Η Χριστιανική θρησκεία, μαζί με τις ασιατικές, είναι η πιο πλούσια σε θαύματα. Θα χρειάζονταν τόμοι ολόκληροι για να καταγραφούν όλα αυτά τα θαυμάσια φαινόμενα της πίστης. Όμως, θα περιοριστούμε εδώ να αναγράψουμε μερικά συγκλονιστικά γεγονότα, που αναφέρονται σε Αγίους περιώνυμους, αλλά σχετικά νεότερους.

Προ ετών, κάποια Ιταλίδα, ονόματι Λουκρητία Γκάτσα, έπασχε από ένα βαρύ στηθικό νόσημα. Οι ιατροί, που την εξέτασαν, τη συμβούλεψαν να κάνει εγχείρηση και η ασθενής δέχτηκε. Την παραμονή της εγχείρησης, λοιπόν, είδε στον ύπνο της τον Άγιο Φίλιππο να την πλησιάζει και αφού εξέτασε την πληγή της, της είπε: «Να είσαι ευχαριστημένη και να μη φοβάσαι τίποτα κακό!»

Έπειτα από αυτό το όνειρο, η Λουκρητία σηκώθηκε το πρωί, νιώθοντας να έχει ανακτήσει πλήρως τις δυνάμεις της. Τότε, ξέσπασε σε αναφιλητά, φωνάζοντας: «Δεν έχω τίποτα πια! Γιατρεύτηκα!»

Εκείνη τη στιγμή κατέφτασαν οι ιατροί, έτοιμοι να την κατεβάσουν στο χειρουργείο. Όταν, όμως, εξέτασαν την άρρωστη, κατάπληκτοι διαπίστωσαν πως δε συνέτρεχε κανένας απολύτως λόγος χειρουργικής επέμβασης. Η Λουκρητία είχε θεραπευθεί απροσδόκητα και οι ιατροί δεν ήξεραν πού να αποδώσουν την αιφνιδιαστική ίασή της.

Κάποτε, ένας μοναχός του μοναστηριού του Αγίου Gaetano Thiene έπεσε κι έσπασε το πόδι του. Μα, το πόδι του κακοφόρμισε και ο θεραπευτής, που τον εξέτασε, του ανακοίνωσε πως έπρεπε να του το ακρωτηριάσει, ώστε να του σώσει τη ζωή.

Λίγες ώρες πριν τον ακρωτηριασμό, ο μοναχός είδε στον ύπνο του τον ίδιο τον Άγιο Gaetano Thiene να τον πλησιάζει στοργικά. Ο Άγιος άρχισε να τον παρηγορεί, του συνέστησε να προσευχηθεί κατανυκτικά, του φίλησε το μέρος του σώματός του που έπασχε και κατόπιν, εξαφανίστηκε.

Το πρωί, ο θεραπευτής βρήκε το πόδι του ευσεβούς μοναχού υγιές, τελείως θεραπευμένο, σαν να μην είχε συμβεί το παραμικρό.

Μα, θαύματα δεν πραγματοποιούν μόνο οι Άγιοι. Ο Άγιος Αυγουστίνος ισχυριζόταν πως μερικοί άνθρωποι είναι ικανοί να θεραπεύσουν πληγές και ασθένειες μονάχα με το βλέμμα τους ή με το άγγιγμά τους ή με το φύσημα της ανάσας τους.

Ο Ιρλανδός Valentine Greatrakes ήταν προικισμένος με αυτήν την αξιοθαύμαστη θεραπευτική ιδιότητα. Κάποτε, που μάστιζε τον τόπο μια φρικτή επιδημία, είδε στον ύπνο του ότι θα μπορούσε να θεραπεύσει τους αρρώστους μονάχα με το άγγιγμά του. Εφάρμοσε, λοιπόν, τα όσα ονειρεύτηκε και είχε καταπληκτική επιτυχία. Ο κόσμος τον ονόμασε προφήτη κι εκείνος κάθε μέρα μετέφερε στο σπίτι του αδύναμους και ασθενείς και τους γιάτρευε. Είχε μετουσιωθεί σαν τον δικό μας τον πατέρα Γυμνάσιο της δεκαετίας του 1930, μα ακόμη πιο θαυματουργός και καθόλου αμφιλεγόμενος.

Ο Επίσκοπος του Dromore της Βορείου Ιρλανδίας, George Rust, έγραφε στα Απομνημονεύματά του: «Μόλις ο Valentine Greatrakes άγγιζε τον άρρωστο με το χέρι του, έκλεινε αμέσως τις πληγές του κι έτσι, θεράπευσε πλήθος ασθενών κι ανήμπορων. Το αποτέλεσμα ήταν συχνά κεραυνοβόλο. Τον είδα να επαναφέρει, σε διάστημα μόλις πέντε λεπτών, την υγεία ανθρώπων, που ταλαιπωρούνταν από μια ασθένεια επί χρόνια ολόκληρα. Κατά τη γνώμη μου, οι θεραπείες αυτές δεν κρύβουν μέσα τους τίποτα το υπερφυσικό. Στο σώμα του Greatrakes εδρεύει κάποια μυστήρια θεραπευτική ιδιότητα, που μεταδίδεται με την απλή επαφή, σαν αληθινό και γνήσιο Θείο Δώρο».

Μα, ας μιλήσουμε και για μερικά άλλα περίεργα θαύματα.

Όταν ο περίφημος Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης αποσύρθηκε για να μονάσει στα Απέννινα Όρη, είδε τη Μεγάλη Παρασκευή έναν Άγγελο Κυρίου να κατέρχεται από τον ουρανό και να κρατάει τον Εσταυρωμένο στα χέρια. Την ίδια στιγμή, ο Άγιος Φραγκίσκος αισθάνθηκε δυνατούς πόνους στα πόδια και στα χέρια του και με κατάπληξη είδε ότι απέκτησε πληγές, όμοιες με του Ιησού επάνω στον Σταυρό. Συγχρόνως, παρατήρησε ότι ακόμη και στα πλευρά του εμφανίστηκε μια ανοιχτή λαβωματιά, σαν να τον είχε κεντρίσει λόγχη.

Όταν η κρίση έπαψε, οι πόνοι σταμάτησαν, αλλά τα σημάδια των πληγών παρέμειναν. Ο Άγιος Φραγκίσκος έφερε Στίγματα για όλη του τη ζωή.

Επίσης, είχε παρατηρηθεί ότι μερικοί από τους Αγίους παρουσίαζαν μια παράδοξη αντοχή στις φλόγες της φωτιάς. Οι χρονικογράφοι ανέφεραν ότι η Αγία Αικατερίνη ρίχτηκε πολλές φορές στη φωτιά, χωρίς, ωστόσο, να πάθει το παραμικρό.

Εξάλλου, ο Στράβων έγραφε ότι οι ιέρειες της Αρτέμιδος στην Καππαδοκία βάδιζαν με γυμνά τα πέλματά τους πάνω σε πυρακτωμένα κάρβουνα, δίχως να καίγονται και να βιώνουν πόνο.

Αλλά και ο Πλίνιος ανέφερε τα ίδια ακριβώς για τις ιέρειες του Απόλλωνα, στην αρχαία Ρώμη.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΜΠΟΥΚΕΤΟ», στις 24/05/1934…