Κάποτε, στη μαγεία δεν πίστευε μονάχα ο απλοϊκός λαός, αλλά ακόμα και οι ίδιοι οι βασιλείς, οι οποίοι πολύ συχνά επικαλούνταν τη συνδρομή των μάγων.

Όταν κάποτε ο βασιλιάς της Γαλλίας, ο Κάρολος ο Θ’, αρρώστησε βαριά, η μητέρα του, η Αικατερίνη των Μεδίκων, αφού κατέφυγε αρχικά στους γιατρούς και στους αστρολόγους του παλατιού χωρίς αποτέλεσμα, αναγκάστηκε να αποταθεί στους μάγους.

Μια νύχτα, λοιπόν, κάλεσε επειγόντως στα ανάκτορα έναν Ιακωβίνο καλόγερο, γνωστό για τις σχέσεις του με τα πονηρά πνεύματα και τον υποχρέωσε να τελέσει τη λεγόμενη «Μαύρη Λειτουργία» προς σωτηρία του γιου της.

Ο Ιακωβίνος καλόγερος είχε δηλώσει ότι, για να αποφανθεί ο Διάβολος σχετικά με την ασθένεια του βασιλιά, χρειαζόταν οπωσδήποτε ένα κεφάλι… ματωμένο! Έτσι, βρήκαν ένα όμορφο παιδί, στο οποίο ο πνευματικός των ανακτόρων μετέδωσε την Πρώτη Κοινωνία κι όταν έφτασε η ώρα της θυσίας, το έφεραν στο δωμάτιο του αρρώστου.

Σε λίγο, ο μάγος – μοναχός άρχισε τη λειτουργία μπροστά στην εικόνα του Διαβόλου, κάτω από την οποία υπήρχε ένας αναποδογυρισμένος σταυρός. Στη λειτουργία παρευρίσκονταν, εκτός από τον ασθενικό βασιλιά, η μητέρα του και μερικοί έμπιστοί της άνθρωποι.

Αρχικά, ο αιρετικός καλόγερος ευλόγησε δυο όστιες, μια άσπρη και μια μαύρη, ενώ την πρώτη την έδωσε στο παιδί για να τη φάει. Κατόπιν, έριξε το άμοιρο παιδί στο πάτωμα, του έκοψε το κεφάλι και το απέθεσε επάνω στο τραπέζι, μέσα σ’ έναν δίσκο, γύρω από τον οποίο έκαιγαν λαμπάδες και αρώματα.

Έπειτα, ξεκίνησε η «Μαύρη Λειτουργία». Ο μοναχός πρόφερε μερικές καβαλλιστικές λέξεις και κάλεσε τον Διάβολο να απαντήσει με το στόμα του ματωμένου κεφαλιού, στην ερώτηση που θα του έκανε ο άρρωστος βασιλιάς.

Η χαμηλόφωνη απάντηση, βγαλμένη από τα τρίσβαθα της κόλασης, εξήγησε πως ο Σατανάς είχε πάψει πια να προστατεύει τον βασιλιά.

Έτσι, ο δυστυχισμένος Κάρολος Θ’ κατελήφθη από έναν πρωτόγνωρο φόβο και άρχισε να ουρλιάζει με πνιγμένη φωνή: «Πάρτε αυτό το κεφάλι! Πάρτε το από μπροστά μου!»

Αυτά ήταν, άλλωστε, τα στερνά του λόγια, που αντήχησαν πένθιμα στους τοίχους του παλατιού, καθώς σε λίγο ξεψύχησε μέσα σε τρομερή αγωνία και οδύνη.

Επίσης, επί της βασιλείας του Λουδοβίκου ΙΔ’ υπήρχαν στη Γαλλία πολλές γυναίκες, οι οποίες τελούσαν μαύρες λειτουργίες και χρησιμοποιούσαν ανθρώπινα θύματα για να πετύχουν τον σκοπό τους.

Μία από αυτές, όταν συνελήφθη και δικάστηκε, ομολόγησε ότι δυο κυρίες της Αυλής, η μία εξ αυτών κόμισσα και η άλλη δούκισσα, ζήτησαν από τη μάγισσα να εξοντώσει με μαγικά μέσα την ευνοούμενη και ερωμένη του βασιλιά, Louise de La Valliere, ώστε να προσελκύσει τον έρωτά του σε εκείνες τις δυο.

Κατόπιν τούτου, η μάγισσα, για να μπορέσει να ικανοποιήσει την επιθυμία τους, κατασκεύασε κέρινα ομοιώματα της ερωμένης και τα έκαψε μπροστά στην εικόνα του Διαβόλου, απαγγέλλοντας τους σχετικούς εξορκισμούς.

Μια άλλη ευνοούμενη του Λουδοβίκου ΙΔ’, η διαβόητη Madame de Montespan, κάθε φορά που φοβόταν μήπως ελαττωθεί το ενδιαφέρον του βασιλιά για εκείνην, κατέφευγε στην πασίγνωστη και πανίσχυρη μάγισσα της εποχής, την La Voisin.

Η La Voisin πραγματοποιούσε μαύρες τελετές και έπειτα, έδινε στην Madame de Montespan διάφορες ερωτικές σκόνες και φίλτρα, για να διατηρήσει την αγάπη του μονάρχη. Όταν, μάλιστα, αργότερα κηρύχθηκαν οι μάγοι εν διωγμώ, από τις ανακρίσεις προέκυψε ότι κατά τις μαύρες λειτουργίες της Montespan είχαν θυσιαστεί τρία παιδιά!

