Ο ευφάνταστος Γάλλος συγγραφέας Alexandre Dumas, για να πλάσει τον πασίγνωστο ήρωά του, τον Ντ’ Αρτανιάν, από το περίφημο βιβλίο του «Οι Τρεις Σωματοφύλακες», βασίστηκε σε έναν πραγματικό άνθρωπο, τον οποίο, όμως, παράλλαξε σε μεγάλο βαθμό, ώστε να γίνει αγνώριστος.

Να, λοιπόν, η ιστορία του πραγματικού, που είναι σχεδόν τόσο ενδιαφέρουσα, όσο και του μυθιστορηματικού.

Στην ηλικία των είκοσι ετών, ο Charles de Batz de Castelmore d’ Artagnan, ο επονομαζόμενος Ντ’ Αρτανιάν, άφησε το χωριό του, στη Γασκώνη και κίνησε για το Παρίσι. Μόνα του εφόδια ήταν τα νιάτα του και το σπαθί του, το οποίο ήξερε να το χειρίζεται εξαιρετικά καλά.

Ο Ντ’ Αρτανιάν ήταν απένταρος. Τα ελάχιστα χρήματα που είχε μαζέψει με κόπο, μετά βίας τον έφταναν για να περάσει λίγες μέρες στη γαλλική πρωτεύουσα. Όμως, δεν πτοήθηκε. Άλλωστε, μετέφερε ένα σπουδαίο εφόδιο: μια συστατική επιστολή για τον Κόμη de Troisville, λοχαγό των Σωματοφυλάκων και συμπατριώτη του.

Ο Κόμης του φέρθηκε με ευγένεια και στοργή και του ζητούσε να τον επισκέπτεται. Πράγματι, στις επισκέψεις εκείνες στο σπίτι του Αξιωματούχου de Troisville, ο Ντ’ Αρτανιάν γνωρίστηκε με πολλούς Γασκώνους. Απ’ όλους, όμως, τρεις που πήγαιναν πάντοτε μαζί στο σπίτι του Κόμη και φαίνονταν αχώριστοι φίλοι, τράβηξαν αμέσως την προσοχή, αλλά και τη συμπάθειά του. Οι τρεις αυτοί φίλοι ήταν οι θρυλικοί ήρωες του μυθιστορήματος, Άθος, Πόρθος και Άραμις.

Στην ομάδα αυτή δεν άργησε να προστεθεί, τέταρτος και καλύτερος, ο Ντ’ Αρτανιάν. Είναι άγνωστο ως πότε διήρκεσε η φιλία τους. Το μόνο εξακριβωμένο είναι ότι ο Άραμις σκοτώθηκε τρία χρόνια μετά την άφιξη του Ντ’ Αρτανιάν στο Παρίσι, το 1643, σε κάποια μονομαχία, στην οποία αναμείχθηκε, προκειμένου να βοηθήσει τον ήρωά μας.

Οι μονομαχίες εκείνη την περίοδο είχαν μειωθεί αισθητά, χάρις σ’ ένα αυστηρότατο διάταγμα του Καρδινάλιου Richelieu. Παρ’ όλα αυτά, αν και ο Ντ’ Αρτανιάν συμμετείχε σε λίγες, αποδείχτηκε τόσο γενναίος και αποτελεσματικός, που απέκτησε ταχύτατα τεράστια φήμη ανδρείου ανδρός.

Αν και υπήρξε σπουδαίος μονομάχος και πολεμιστής, διακρίθηκε κυρίως ως επιδέξιος στρατιωτικός διπλωμάτης, λόγω της ευρηματικότητας και της ευφυίας του. Στη μάχη εναντίον των Ισπανών, εισέδυσε μόνος του σ’ ένα πολύ προχωρημένο σημείο του εχθρικού στρατοπέδου. Ο σύντροφος του Ντ’ Αρτανιάν στη μάχη, έχασε κάποια στιγμή τα ίχνη του και γυρίζοντας πίσω στο γαλλικό στρατόπεδο, ανακοίνωσε ότι πιθανά ο Ντ’ Αρτανιάν να είχε σκοτωθεί. Εν τω μεταξύ, οι Γάλλοι επιτέθηκαν κατά των Ισπανών και βρήκαν τον ανδρείο πολεμιστή τους ζωντανό. Εξακολουθούσε να κατέχει μονάχος του μια θέση και να πολεμά.

Την περίοδο εκείνη, καθ’ υπόδειξιν του Κόμη de Troisville, ο Ντ’ Αρτανιάν προσελήφθη στην ιδιαίτερη υπηρεσία του Καρδινάλιου Mazarin, του πανίσχυρου τότε πρωθυπουργού. Ο Mazarin χρησιμοποίησε τον Charles de Batz de Castelmore d’ Artagnan σε διάφορες αποστολές, από τις οποίες, όμως, ο φτωχός ιππότης δεν μπόρεσε να αποκομίσει κανένα υλικό κέρδος. Αλλά, το ηθικό όφελος από τη στενή του επαφή με τον παντοδύναμο πρωθυπουργό ήταν μεγάλο. Ο άνθρωπος, που διηύθυνε τότε τις τύχες των πολιτών της Γαλλίας, κατάλαβε πολύ γρήγορα ότι μπορούσε να έχει απόλυτη εμπιστοσύνη στον Ντ’ Αρτανιάν και εξετίμησε την πρωτοφανή αντοχή του ως ιππέα.

