις του αίματος και ότι, μάλιστα, μετά θάνατον, ήταν δυνατό να επαναφερθεί έως και η αναπνοή των ιστών.

Με το συγκεκριμένο πείραμα εξακριβώθηκε ότι επανέρχεται αερισμός στους πνεύμονες, η κυκλοφορία του αίματος αποκαθίσταται, εισάγεται οξυγόνο και εξάγεται διοξείδιο του άνθρακα.

Οι γιατροί που συμμετείχαν στο πείραμα, αμέσως συνειδητοποίησαν ότι η εν λόγω εφεύρεση θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σε ανθρώπους που υπήρξαν θύματα ατυχημάτων και μέσα σε ένα λογικό χρονικό διάστημα, θα μπορούσε να τους επαναφέρει στη ζωή.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», στις 07/12/1929…