Η Therese Neumann, η περίφημη “στιγματοφόρος” του Konnersreuth, ενός μικρού χωριού της Βαυαρίας, πέθανε στις 18 Σεπτεμβρίου του 1962 σε ηλικία 64 ετών από καρδιακή ανεπάρκεια.Ο θάνατος τη βρήκε καθισμένη στην πολυθρόνα της. Ο εξομολόγος της, ο ιερέας Joseph Naber, που είχε αφιερώσει τη ζωή του στην παρακολούθησή της, της είχε φέρει, όπως κάθε μέρα, την Αγία Μετάληψη, που ήταν από το 1926 η μοναδική τροφή της.Η περίπτωση της Therese Neumann είχε κινήσει επί σαράντα χρόνια την περιέργεια πολλών θρησκευτικών και ιατρικών προσωπικοτήτων και είχε γίνει αντικείμενο πολλών εκθέσεων, άρθρων ή και ολόκληρων έργων, όπου άλλοι από τους συγγραφείς τους τη θεωρούσαν αυθεντική, ευλογημένη του Θεού, ενώ άλλοι την κατηγορούσαν για υποκρισία. Το γεγονός ήταν ότι ο Χίτλερ-από δεισιδαίμονα πρόληψη τάχα ή από διπλωματία;-δεν τόλμησε να την εξαφανίσει, ούτε καν να τη θέσει υπό επιτήρηση.Γεννήθηκε το 1898, τη νύχτα της Μεγάλης Παρασκευής προς το Μεγάλο Σάββατο. Ήταν η πρωτότοκη από τα δέκα παιδιά ενός ράπτη που, εκτός από το καθαυτό επάγγελμά του, είχε και ένα μικρό κτήμα που το εκμεταλλευόταν. Μικρό παιδί η Therese Neumann είχε σκοπό να φύγει, σαν θα μεγάλωνε και να γινόταν ιεραπόστολος στην Αφρική.Ήταν γερή και ρωμαλέα. Το 1918, σε μια πυρκαγιά, κουβαλούσε επί ώρες νερό βοηθώντας να τη σβήσουν όταν, σε μια στιγμή, ένας δυνατός πόνος στη μέση την έριξε κάτω. Τη μετέφεραν αναίσθητη στο πατρικό της σπίτι. Όταν συνήλθε, θέλησε να ξαναρχίσει τη δουλειά της στα χωράφια. Αλλά, αδύνατη όπως ήταν, έπεσε από μια σκάλα και από τότε η όρασή της άρχισε να ελαττώνεται.Ύστερα από λίγες μέρες, ένα νέο πέσιμο της προκάλεσε κρίσεις σπασμών και τέλος, ένα τρίτο πέσιμο, της προκάλεσε συνεχείς κράμπες στα πόδια της, ως το σημείο που αναγκάστηκε να μείνει κατάκοιτη. Από τότε, η κατάστασή της διαρκώς χειροτέρευε, με ραγδαίο ρυθμό, τα μέλη της παραμορφώθηκαν και η αριστερή της κνήμη έπαθε αγκύλωση.Πολλά δόντια της έσπασαν, τυφλώθηκε και κατά διαστήματα έμενε κωφάλαλη, ενώ το αριστερό της πόδι έπαθε γάγγραινα. Ήδη, στα 1919, η Therese είχε καταντήσει μια ζωντανή-νεκρή. Στα 1920, μια ιατρική διάγνωση έλεγε: “Υστερία σοβαρότατης μορφής με μερική τύφλωση και παράλυση”.Από το 1922 εκδηλώθηκαν οξύτατες πεπτικές διαταραχές, ως το σημείο που η άρρωστη δεν ανεχόταν παρά μόνο υγρή μορφή. Στις 17 Μαΐου του 1925, την ημέρα της αγιοποιήσεως της Αγίας Θηρεσίας του Lisieux, στην οποία είχε πάντα μεγάλη προσήλωση, η Therese γιατρεύτηκε ξαφνικά από την αγκύλωση της αριστερής κνήμης και από τις πληγές της κατάκλισης που είχε στην πλάτη της και κατόρθωσε να σηκωθεί.Την ίδια ημέρα, ξαναβρήκε την όρασή της. Ύστερα από λίγους μήνες γιατρεύτηκε, υπό συνθήκες εντελώς ασυνήθιστες, από τη σκωληκοειδίτιδα.Το 1926, εμφάνισε για πρώτη φορά αιματηρά δάκρυα στα μάτια της. Τη νύχτα της Μεγάλης Πέμπτης προς τη Μεγάλη Παρασκευή, είπε πως έβλεπε οράματα από την Αγωνία του Ιησού. Ταυτόχρονα, άρχισαν να σχηματίζονται πληγές στο ύψος της καρδιάς και στα χέρια της. Αργότερα, τα ίδια “στίγματα” σχηματίστηκαν και στα πόδια της.Τα οράματα είχαν αρχίσει να επαναλαμβάνονται τακτικά, κυρίως τη Μεγάλη Εβδομάδα και τις γιορτές και πάντα συνοδεύονταν από τα “στίγματα”. Από τα Χριστούγεννα του 1926, η Therese έπαψε να παίρνει οποιαδήποτε τροφή, εκτός από την Αγία Μετάληψη. Έλεγε πως είχε οραματιστεί την Αγία Θηρεσία και πως εκείνη την είχε διαβεβαιώσει πως “δεν θα είχε πια ποτέ ανάγκη από γήινη τροφή”.Τότε, ο Επίσκοπος της Ρατισβόνης (το σημερινό Ρέγκενσμπουργκ), την έθεσε για δεκαπέντε ημέρες υπό την επίβλεψη τεσσάρων ορκισμένων καλογραιών, για να βεβαιωθεί για την ακρίβεια του γεγονότος. Και το γεγονός αποδείχθηκε ακριβές.Η Therese Neumann έκανε αρκετές προφητείες. Φαίνεται, επίσης, πως είχε το χάρισμα να διαβάζει τη σκέψη των επισκεπτών της. Έλεγαν, ακόμα, ότι συχνά, στη διάρκεια των οραματισμών της, πρόφερε φράσεις στην αραμαϊκή γλώσσα που, φυσικά, αγνοούσε εντελώς.Πολλοί καθολικοί ιατροί βεβαίωναν πως η “υστερία σοβαρής μορφής, τραυματικής συγκινησιακής προέλευσης” από την οποία υπέφερε η “στιγματοφόρος”, ήταν αρκετή για να δικαιολογήσει τα περισσότερα φαινόμενα που παρουσίαζε.Ωστόσο, οι ίδιοι συγγραφείς διευκρίνιζαν ότι η ασθένειά της είχε αφήσει ανέπαφες όλες τις πνευματικές ικανότητές της και πως, εν πάσει περιπτώσει, δεν είχε προσβάλλει ούτε την αξιοπρέπεια ούτε την ειλικρίνεια ούτε την ευσέβειά της.Ο Γάλλος Νευρολόγος και Νευροψυχίατρος, Jean Lhermitte, έγραφε τα εξής:“Το ότι παρουσιάζει εξάρσεις καθαρά μυστικιστικής φύσεως δε σημαίνει ότι η Therese δεν πάσχει από υστερία. Εκείνο, όμως, που θα πρέπει να προσέξουμε είναι να εκλάβουμε για Θεία Χάρη ή για μυστικιστική έκφραση φαινόμενα που μια λεπτόλογη μελέτη μας επιτρέπει να τα αποδώσουμε σε υστερική ψυχονεύρωση”.Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ”, στις 26/09/1962…
