Για κάποιους το μπάνιο είναι μια πολύ προσωπική υπόθεση, αν και φαίνεται πως και για την Ιστορία το αποχωρητήριο διαδραματίζει σημαίνοντα ρόλο.

Κι έτσι, παρά το γεγονός ότι παραδοσιακά είναι ένα μέρος μοναξιάς, ιδιωτικότητας και περισυλλογής, φαίνεται πως συχνά πυκνά έχει μετατραπεί σε κέντρο γνώσης, πηγή έμπνευσης και όχημα κοινωνικής εξέλιξης, αλλάζοντας λες μια και καλή την παγκόσμια ιστορία.

Την επόμενη φορά λοιπόν που θα βρεθούμε εντός του, ας φέρουμε στον νου μας περιπέτειες όπως οι παρακάτω…

Ο θάνατος του Γεωργίου Β’ που άλλαξε τη μοίρα της καρδιολογίας

Στις 25 Οκτωβρίου 1760, ο ηλικιωμένος βασιλιάς της Βρετανίας σηκώθηκε από το κρεβάτι του και ήπιε τη ζεστή του σοκολάτα, ως συνήθως. Κατόπιν πήγε στο μπάνιο και λίγο αργότερα ο υπηρέτης του άκουσε έναν θόρυβο και όρμησε μέσα. Εκεί βρήκε τον βασιλιά νεκρό πάνω στη λεκάνη, αποκαμωμένο από την προσπάθεια. Λίγο αργότερα, ο γιατρός που τέθηκε επικεφαλής της ταρίχευσής του θα χάριζε στην ανθρωπότητα την πρώτη ποτέ περιγραφή του καρδιαγγειακού νοσήματος που σήμερα αποκαλούμε «διαχωρισμός της αορτής»!

Ο αορτικός διαχωρισμός παραμένει μια από τις κοινότερες και φονικότερες παθήσεις της καρδιάς και στα χρόνια του Γεωργίου Β’ δεν υπήρχε ούτε θεραπεία ούτε αιτία. Και ήταν ακριβώς ο ταριχευτής του που κράτησε τόσο λεπτομερειακά μητρώα για τη διαδικασία παρέχοντας έτσι στους γιατρούς έναν πλήρη χάρτη για τη μελέτη της νόσου. Αν ο Γεώργιος Β’ δεν είχε πεθάνει ύπουλα την ώρα που έκανε τη φυσική του ανάγκη, ο ταριχευτής δεν θα είχε μπει στον κόπο να καταγράψει τις εκδηλώσεις της μυστηριώδους πάθησης…

Οι εμπνεύσεις του Μπετόβεν που πλημμύριζαν τα κτίρια

Την ώρα που έγραφε τις περίφημες συμφωνίες του, ο Μπετόβεν τηρούσε απαρέγκλιτα ένα σφιχτό και αυστηρό πρόγραμμα, το οποίο περιλάμβανε μια σειρά από ομολογουμένως περίεργες συνήθειες με σκοπό να τον βοηθήσουν σε επίπεδο δημιουργικότητας. Η πιο παράξενη απ’ όλες ήταν η ιεροτελεστία του μπάνιου, όπως μας την παρέδωσε ο γραμματέας του Αντόν Σίντλερ στη βιογραφία του «Ο Μπετόβεν όπως τον ήξερα».

«Το πλύσιμο και το μπάνιο ήταν μεταξύ των πιο πιεστικών αναγκών της ζωής του Μπετόβεν. Αν δεν ντυνόταν για να βγει έξω τις πρωινές ώρες, καθόταν μισοντυμένος μπροστά στον νιπτήρα και έχυνε κανάτες με νερό στα χέρια του, ανεβοκατεβάζοντας με τη φωνή του τις κλίμακες ή άλλες φορές μονολογώντας δυνατά. Κατόπιν έκοβε βόλτες με βλέμμα απλανές μέσα στο δωμάτιο, σημείωνε κάτι στο χαρτί, και επέστρεφε μετά στο ρίξιμο του νερού και το βροντόφωνο τραγούδι».

Σύμφωνα με τον πιστό του γραμματέα, ο Μπετόβεν βρισκόταν σε «βαριά περισυλλογή» στο μπάνιο του, αν και η περίεργη εκδήλωση της έμπνευσής του έκανε τους υπηρέτες του να χασκογελάνε. Όταν συνέβαινε βέβαια αυτό, ο Μπετόβεν εξοργιζόταν καθώς χαλούσε η έμπνευσή του και διαταράσσονταν οι σκέψεις του. Συχνά μάλιστα, σύμφωνα με τον βιογράφο του, το νερό που κυλούσε άφθονο στο πάτωμα έφτανε μέχρι το κάτω διαμέρισμα, καταλήγοντας σε ομηρικούς καυγάδες με τους σπιτονοικοκύρηδές του. Ο Μπετόβεν ήταν διαβόητος ενοικιαστής και παρά τη μουσική του διάνοια, ιδιοκτήτες και άλλοι νοικάρηδες είχαν πολύ συχνά πρόβλημα μαζί του…

Ο θάνατος του Έλβις Πρίσλεϊ που άλλαξε τον κόσμο της μουσικής

Τον Αύγουστο του 1977, ο 42χρονος «βασιλιάς» ξεκουραζόταν στην Graceland, την περίφημη έπαυλή του στο Μέμφις, αν και πλέον ήταν εντελώς εθισμένος στα συνταγογραφούμενα χάπια. Υπέρβαρος και σε κακή φυσική κατάσταση, ο Έλβις ήταν μια ωρολογιακή βόμβα έτοιμη να εκραγεί, όπως και έγινε τελικά ένα βράδυ που πήγε στο μπάνιο και έμεινε εκεί μπόλικες ώρες.

