Δεν είναι μόνο οι βιβλικές μορφές που έζησαν ζωές 900 ετών ή και περισσότερο. Αρχαία κείμενα από πολλούς πολιτισμούς αναγράφουν διάρκειες ζωής που οι σύγχρονοι άνθρωποι βρίσκουν κυριολεκτικά απίστευτες. 

Μερικοί λένε ότι συμβαίνει λόγω παρανοήσεων στη διαδικασία της μετάφρασης ή ότι οι αριθμοί έχουν συμβολική σημασία,  αλλά έναντι στις πολλές εξηγήσεις έρχονται επίσης αντεπιχειρήματα που αφήνουν τον ιστορικό να αναρωτιέται εάν η διάρκεια της ανθρώπινης ζωής έχει στην πραγματικότητα μειωθεί τόσο πολύ εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Για παράδειγμα, μία εξήγηση είναι ότι η κατανόηση ενός έτους στην αρχαία Εγγύς Ανατολή θα μπορούσε να είναι διαφορετική από την αντίληψη μας για το χρόνο σήμερα. Ίσως ένα χρόνος σήμαινε μία τροχιά του φεγγαριού (ένας μήνας) αντί μίας τροχιάς του ήλιου (12 μήνες).

Αλλά αν κάνουμε τις ανάλογες αλλαγές, φέρνουμε την ηλικία του βιβλικού Αδάμ κάτω από τα 930 σε ένα πιο λογικό αριθμό 77 ετών κατά το χρόνο του θανάτου του, αυτό σημαίνει επίσης ότι θα ήταν πατέρας του γιου του Ενώχ σε ηλικία 11 ετών και ότι ο Ενώχ θα ήταν μόνο 5 ετών όταν έγινε πατέρας του Μαθουσάλα.

Παρόμοιες αντιφάσεις προκύπτουν και όταν προσαρμόσουμε τα ετήσια στοιχεία σε αντιστοιχία με τις εποχές, αντί της ηλιακής τροχιάς. Παρόμοια προβλήματα έχουν ανακύψει κατά την προσαρμογή των ηλικιών σε αρχαία κείμενα με την παραδοχή ότι οι συγγραφείς χρησιμοποίησαν ένα συγκεκριμένο μοτίβο εκτρέποντας τις πραγματικές ηλικίες (όπως τον πολλαπλασιασμό τους με ένα συγκεκριμένο αριθμό).

Τόσο στη Γένεση όσο και στη λίστα των 4.000 ετών των Σουμερίων βασιλέων, η οποία απαριθμεί την εξουσία των βασιλιάδων στη Σουμερία (αρχαίο νότιο Ιράκ), που εκτείνεται σε 30.000 χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις, οι αναλυτές έχουν επισημάνει την ευρεία χρήση αριθμών.

Μοιάζει πολύ με τη Βίβλο, ο κατάλογος των βασιλέων παρουσιάζει μια σταθερή μείωση στη διάρκεια ζωής. Ο κατάλογος διακρίνεται μεταξύ των βασιλιάδων προ κατακλυσμού και μετά τον κατακλυσμό. Οι βασιλεύοντες προ του κατακλυσμού έχουν σημαντικά μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από αυτούς μετά τον κατακλυσμό, αν και ακόμα η διάρκεια ζωής μετά τις πλημμύρες φαίνεται να είναι αρκετές εκατοντάδες χρόνια ή και περισσότερα από 1.000 χρόνια. 

Στη Βίβλο βλέπουμε μια σταδιακή μείωση κατά τη διάρκεια των γενεών από τα 930 χρόνια ζωής του Αδάμ, το Νώε στα 500 χρόνια, τον Αβραάμ στα 175.

Ο Ντουάιτ Γιανγκ έγραψε για τις διάρκειες ζωής μετά τις πλημμύρες στη λίστα των Σουμερίων βασιλιάδων: «Δεν είναι απλώς και μόνο εξαιτίας του μεγέθους τους ότι μερικοί από αυτούς τους αριθμούς φαίνονται τεχνητοί. Ο Ετένα έζησε για 1.560 χρόνια, για να αναφέρω το μεγαλύτερο, αλλά είναι το άθροισμα των δύο προηγούμενων βασιλέων.

Ορισμένοι αριθμοί φαίνεται απλώς να έχουν προκύψει ως πολλαπλάσια του 60. Άλλοι μεγάλοι αριθμοί μπορούν να αναγνωριστούν ως τετράγωνα: το 900, το τετράγωνο του 30, το 625, το τετράγωνο του 25, το 400, το τετράγωνο του 20…Ακόμα και μεταξύ των μικρότερων αριθμητικών στοιχείων, το τετράγωνο του έξι εμφανίζεται πιο συχνά από ότι θα περίμενε κανείς».

Από την άλλη πλευρά, κοιτάζοντας τα πρότυπα, ο συνιδρυτής της Εκκλησίας του Θεού στο Νότιο Τέξας, Άρθουρ Μέντεζ, πιστεύει ότι ο ρυθμός μείωσης της μακροζωίας από τους χρόνους πριν από τον κατακλυσμό όπως έχει καταγραφεί σε αρχαία κείμενα, σήμερα ταιριάζει με το ρυθμό της αποσύνθεσης που παρατηρείται σε οργανισμούς, όταν αυτοί είναι εκτεθειμένοι σε ακτινοβολία ή τοξίνες.