Επειδή ξέσπασε τεράστιο σκάνδαλο, ο βασιλιάς αναγκάστηκε να διώξει την ευνοούμενή του και της όρισε μηνιαία επιχορήγηση το δυσθεώρητο ποσό των 500.000 φράγκων!

Αργότερα, η κυβέρνηση προχώρησε σε συλλήψεις και τιμώρησε με θάνατο περίπου 400 μάγους και μάγισσες. Κατά τη διαδικασία, αποδείχτηκε ότι υπήρχε τόσο μεγάλη ζήτηση παιδιών για την τέλεση των μαύρων λειτουργιών, ώστε πολλές μάγισσες είχαν σφάξει τα ίδια τους τα παιδιά!

Μάλιστα, στη δίκη της θρυλικής μάγισσας La Voisin αποδείχτηκε ότι μόνη αυτή είχε κατακρεουργήσει και θανατώσει στις διαβολικές τελετές της 2.500 βρέφη και μικρά παιδιά! Για τον λόγο αυτό, η ίδια της η κόρη, όταν κόντευε να γεννήσει, εξαφανίστηκε από προσώπου γης, από τον φόβο ότι η μέγαιρα μητέρα της θα της έπαιρνε το νεογέννητο για να το θυσιάσει στον Σατανά.

Επιπλέον, η αίθουσα, μέσα στην οποία διαδραματίζονταν οι φοβερές εκείνες τελετές, είχε κατάμαυρους τοίχους, που τους φώτιζαν κεριά φτιαγμένα από λίπος πεθαμένων. Στο βάθος του δωματίου υψωνόταν ένας βωμός σκεπασμένος από μαύρο ύφασμα και πίσω του, ένα παραπέτασμα με άσπρο σταυρό. Καταμεσής του βωμού, δέσποζε ένα δισκοπότηρο και ολόγυρά του, μαύρα κεριά.

Ο μάγος φορούσε στην αρχή στολή αρχιερέα και συνήθως η γυναίκα που ζητούσε την ανίερη συνδρομή του, ξάπλωνε πάνω στον βωμό με το στήθος ακάλυπτο ή ακόμα και εντελώς γυμνή. Ο μάγος έβαζε τον σταυρό πάνω στο γυμνό στήθος της και το δισκοπότηρο πάνω στην κοιλιά της και άρχιζε τη σατανική λειτουργία. Κάθε φορά που γονάτιζε, φιλούσε το σώμα της. Στη συνέχεια, έπαιρνε ένα μικρό παιδί, το έσφαζε και συγκέντρωνε μέσα στο δισκοπότηρο το αίμα του, με το οποίο ανακάτευε αίμα νυχτερίδας και αλεύρι, για να το στερεοποιήσει και έτσι, να μπορεί να πλάσει όστιες.

Οι μάγοι σπούδαζαν το επικερδές επάγγελμά τους σε μια ειδική σχολή. Προηγουμένως, έπρεπε ο νεοφώτιστος μάγος να περάσει από μια σειρά δοκιμασιών. Εν πρώτοις, τον υποχρέωναν να παραστεί στις συναθροίσεις μάγων, αφού του φορούσαν έναν μαύρο μανδύα, του σκέπαζαν τα μάτια και τον ανάγκαζαν να διασχίζει στενούς διαδρόμους, όπου σκόνταφτε κάθε τόσο κι άκουγε τρομαχτικούς και ανεξήγητους θορύβους.

Μόλις έμπαινε στην αίθουσα των μάγων, βρισκόταν ξαφνικά περιστοιχισμένος από απαίσια τέρατα, μεταξύ των οποίων ήταν και ο Διάβολος υπό τη μορφή ενός πελώριου τράγου. Τότε, ο δόκιμος όφειλε να τον προσκυνήσει και να φιλήσει τα νώτα του.

Άλλωστε, υπήρχαν διάφορα είδη προσευχών και επικλήσεων κατά τον Μεσαίωνα, ανάλογα πάντα με τον σκοπό, για τον οποίον προορίζονταν. Ιδού μια από αυτές, όπως διασώθηκε από κάποιον χρονογράφο της εποχής:

«Κύριε των ατιμιών, εσύ που μοιράζεις τις ευεργεσίες των εγκλημάτων, εσύ που προστατεύεις τα λαμπρά αμαρτήματα και τα μεγάλα ελαττώματα, ω Σατανά, σε λατρεύουμε.

Θεέ λογικέ, ακριβοδίκαιε, είσαι κυρίαρχος του τρόμου και της φρίκης, εσύ σώζεις την τιμή των οικογενειών, τυφλώνοντας τους προδομένους συζύγους, εσύ διευκολύνεις τους έρωτες των γυναικών, εσύ παρεμποδίζεις τις αγωνίες της μητρότητας.

Κύριε, εσύ που είσαι η ελπίδα των αντρών και των γυναικών και προστατεύεις τους έρωτές τους, οι πιστοί σου σε ικετεύουν γονατιστοί να τους εξασφαλίσεις την ελευθερία στα ηδονικά αμαρτήματα, που αγνοεί η δικαιοσύνη των ανθρώπων».

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΜΠΟΥΚΕΤΟ», στις 09/07/1931…