Το χειμώνα του 1910 στην Ευρυτανία, μια έντονη βροχόπτωση που διήρκησε πολλές ημέρες, προκάλεσε στα Άγραφα την κατάρρευση μεγάλου μέρους της πλαγιάς του Καλόγερου στη θέση Μπαλτενήσι και τεράστιος όγκος φερτών υλικών και βράχων ακολούθησαν τη ροή του ποταμού.
Μετά την καταστροφή, η περιοχή άλλαξε για πάντα, καθώς εξαφάνισε τα μισά κτήματα ενώ δεκαπλασιάστηκε η κοίτη του ποταμού Γρανιτσιώτη, βάθυναν τα χαμηλότερα τμήματα της και έπαψε να κυλά από το φαράγγι Μπουζουνίκου.
Ο Γρανιτσιώτης ποταμός πηγάζει κάτω από την κορυφή «Καλόγερος» των Δυτικών Αγράφων και αφού διασχίσει τους οικισμούς Άνω και Κάτω Ποταμιά Γρανίτσας και το Βέρνικο εκβάλλει στον Αχελώο.
Όταν άλλαξε η ροή του ποταμιού, το φαράγγι εξαιτίας των υψηλών βράχων, των στενών περασμάτων, των σπηλαίων, της βλάστησης, απέκτησε απόκοσμη μορφή και οι ντόπιοι δημιουργούσαν θρύλους.
Σήμερα το φαράγγι, αποτελεί μια πρόταση για εναλλακτική δράση, καθώς πέραν της ανόθευτης φυσικής ομορφιάς, έχει και μια από τις καλύτερες πίστες αναρρίχησης.
Πλέον, έχει ήδη διαμορφωθεί ένα αναρριχητικό πεδίο πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα, αφού σε ένα φαράγγι μήκους περίπου 630 μέτρων υπάρχουν δεκάδες αναρριχητικές διαδρομές, διαφόρων επιπέδων δυσκολίας που απευθύνονται στον αρχάριο έως και στον πλέον έμπειρο αναρριχητή.