Σήμερα είναι μουσείο, αλλά για αιώνες έκλεβε κάθε ελπίδα σε παραβατικούς και όχι κρατούμενους.
Το Γεντί Κουλέ, στα κάστρα της Θεσσαλονίκης, ήταν για πολλά χρόνια η πιο σκληρή φυλακή της χώρας. Απο τα κελιά του πέρασαν χιλιάδες κρατούμενοι με την πλειοψηφία τους να μην αντέχουν τη σκληρότητα και βαρβαρότητά της.
Το χρησιμοποίησαν και οι Οθωμανοί, αλλά και μετέπειτα απευλευθερωμένοι Έλληνες, κυρίως λόγω της θέσης του στη πόλη και ότι ήταν περιτρυγυρισμένο από τα κάστρα της πόλης.
Ακόμα και οι Ναζί "έθαβαν" εκεί τους ήρωες της αντίστασης", ενώ και η Χούντα το μετέτρεψε σε χώρο φυλάκισης και βασανιστηρίων για τους εχθρούς του καθεστώτος.
Οι πιο διάσημοι κρατούμενοι ήταν ο Γιαγκούλας, ο λήσταρχος, ο φερόμενος «Δράκος του Σέιχ Σου», Αριστείδης Παγκρατίδης, το διακεκριμένο μέλος της Αριστεράς, Λεωνίδας Κύρκος.
Τα σκοτεινά και υγρά κελιά του ήταν συνώνυμο του θανάτου και των ασθενειών. Κυρίως λόγω της υγρασίας, αλλά και της έλλειψης ηλιακού φωτός, οι κρατούμενοι ασθενούσαν μέρα με τη μέρα, μέχρι που ο οργανισμός κατέρρεε εντελώς.
Τα κελιά ήταν μικροσκοπικά και επίτηδες στοίβαζαν εκεί, σκληρούς κακοποιούς με ασήμαντα αδικήματα, για να σκοτώνονται μεταξύ τους.
Τα υπόγεια τους ήταν ο ιδανικός τόπος για τα βασανιστήρια των φυλακών. Δεν είχε ακουστική και ή έλλειψη φωτός τρέλαινε τους κρατούμενους.
Πολλοί δεν άντεξαν και αυτοκτόνησαν, ενώ πολύ περισσότεροι βγήκαν ψυχικά καταρρακωμένοι από αυτό το κολαστήριο.
Μετά τη πτώση της Χούντας, οι φωνές για να σφραγιστεί αυτή η φυλακή ακούστηκαν, και το 1989 σφραγίστηκε για πάντα και οι κρατούμενοι μεταφέρθηκαν στις φυλακές Διαβατών.
