Ο στρατηγός Φιλοποίμην από τη Μεγαλόπολη ντυνόταν πολύ απλά και φτωχά. Έτσι πήγε καλεσμένος σ’ ένα δείπνο, όπου έφτασε πολύ νωρίς. Ο οικοδεσπότης έλειπε και η σύζυγός του τον πέρασε για υπηρέτη, που τον έστειλε ο σύζυγός της για να τη βοηθήσει.
Τον κοίταξε και του έδειξε την πρώτη δουλειά που έπρεπε να κάμει. Να κόψει ξύλα. Εκείνος πρόθυμα έβγαλε τη φτωχή του χλαμύδα, πήρε το τσεκούρι κι άρχισε τη δουλειά.
Εκείνη τη στιγμή μπήκε ο οικοδεσπότης και εμβρόντητος φώναξε: «Τι είναι αυτό;»
– Τι άλλο, του απάντησε ατάραχος ο Φιλοποίμην, παρά η ποινή μου για το ελάττωμά μου να ντύνομαι σαν ζητιάνος.