Αφού προσπάθησε ματαίως να επικοινωνήσει με τον Έλβις πίσω από την κλειστή πόρτα, ο μάνατζέρ του όρμησε κάποια στιγμή μέσα και βρήκε τον μουσικό νεκρό. Όπως ξέρουμε, ο θάνατος του «βασιλιά» έριξε βαριά τη σκιά του στις ορδές των θαυμαστών του και η τρέλα του Τύπου και των συνωμοσιολογικών σεναρίων θα τον έκαναν σύντομα ακόμα πιο δημοφιλή και παινεμένο απ’ όσο ήταν στη ζωή. Ο Έλβις άρχισε να ζει μια δεύτερη φήμη, παρά την εκκωφαντική του απουσία…

Το ιστορικό μπάνιο του Βοναπάρτη

Ένα από τα ορόσημα στην πρώιμη αμερικανική ιστορία είναι η αγορά της Λουιζιάνα, που ούτε λίγο ούτε πολύ διπλασίασε τα εδάφη των ΗΠΑ. Αν ο Ναπολέων δεν συμφωνούσε να πουλήσει την πολιτεία στους Αμερικάνους, τότε η ιστορία του έθνους θα ήταν τελείως διαφορετική. Αν και οι λόγοι για τους οποίους ξεφορτώθηκε τη Λουιζιάνα παραμένουν εξίσου σημαντικοί: ψάχνοντας συνεχώς κεφάλαια για να χρηματοδοτεί τους πολυδάπανους πολέμους του, η κοστοβόρα Λουιζιάνα φάνταζε πια αναίτιο βάρος.

Όταν τα μέλη της πολιτικής δυναστείας που είχε εγκαθιδρύσει εντωμεταξύ στην Ευρώπη, τα δυο του αδέρφια δηλαδή, πήγαν στα αυτοκρατορικά ανάκτορα για να του ζητήσουν τον λόγο για την πώληση της Λουιζιάνα, ο Ναπολέων έπαιρνε το μπάνιο του. Τα αδέλφια όρμησαν παρόλα αυτά μέσα στο λουτρό για να μάθουν τι είχε συμβεί, όταν και εκτυλίχθηκε το ιστορικό περιστατικό: ο Ιωσήφ Βοναπάρτης του είπε ότι θα έκανε τα πάντα για να ακυρωθεί η συμφωνία, ο Ναπολέων τον κατηγόρησε για αυθάδεια και μετά πλατσούρισε επίτηδες στην μπανιέρα βρέχοντάς του από την κορφή ως τα νύχια!

Ο Ιωσήφ έφυγε από το δωμάτιο για να αλλάξει και ο Λουκιανός Βοναπάρτης είπε τότε στον αυτοκράτορα: «Αν δεν ήμουν ο αδερφός σου, θα ήμουν εχθρός σου». Εξοργισμένος ο Ναπολέων, άρπαξε την ταμπακιέρα του Λουκιανού, την πέταξε στο πάτωμα και την έλιωσε με τα πόδια του. Αν είχε υποκύψει στις πιέσεις των αδερφών και συγκυβερνητών του, η μοίρα τόσο της Γαλλίας όσο και των ΗΠΑ θα ήταν τελείως διαφορετικές…

Η δολοφονία του Μαρά

Ο Ζαν-Πολ Μαρά ήταν μια από τις σημαντικότερες φωνές της Γαλλικής Επανάστασης και ο διαπρεπέστερος ίσως επαναστατικός αρθρογράφος. Παραδοσιακός υπέρμαχος της μοναρχίας, ερωτεύτηκε τα κελεύσματα της αστικής επανάστασης και μετατράπηκε σε φλογερό κήρυκα της βίας, καλώντας ανοιχτά τους αναγνώστες του να δολοφονούν οποιονδήποτε αντιστρατευόταν τη νέα τάξη πραγμάτων. Αν και η ξεκάθαρη γλώσσα του θα του στερούσε τελικά τη ζωή.

Ο Μαρά υπέφερε από σοβαρής μορφής δερματοπάθεια και η μόνη αποτελεσματική θεραπεία της εποχής ήταν τα συχνότατα μπάνια. Ο πολιτικός και δημοσιογράφος άρχισε λοιπόν να γράφει μέσα στην μπανιέρα και δεχόταν πια τους προσκεκλημένους του στο λουτρό, κάτι που τον άφηνε ευάλωτο σε κακόβουλες ενέργειες. Παρά τη λαοφιλία που απολάμβανε, οι δράσεις του κατά των Γιρονδίνων τον είχαν μετατρέψει στον Νο 1 εχθρό τους, κι έτσι το κίνημα ξαπέστειλε μια νεαρά, τη Σαρλότ Κορντέ, να πάει να τον βρει στην οικία του στις 13 Ιουλίου 1793. Η Κορντέ τον δολοφόνησε μέσα στο μπάνιο του, μετατρέποντάς τον σε μάρτυρα της Επανάστασης…