Το 1925, ο Πρόεδρος της Εταιρίας Ψυχικών Ερευνών, Άγγελος Τανάγρας, αφηγήθηκε ένα συγκλονιστικό φαινόμενο τηλεπάθειας, που αφορούσε στον διακεκριμένο Συνταγματάρχη, κύριο Ι. Δημητριάδη.

Ο Συνταγματάρχης, ο οποίος ήταν ένας άνθρωπος πειθαρχημένος, λελογισμένος και ιδιαιτέρως μετρημένος, κατέθεσε τη μαρτυρία του στον Άγγελο Τανάγρα, εκθέτοντας αβίαστα την έκπληξή του για το γεγονός, που είχε βιώσει.

Ένα απομεσήμερο, καθώς κοιμόταν, ονειρεύτηκε ότι έβρεχε και έτσι, ζήτησε από την κόρη του μια ομπρέλα, για να βγει έξω. Πράγματι, εκείνη του την έφερε, αλλά καθώς προσπαθούσε να την ανοίξει, την έσκισε. Τότε, ο κύριος Δημητριάδης πήρε την ομπρέλα και βρέθηκε αμέσως στην πλατεία Ομονοίας, μπροστά από το θρυλικό κοσμοπολίτικο ζυθοπωλείο της εποχής, «Ήβη».

Έξαφνα, είδε να τον πλησιάζει ένας άντρας κακοντυμένος και ατημέλητος, ο οποίος, αφού τον παρατηρούσε με τρόπο ιταμό, αυθάδη και προκλητικό, του απηύθυνε τον λόγο, λέγοντας: «Καλημέρα! Δε με αναγνωρίζεις; Εσύ δεν είσαι ο Διευθυντής της τουρκικής εφημερίδας της Κωνσταντινούπολης, Σαμπάχ;»

Ο Συνταγματάρχης κοντοστάθηκε και του απάντησε επ’ ακριβώς: «Τι μου λέτε; Είμαι ο Συνταγματάρχης Δημητριάδης. Φύγετε από δω!»

«Περίεργο! Τι παράξενη ομοιότητα!», μονολόγησε ο άγνωστος, καθώς απομακρυνόταν.

Το όνειρο του Συνταγματάρχη τελείωσε. Μόλις ανασηκώθηκε από το κρεβάτι του, διαπίστωσε ότι έβρεχε και ζήτησε από τη θυγατέρα του να του φέρει την ομπρέλα του, για να βγει έξω. Καθώς πάσχιζε να την ανοίξει, η ομπρέλα σκίστηκε. Τότε, ο κύριος Δημητριάδης θυμήθηκε αυτομάτως το αλλόκοτο όνειρό του και το αφηγήθηκε λεπτομερέστατα στην οικογένειά του, φανερά αστειευόμενος, καθώς έβρισκε τη συνέχειά του εξαιρετικά απίθανη.

Όταν έφτασε τελικά μπροστά από την «Ήβη», κατάπληκτος και ολότελα αποσβολωμένος, είδε να τον πλησιάζει ο θρασύς εκείνος άντρας, που είχε δει στο όνειρό του και του απηύθυνε την ίδια ερώτηση, με το ίδιο ύφος:»Καλημέρα! Δε με αναγνωρίζεις; Εσύ δεν είσαι ο Διευθυντής της τουρκικής εφημερίδας της Κωνσταντινούπολης, Σαμπάχ;»

Ο Συνταγματάρχης, που με τα βίας βαστούσε την ανάσα του, απάντησε αυτολεξεί: «Τι μου λέτε; Είμαι ο Συνταγματάρχης Δημητριάδης. Φύγετε από δω!»

Και πάλι, ακούστηκε το εξής: «Περίεργο! Τι παράξενη ομοιότητα!», μονολόγησε ο άγνωστος, καθώς απομακρυνόταν.

Ο κύριος Δημητριάδης ένιωσε μια δυνατή ζάλη από την ταραχή του, μα κατόρθωσε να βρει τις δυνάμεις του και να συνεχίσει την πορεία του.

Λίγους μήνες αργότερα, κάποιος συγγενής του από την Κωνσταντινούπολη, ο κύριος Περικλής Καλαϊσάκης, πληροφόρησε τον Συνταγματάρχη ότι έμοιαζε καταπληκτικά με τον Διευθυντή της Σαμπάχ, έναν Αρμένιο, που τον είχαν απαγχονίσει οι Τούρκοι.

Το άνωθεν περιστατικό είχε βεβαιωθεί ενυπογράφως από τον ίδιο τον Συνταγματάρχη Ι. Δημητριάδη, τη Μαρία Δημητριάδου, τη Νίνα Δημητριάδου και τον Περικλή Καλαϊσάκη και σύμφωνα με τον Άγγελο Τανάγρα, αποτελούσε ένα γνήσιο και αναμφισβήτητο φαινόμενο τηλεπάθειας.

Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΑΘΗΝΑΙ», στις 12/10/1925…