
Ένα λάγνο βλέμμα προς την πλευρά του Λίο. Έπειτα, κοντινό στα πόδια της από την κάμερα του μαέστρου Μάρτι, στην συνέχεια βλέπουμε το ροζ φόρεμα, ύστερα πάμε στα τακούνια, ξανά πρόσωπο.
Μέχρι να ολοκληρωθεί η σύντομη (μπορεί να είναι πανέμορφη, αλλά δύσκολα θα την αποκαλέσει κανείς «θηλυκό Φασούλα») διαδρομή, σ’ αυτά τα λίγα δεύτερα που διαρκεί, το μυαλό μας έχει πάει περίπατο και στην πορεία έχασε το δρόμο, με αποτέλεσμα να το χάσουμε δια παντός.
Διαβάστε περισσότερα στο