Όταν, αργότερα, ο Mazarin υπέπεσε σε δυσμένεια κι αναγκάστηκε να φύγει από το Παρίσι, ο Charles d’ Artagnan τον ακολούθησε στην εξορία του, στο διάστημα της οποίας, χάρις στην ταχύτητα και στην επιδεξιότητά του, πρόσφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον εξόριστο, ως έμπιστος αγγελιαφόρος του.

Άλλωστε, τις διαπραγματεύσεις του με τη γαλλική κυβέρνηση τις διεξήγαγε ο Mazarin δια μέσου του Ντ’ Αρτανιάν κι όταν πια ο εξορισμένος τέως πρωθυπουργός επέστρεψε και πάλι θριαμβευτής στο Παρίσι, δε λησμόνησε τον άνθρωπό του. Έτσι, κατά σύστασή του, όταν ο Λουδοβίκος ο ΙΓ’, έπειτα από λίγους μήνες, αναδιοργάνωσε το Τάγμα των Σωματοφυλάκων, διόρισε υπολοχαγό τον Ντ’ Αρτανιάν, φυσικά. Το αξίωμα αυτό θεωρούνταν σπουδαίο, καθώς το τάγμα αποτελούνταν μόνο από ευγενείς, που φορούσαν όλοι τους γαλάζιους επενδύτες με μεγάλους, ασημένιους σταυρούς και ίππευαν θαυμάσια άλογα γκρίζου χρώματος όλοι τους.

Η περίοδος αυτή της ζωής του Ντ’ Αρτανιάν ήταν η πιο ωραία. Κομψός, ωραίος, φημισμένος, γενναίος, έκανε με λαχτάρα να τον κοιτούν οι γυναίκες στο πέρασμά του και στο παλάτι, όπου σύχναζε, αλλά και σε διάφορα αριστοκρατικά σαλόνια. Επομένως, χάρις στα προσόντα του αυτά, κατόρθωνε, παρά τη στρατιωτική του τραχύτητα, να είναι ευχάριστος και ευπρόσδεκτος πάντοτε. Έτσι, σ’ ένα από αυτά τα σαλόνια, γνώρισε μια νέα, όμορφή και πλούσια αριστοκράτισσα χήρα, την Καρλόττα, την οποία και παντρεύτηκε στο παλάτι, ενώπιον του Βασιλιά Λουδοβίκου του 14ου. Λίγο αργότερα, παντρεύτηκε και ο Βασιλιάς, έχοντας στο πλευρό του έκτοτε τον γενναίο ιππότη.

Ύστερα από κάμποσο καιρό, ο Λουδοβίκος ανέθεσε στον Ντ’ Αρτανιάν, που είχε στο μεταξύ προβιβαστεί σε λοχαγό, μια αποστολή, που απαιτούσε λεπτότατους χειρισμούς: τη μυστική σύλληψη του Υπουργού των Οικονομικών, Nicolas Fouquet, ο οποίος ήταν όσο σχεδόν και ο Βασιλιάς ισχυρός και είχε κατηγορηθεί για σοβαρότατες καταχρήσεις.

Η σύλληψη του παντοδύναμου Fouquet έπρεπε να γίνει με άκρα μυστικότητα και διπλωματικότητα. Ο Ντ’ Αρτανιάν τα κατάφερε εξαίσια. Αφού επί μήνες παρακολουθούσε στενά τον καταχραστή υπουργό, στο τέλος ενήργησε τη σύλληψή του με τέτοιο τακτ, ώστε ευχαρίστησε τον Βασιλιά, αλλά και τον ίδιο τον υπουργό και τους σημαντικούς φίλους του.

Ύστερα από τέτοιες επιτυχίες, ο Ντ’ Αρτανιάν δεν επαναπαύτηκε στην προσμονή του για ακόμα μεγαλύτερα αξιώματα. Το μικρόβιο του πολεμιστή, που έκρυβε μέσα του, δεν τον άφηνε βολεμένο σε αναπαυτικά σαλόνια αριστοκρατών. Το 1673, λοιπόν, σε ηλικία 62 ετών, έλαβε μέρος στην πολιορκία του Μάαστριχτ.

Εκεί, όρμησε με παροιμιώδη ανδρεία εναντίον των εχθρών με το τάγμα του. Αλλά όταν από τους τριακόσιους Σωματοφύλακες επέστρεψαν μόνο οι εκατόν εβδομήντα στο γαλλικό στρατόπεδο, ο Ντ’ Αρτανιάν απουσίαζε. Ευθύς οι αφοσιωμένοι άντρες του έσπευσαν να τον αναζητήσουν στο πεδίο της μάχης. Βρήκαν τελικώς το άψυχο κορμί του, να κείτεται καταγής, καθώς μια εχθρική σφαίρα του είχε τρυπήσει τον λαιμό.

Κι έτσι, με τον ηρωικό αυτόν θάνατο που του ταίριαζε, αποχώρησε ενδόξως από τη ζωή ο γενναίος κι ευγενικός ιππότης, ο λοχαγός των Σωματοφυλάκων του Βασιλιά, ο θρυλικός και αληθινός Charles de Batz de Castelmore d’ Artagnan.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «ΜΠΟΥΚΕΤΟ», στις 29/09/1927…