Η γαλλική κοινή γνώμη πληροφορούνταν, τον Ιανουάριο του 1897, ότι μετά τον θεατρικό συγγραφέα Βικτοριέν Σαρντού, άλλος ένας άνθρωπος της Τέχνης, ο ποιητής και δοκιμιογράφος Συλί Προυντόμ, ασχολούνταν με τον Πνευματισμό.Όταν έγινε γνωστό ότι ο έξοχος ποιητής είχε παραστεί σε πνευματιστικά πειράματα, ένας δημοσιογράφος της εφημερίδας “Le Figaro” έσπευσε, προκειμένου να του πάρει συνέντευξη.Ο Προυντόμ επιβεβαίωσε το γεγονός. Όπως είπε, ουδεμία σχέση είχε προηγουμένως με τον Πνευματισμό, αλλά επειδή από καιρό του είχε προκληθεί το ενδιαφέρον και είχε μεγάλη περιέργεια, μαζί με μια ομάδα από πέντε-έξι φίλους του, επίσης περιέργων και χωρίς καμία πρότερη σχέση με τον Πνευματισμό, αποφάσισαν να καλέσουν στο Παρίσι το διάσημο μέντιουμ Eusapia Palladino, πράγμα το οποίο έγινε.Τα πνευματιστικά πειράματα πραγματοποιήθηκαν στην οικία ενός εκ των φίλων του Προυντόμ και είχαν ληφθεί όλα τα μέτρα, ώστε να αποκλείσουν το ενδεχόμενο απάτης. Τα έξι άτομα που έλαβαν μέρος σε αυτές τις συνεδρίες ήταν όλα γνωστά μεταξύ τους και ανώτερα πάσης υπόνοιας. Σε κανέναν άλλο δεν επετράπη η είσοδος. Το δωμάτιο στο οποίο έγιναν τα πειράματα επιπλώθηκε κατάλληλα για την περίσταση, με τέτοιον τρόπο ώστε ουδείς δόλος να ήταν δυνατός.Η Eusapia Palladino έφτασε μόνη της και η οικοδέσποινα έψαξε τα ρούχα της πριν αρχίσουν τα πειράματα, για να βεβαιωθεί ότι δεν έκρυβε κάτι. Το μόνο μειονέκτημα ήταν ότι το φως στο δωμάτιο ήταν αμυδρό, που ήταν απαράβατος όρος για τα συγκεκριμένα πειράματα και ότι η πόρτα δεν είχε κλειδωθεί. Αυτό όμως δεν είχε πολλή σημασία, διότι κανένας δε μπορούσε να εισέλθει εντός του δωματίου χωρίς να τον δουν οι παριστάμενοι.Σε μια γωνία του δωματίου κρεμάστηκε μια κουρτίνα και η Eusapia Palladino κάθισε λίγο πιο πέρα. Οι υπόλοιποι κάθονταν γύρω από ένα τραπέζι και επέβλεπαν αδιακόπως κάθε κίνηση των χεριών και των ποδιών της Palladino, προκειμένου να αποκλείσουν κάθε περίπτωση δόλου κι εξαπάτησης.Αφού περίμεναν αρκετά, αίφνης ένα βαρύ, μικρό κάθισμα που βρισκόταν κοντά τους, άρχισε να κινείται από μόνο του, πλησίασε τον Προυντόμ, τον άγγιξε ελαφρά και έπειτα ανυψώθηκε μόνο του στον αέρα, έφτασε στο ύψος του τραπεζιού και επεκάθισε σ’ αυτό. Ο Προυντόμ ύψωσε τότε το χέρι του, αλλά αισθανόταν κάποιον να το πιάνει και να το σφίγγει!Εν τούτοις, ουδείς εκ των παρισταμένων είχε κινηθεί. Έπειτα από λίγα λεπτά, ο Προυντόμ ένιωσε ένα ξερό χτύπημα στην πλάτη του, τον ήχο του οποίου άκουσαν όλοι. Έπειτα, η καρέκλα στην οποία καθόταν σείστηκε και παρ’ ολίγον να πέσει απ’αυτήν. Ένιωσε, επίσης, επανειλημμένως να του τραβούν τα μαλλιά. Στη συνέχεια, ένα χέρι έσπρωξε το κεφάλι του προς το τραπέζι. Υπό το βλέμμα του Προυντόμ, μια κιθάρα περιήλθε μόνη της στο δωμάτιο, πετώντας στον αέρα!Αυτά ήταν όλα όσα βίωσε ο Γάλλος ποιητής. Οι υπόλοιποι παριστάμενοι είχαν δει πίσω του και πάνω από το κεφάλι του δύο φωτεινά σχήματα χεριών, τα οποία εξέρχονταν από την κουρτίνα, η οποία προηγουμένως είχε ωθηθεί προς την πλευρά του τραπεζιού μέσω μιας ισχυρής πνοής.Ενώ τα φαινόμενα αυτά ήταν σε εξέλιξη, η Eusapia Palladino φαινόταν προδήλως ότι υπέφερε. Ήταν σαν η ίδια να παρήγαγε την ενέργεια που απαιτούνταν για την κίνηση των αντικειμένων.Μετά το τέλος της συνεδρίας, ενώ η Palladino ήταν απολύτως εξαντλημένη, όλοι οι παριστάμενοι είδαν ένα κάθισμα, το οποίο βρισκόταν πίσω από την κουρτίνα, να κινείται και να πλησιάζει προς το μέρος τους, όπου και σταμάτησε. Ήταν σαν να τους έλεγε: “Εμένα με λησμονήσατε!”Ο Συλί Προυντόμ έλεγε ότι, κατά την πεποίθησή του, τα φαινόμενα αυτά δεν μπορούσαν να εξηγηθούν με τους μέχρι τότε γνωστούς φυσικούς νόμους. Βεβαίωνε δε, ότι δεν υπήρξε ουδείς δόλος κατά τη διάρκεια αυτής της συνεδρίας.“Και δε σας απαρίθμησα όλα τα φαινόμενα των οποίων γίναμε μάρτυρες”, κατέληγε.Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ”, στις 08/01/1897…
