Ήταν Ιούνιος του 2012. Το τεύχος 257 του «Αλμανάκο» βγήκε στα περίπτερα. Όπως πάντα με την αγαπημένη θεματολογία, δηλαδή μια περιπέτεια του Ιντιάνα Γκούφυ, άλλη μια του Φάντομ Ντακ, μερικές ακόμα μικρούλες και μετά τα «σοβαρά» θέματα: παρουσίαση των καινούριων games που έβγαιναν στην αγορά αλλά και των ταινιών του καλοκαιριού και φυσικά ένα μεγάλο αφιέρωμα στο γεγονός του μήνα, δηλαδή το Euro (του 2012).
Κανείς δεν μας είχε ειδοποιήσει ότι αυτό θα ήταν το τελευταίο τεύχος του ιστορικού περιοδικού. Προφανώς, ούτε η ίδια η ιδιοκτησία δεν το ήξερε. Αν γνωρίζαμε πως δεν θα ξαναέβγαινε το «Αλμανάκο» στην μορφή που το μάθαμε (διότι μετά ξεκίνησε να κυκλοφορεί με τριμηνιαία μορφή, άλλο μέγεθος και υπό το όνομα «Σούπερ Αλμανάκο») θα τρέχαμε να αγοράσουμε το τελευταίο τεύχος για να το έχουμε στη συλλογή μας. Και ας το είχαμε ξεχάσει με τα χρόνια (μεγαλώσαμε, δεν φταίμε εμείς…).
Διαβάστε περισσότερα στο