Στην αρχαία Κίνα, οι υπεραιωνόβιοι ήταν επίσης σύνηθες φαινόμενο, σύμφωνα με πολλά κείμενα. Ο δρ. Γιόζεφ Χου δήλωσε ότι το ανατολικό κλειδί για τη μακροζωία είναι η «θρεπτική ζωή», που περιλαμβάνει όχι μόνο φυσική τροφή, αλλά και την ψυχική και πνευματική τροφή.

Το «Βιβλίο των Βασιλέων» είναι ένα περσικό επικό ποίημα γραμμένο γύρω στα τέλη του 10ου αιώνα μ.Χ. και λέει ότι οι βασιλιάδες βασίλευαν για 1.000 χρόνια, αρκετές εκατοντάδες χρόνια, κάτω από 150 χρόνια και ούτω καθεξής.

Ακόμα και σήμερα, οι άνθρωποι αναφέρουν διάρκειες ζωής περίπου 150 ή περισσότερα χρόνια. Οι αναφορές αυτές συχνά προέρχονται από αγροτικές περιοχές, όμως η τεκμηρίωση είναι ανεπαρκής.

Η τεκμηρίωση ήταν πιθανώς ακόμα μικρότερης αξίας σε αγροτικές κοινότητες πριν από έναν αιώνα, καθιστώντας πιο δύσκολο να αποδειχθούν τέτοιες αξιώσεις. Ένα παράδειγμα είναι αυτού του Μπρι Ναράγιαν Τσουντχάρι στο Νεπάλ. Το 1996 ο Βιγιάι Γιουνγκ Τάπα τον επισκέφθηκε και του είπε ότι ήταν 141 ετών. Εάν αυτός ο ισχυρισμός ήταν αληθινός, σημαίνει πως νικούσε τον κάτοχο του βιβλίου των ρεκόρ Γκίνες για τη μεγαλύτερη διάρκεια ζωής που έχει καταγραφεί ποτέ, σχεδόν με είκοσι χρόνια διαφορά.

Πολλοί άνθρωποι στην περιοχή του Καυκάσου της Ρωσίας ισχυρίζονται ομοίως ηλικίες που φτάνουν ακόμη και πάνω από 170 χρόνια, χωρίς τεκμηρίωση που να υποστηρίζουν τους ισχυρισμούς τους. «Αυτοί οι εξαιρετικά μακρόβιοι άνθρωποι πάντα ζούσαν ταπεινή ζωή, έκαναν σκληρή σωματική εργασία ή άσκηση, συχνά σε εξωτερικούς χώρους, από νέοι μέχρι και σε μεγάλη ηλικία. Η διατροφή τους είναι απλή, όπως και η κοινωνική τους ζωή περιλαμβάνει οικογένειες», έγραψε σχετικά ο δρ. Γιόζεφ Χου.

Το θέμα της μακροζωίας στην αρχαιότητα έχει από καιρό συνδεθεί με την ταοϊστική πρακτική της εσωτερικής αλχημείας ή την καλλιέργεια του νου και του σώματος, στην Κίνα. Εδώ, η μακροζωία συνδέθηκε με την αρετή. Ομοίως, είναι συνυφασμένη με τις δυτικές πνευματικές πεποιθήσεις ως μέρος της Βίβλου.

«Τώρα, όταν ο Νώε έζησε τριακόσια πενήντα χρόνια μετά τον κατακλυσμό… Αλλά κανείς, κατά τη σύγκριση της ζωής των αρχαίων με τις ζωές μας και με τα λίγα χρόνια που ζούμε τώρα, νομίζω ότι αυτό που μας λένε είναι ψευδές ή να κάνει τη βραχύτητα της ζωής μας προς το παρόν επιχείρημα, ότι ούτε έκαναν κάτι για να επιτύχουν τόσο μεγάλη διάρκεια ζωής, για τους εν λόγω αρχαίους που ήταν οι αγαπημένοι του Θεού, και τελευταία έκανε ο ίδιος ο Θεός, και επειδή το φαγητό τους ήταν τότε κατάλληλο για την παράταση της ζωής, θα μπορούσαν κάλλιστα να ζήσουν ένα τόσο μεγάλο αριθμό ετών: και πέρα από αυτό, ο Θεός τους έδωσε ένα μεγαλύτερο χρονικό διάστημα της ζωής λόγω της αρετής τους, και την καλή χρήση της ζωής τους», ανέφερε ο Άρθουρ Μέντεζ.

Προς το παρόν, οι σύγχρονοι επιστήμονες είτε αφήνονται να πιστεύουν ότι τα αρχαία αρχεία και η μνήμη του χωριού λένε για τη φαινομενικά απίστευτη διάρκεια ζωής είτε χαρακτηρίζουν τις ιστορικές καταγραφές υπερβολές, συμβολισμούς ή παρεξηγήσεις. Για πολλούς, αυτό είναι απλώς ένα θέμα πίστης.