Η θέσπιση υποχρεωτικής ασφάλισης σε νεόδμητα ακίνητα περιοχών ιδιαίτερης τρωτότητας, από το 2025, αναμένεται στο κλιματικό νομοσχέδιο του ΥΠΕΝ.
Το κλιματικό νομοσχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας έχει ανοίξει έναν ευρύτερο διάλογο με την ασφαλιστική αγορά, σχετικά με την ασφάλιση ακινήτων. Καταρχήν κρίνεται θετική, από την ασφαλιστική αγορά, η εισαγωγή της σχετικής ρύθμισης στο νομοσχέδιο.
Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το ΑΠΕ-ΜΠΕ από την ασφαλιστική αγορά, η πρόταση που έχει θέσει στο τραπέζι του διαλόγου με το υπουργείο στο υπό συζήτηση νόμο με τίτλο: «Εθνικός Κλιματικός Νόμος - Μετάβαση στην κλιματική ουδετερότητα και προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή», που αναφέρεται και στην υποχρεωτική ασφάλιση κτιρίων, είναι αφενός να συμπεριλαμβάνει η διάταξη όλα τα ακίνητα που βρίσκονται σε περιοχές ιδιαίτερης τρωτότητας, και όχι μόνο τα νεόδμητα και να διασφαλιστεί ότι δεν θα μπορεί να διακόπτεται η ασφάλιση όταν ηλεκτροδοτηθεί το ακίνητο.
Επίσης, κρίνεται χρήσιμο -σύμφωνα με την ασφαλιστική αγορά- να εξεταστεί η συνολική ρύθμιση του πλαισίου αντιμετώπισης και ανάληψης κινδύνων στις περιπτώσεις φυσικών καταστροφών ενώ τίθεται θέμα και για το ύψος του ασφαλίστρου εφόσον επιλέγεται να ασφαλιστούν ακίνητα σε περιοχές υψηλού κινδύνου και μόνον.
Το σχέδιο του Εθνικού Κλιματικού Νόμου, το οποίο τελεί σε ανοιχτή διαβούλευση το τρέχον διάστημα ήταν το κύριο θέμα συζήτησης στη πρόσφατη διαδικτυακή συνάντηση που πραγματοποιήθηκε μεταξύ εκπροσώπων της Ένωσης Ασφαλιστικών Εταιριών Ελλάδος (ΕΑΕΕ) και του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα.
Σε ανακοίνωση της Ένωσης γι' αυτή τη συνάντηση αναφέρονται τα εξής: «η συνάντηση αυτή αποτελεί μέρος των επαφών και συζητήσεων του προέδρου της ΕΑΕΕ, Α. Σαρρηγεωργίου και άλλων εκπροσώπων της ΕΑΕΕ με εκπροσώπους της κυβέρνησης για το σημαντικότατο ζήτημα της ασφάλισης κτιρίων έναντι φυσικών καταστροφών, για το οποίο η ΕΑΕΕ έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις.
Σε σχέση με το σχέδιο νόμου, ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ, Αλ. Σαρρηγεωργίου, ο πρόεδρος της Επιτροπής Περιουσίας, Ε. Μοάτσος, και η γενική διευθύντρια, Μαργ. Αντωνάκη, είχαν την ευκαιρία να εκθέσουν στον υπουργό τις θέσεις της Ένωσης πάνω σε συγκεκριμένες διατάξεις με ιδιαίτερη έμφαση στο Άρθρο 19 (Ασφάλιση Κινδύνου από την Κλιματική Αλλαγή) το οποίο αναφέρεται στην υποχρέωση ασφάλισης των νέων κτιρίων που βρίσκονται σε ζώνες υψηλής τρωτότητας προκειμένου να ηλεκτροδοτηθούν.
Οι εκπρόσωποι της ΕΑΕΕ δήλωσαν ότι είναι θετικό το γεγονός ότι το εν λόγω άρθρο αναφέρεται στην υποχρέωση της εκ των προτέρων χρηματοδότησης των κινδύνων μέσω της ασφάλισης, γεγονός που αποδεικνύει ότι ο μηχανισμός της μπορεί να έχει πρωτεύοντα ρόλο στην προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή. Συζήτησαν με τον υπουργό την ανάγκη να υπάρξει περαιτέρω επεξεργασία του προτεινόμενου άρθρου 19, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματικό».
Ακίνητα: Τι προβλέπει η ρύθμιση για την υποχρεωτική ασφάλιση
Σημειώνεται ότι το κλιματικό νομοσχέδιο, που βρίσκεται σε διαβούλευση και ετοιμάζεται να κατατεθεί στη Βουλή στο άρθρο 19 παράγρ. 1 και 2 που αναφέρεται στην θέσπιση υποχρεωτικής ασφάλισης από το έτος 2025 σε νεόδμητες οικοδομές, συγκεκριμένα αναφέρει ότι:
«Άρθρο 19 Ασφάλιση κινδύνου από την κλιματική αλλαγή
1. Από το 2025, τα νέα κτίρια που βρίσκονται σε ζώνες υψηλής τρωτότητας υπό την έννοια της παρ. 2 ασφαλίζονται υποχρεωτικά. Η ύπαρξη ασφαλιστηρίου συμβολαίου αποτελεί προϋπόθεση για την ηλεκτροδότηση του κτιρίου.
2. Ως ζώνες υψηλής τρωτότητας θεωρούνται οι περιοχές, που βρίσκονται:
α) Σε ζώνες δυνητικά υψηλού κινδύνου πλημμύρας όπως αποτυπώνονται στους χάρτες επικινδυνότητας πλημμύρας της περ. γ' της παρ. 3 του άρθρου 5 της υπό στοιχεία 31822/1542/Ε103/2010 κοινής απόφασης των Υπουργών Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Οικονομικών, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων και Προστασίας του Πολίτη (Β' 1108) και εμπίπτουν στο σενάριο πλημμύρας υψηλής πιθανότητας,
β) πλησίον δασικών περιοχών που χαρακτηρίζονται από υψηλό κίνδυνο πυρκαγιάς. Οι περιοχές αυτές καθορίζονται με απόφαση του οικείου Γενικού Διευθυντή Δασών, λαμβάνοντας υπόψη το είδος της δασικής βλάστησης, την πυκνότητά της, την απόσταση από τα κτίρια και τις κλιματολογικές συνθήκες της περιοχής».
