Η μάχη των Φαρσάλων στην Θεσσαλία το 48 π.Χ. οουσιαστικά έδωσε την μονοκρατορία στον Ιούλιο Καίσαρα έναν εκ των μεγαλυτέρων στρατηλατών που πέρασε από τον πλανήτη.
Το έτος 49 π.Χ. κλιμακώθηκε η ένταση που υπήρχε ανάμεσα στον Γάιο Ιούλιο Καίσαρα (περίπου 100-44 π.Χ.) και στον Πομπήιο(106-48 π.Χ.) σε εμφύλιο πόλεμο. Ο Καίσαρας γρήγορα πήρε τον έλεγχο στην Ιταλία και νίκησε τους υποστηρικτές του Πομπήιου στην Ισπανία. Η αποφασιστική μάχη όμως έμελλε να γίνει στην Ελλάδα. Μια πρώτη σύγκρουση στο Δυρράχιοανάμεσα στον Καίσαρα και τον Πομπήιο ανέδειξε νικητή τον Πομπηίο. Η νίκη αυτή όμως δεν ήταν αποφασιστικής σημασίας.
Οι στρατοί[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Οι δυνάμεις του Καίσαρα ανέρχονταν σε 22.000 λεγεωνάριους και περίπου 1.000 ιππείς. Ανάμεσα στους υποστηρικτές του Καίσαρα που πολέμησαν σε αυτή την μάχη ήταν ο Μάρκος Αντώνιος, ο Πούμπλιος Σύλλας, κ.ά.
Οι δυνάμεις του Πομπήιου ανέρχονταν σε 45.000 λεγεωνάριους (11 λεγεώνες) και περίπου 7.000 ιππείς. Ανάμεσα στους υποστηρικτές του Πομπήιου στην μάχη αυτή συγκαταλέγονται οι Λούκιος Δομίτιος Αενόβαρβος, Λαβηινός, κ.ά.
Η μάχη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τον Αύγουστο του 48 π.Χ., οι δυο στρατοί βρέθηκαν στην Θεσσαλία. Ο Πομπήιος επιχείρησε πρώτος να επιτεθεί στον Καίσαρα και έτσι οι δυο στρατοί βρέθηκαν αντιμέτωποι κάπου κοντά στη σημερινή πόλη των Φαρσάλων στις 9 Αυγούστου. Και οι δυο στρατοί παρατάχθηκαν με το ένα πλευρό τους προς τον ποταμό Ενιππέα, σε σημείο με απότομες όχθες. Ο Πομπήιος βασιζόμενος στην συντριπτική υπεροχή του σε ιππείς, ήλπιζε να υπερφαλλαγγίσει τη δεξιά πτέρυγα του Καίσαρα αφού πρώτα έτρεπε σε φυγή το ιππικό του.
Ο Πομπήιος παρέταξε τις λεγεώνες του σε δέκα ζυγούς, λόγω της χαμηλής μαχητικής αξίας των λεγεώνων του σε σχέση με τους εξαιρετικά εκπαιδευμένους και έμπειρους λεγεωνάριους του Καίσαρα.
Πράγματι, το ιππικό του Πομπήιου έτρεψε σε φυγή τους ιππείς του Καίσαρα όμως βρέθηκε αντιμέτωπο με μια αναπάντεχη έκπληξη. Ο Καίσαρας είχε προβλέψει την κίνηση αυτή του Πομπήιου και είχε τοποθετήσει στην δεξιά του πτέρυγα, πίσω από το ιππικό του, 2000 επίλεκτους λεγεωνάριους.
Οι λεγεωνάριοι αυτοί, χρησιμοποιώντας ως δόρατα τα ακόντιά τους (λατ. pilum, πίλουμ), κατάφεραν να τρέψουν σε φυγή το ιππικό του Πομπήιου. Εν τω μεταξύ, οι δυνάμεις του Καίσαρα κινήθηκαν γρήγορα για να συγκρουστούν με τις λεγεώνες του Πομπήιου, οι οποίες είχαν παραμείνει ακίνητες.
Στην άγρια μάχη που ακολούθησε έβαλε τέλος η επιτυχημένη κυκλωτική κίνηση του σώματος των επίλεκτων λεγεωνάριων. Την στιγμή εκείνη ολόκληρη η παράταξη του Πομπήιου κατέρρευσε και τράπηκε σε φυγή.
Οι απώλειες στο στρατό του Πομπήιου ανήλθαν σε 15.000 λεγεωνάριους, 24.000 λεγεωνάριοι και 9 αετοί (σύμβολα λεγεώνων) αιχμαλωτίστηκαν.
Οι μεγάλες απώλειες στην πλευρά του ηττημένου στις μάχες της αρχαιότητας οφείλονται σε μεγάλο βαθμό στην καταδίωξη που ακολουθούσε την μάχη. Οι απώλειες στον στρατό του Καίσαρα ανήλθαν σε 30 εκατόνταρχους και 200 λεγεωνάριους περίπου.
