Το Gemini X ήταν μία επανδρωμένη διαστημική πτήση του προγράμματος Gemini της NASA, που πραγματοποιήθηκε το 1966.
Το διαστημικό σκάφος εκτοξεύθηκε στις 18 Ιουλίου του 1966 από το Διαστημικό Κέντρο Κένεντι με πλήρωμα τους John W. Young και Michael Collins και η αποστολή του ολοκληρώθηκε στις 21 του ίδιου μήνα.
Σκοπός της αποστολής ήταν η σύνδεση του σκάφους με το μη επανδρωμένο σκάφος Agena, το οποίο είχε εκτοξευτεί 98 λεπτά νωρίτερα και είχε ήδη τεθεί σε τροχιά γύρω από τη Γη.
Κατά τη διάρκεια, όμως, της προσπάθειας προσέγγισης του Gemini με το Agena, η σύγκρουση με έναν φυσικό δορυφόρο του πλανήτη μας απεφεύχθη την τελευταία στιγμή.
Σύμφωνα με την άποψη του John P. Bagby, επιστήμονα που εργαζόταν στη Διεύθυνση Έρευνας και Ανάπτυξης της Εταιρίας Αεροδιαστημικής Hughes Aircraft Company, ένας αληθινός δορυφόρος, μία δεύτερη Σελήνη, είχε αρχίσει να περιφέρεται γύρω από τη Γη. Η άποψη του Bagby είχε ήδη δημοσιευθεί στο έγκυρο αγγλικό περιοδικό «Nature», στις 16 Ιουλίου του 1966.
Η ομάδα των επιστημόνων που εργάζονταν υπό την διεύθυνση του Καθηγητή Bagby, ανακάλυψε για πρώτη φορά τη «Σελήνη Β», στις 17 Νοεμβρίου του 1956. Από τότε και μέχρι τον Δεκέμβριο του 1965 είχε εντοπιστεί 16 φορές. Ήταν μικρού μεγέθους, είχε τη λαμπρότητα ενός αστέρα και σε ορισμένες περιπτώσεις, ήταν θεατή και διά γυμνού οφθαλμού.
Έπειτα από κάποιο διάστημα, τα ίχνη της εξαφανίστηκαν εντελώς, ωθώντας τον Καθηγητή Bagby στο συμπέρασμα ότι αποσυντέθηκε στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας.
Από πού όμως προερχόταν αυτή η Σελήνη; Θεωρητικά, δεν αποκλείεται μετεωρίτες μεγάλου μεγέθους, περνώντας πολύ κοντά από τον πλανήτη μας και συλλαμβανόμενοι από την έλξη του, να αρχίζουν να περιφέρονται για κάποιο διάστημα γύρω από τη Γη.
Ορισμένοι, μάλιστα, αστρονόμοι, ερμήνευαν κατ΄αυτό τον τρόπο και τη γέννεση της γνωστής μας Σελήνης. Παρ’ όλα αυτά, οι ειδικοί του Αμερικανικού Στρατού, καθώς επίσης και οι αστρονόμοι των Αστεροσκοπείων του Καίμπρητζ και της Μασσαχουσέτης, που είχαν ήδη επισημάνει 1124 αντικείμενα, τα οποία είχαν γίνει τεχνητοί δορυφόροι, άκουσαν με πολύ σκεπτικισμό τις ανακοινώσεις του Καθηγητή Bagby.
Παρά τα τεράστια υλικά μέσα που διέθεταν, βεβαίωναν ότι ποτέ δεν είχαν επισημάνει την υπ΄αριθμόν 2 Σελήνη. Αυτό, όμως, δε τους εμπόδιζε να λάβουν προληπτικά μέτρα.
Ο Γάλλος συγγραφέας Ιούλιος Βερν, στο έργο του «Περί την Σελήνη», που δημοσιεύτηκε το 1871, περιέγραφε τη σύγκρουση του σκάφους, που περιφερόταν γύρω από τη Σελήνη με μία δεύτερη Σελήνη. Οι ήρωες του Ιουλίου Βερν, ο Πλοίαρχος Νίκολ, ο Μισέλ Αρντάν και ο Μπαρμπικάν, αναγκάστηκαν, σύμφωνα με το βιβλίο, να επιστρέψουν εσπευσμένα στη Γη, ύστερα από αυτή τη σύγκρουση.
Μήπως και στην περίπτωση αυτή, όπως και σε τόσες άλλες, ο ιδιοφυής και οραματιστής Ιούλιος Βερν είχε κάνει μία εκπληκτική, διαισθητική πρόβλεψη;
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ», στις 14/08/1966…
